Digitale Bruce Willis niet verkocht aan Russisch bedrijf
FILM Vorige week berichtten verschillende media dat Bruce Willis zijn digitale evenbeeld aan een Russisch deepfakebedrijf verkocht. Dat blijkt fake.
Het was een merkwaardig verhaal: acteur Bruce Willis, die getroffen is door afasie en zich uit de filmwereld heeft teruggetrokken, zou terugkeren op het scherm in de vorm van een deepfake. Hij zou namelijk een overeenkomst hebben gesloten met het Russische bedrijf Deepcake, dat een digitaal evenbeeld van de acteur creëerde gebaseerd op hoe hij eruitzag in films uit de jaren 80 en 90. Die virtuele Bruce Willis zou in nieuwe films te zien zijn.
Darth Vader
Maar een woordvoerder van Willis ontkende dat intussen aan de BBC. Deepcake heeft wel vorig jaar een deepfakeversie gecreëerd van Willis voor gebruik in een reclamefilmpje, maar er is geen verdere samenwerking. Een andere acteur ‘speelde’ Willis in het reclamefilmpje, en Deepcake verving diens gezicht door dat van Willis.
Het ‘nieuws’ klonk geloofwaardig omdat nog maar enkele dagen voordien bekend geraakte dat een Oekraïens bedrijf, Respeecher, een akkoord had met acteur James Earl Jones om een digitale versie van diens stem te produceren voor toekomstige films en series. James Earl Jones leverde bijna 50 jaar lang de stem van Darth Vader.
Dat een oudere acteur de rechten op zijn eigen ‘digitale tweeling’ zou verkopen, leek een logische volgende stap. De Belgische deepfakespecialist Chris Umé, die vorige maand de wereld verbaasde met een ‘live’ optreden van Elvis in America’s got talent, vertelde aan De Standaard dat hij een grote toekomst ziet in dergelijke overeenkomsten.
Hoe het foute verhaal de wereld rondging, is niet helemaal duidelijk. Deepcake voert op zijn website een citaat op van Bruce Willis, die daarin zijn bewondering uit voor het werk van dat bedrijf aan het spotje. Of dat citaat authentiek is, kon de BBC niet bevestigen.
De enige echte Bruce Willis zal nog te zien zijn in de film Detective Knight: Rogue, die grotendeels vorig jaar werd opgenomen. eindigheid der dingen, gezien door de ogen van de atheïst. Tot slot wandelen we in een cirkelvormige processie over het podium. In plaats van een hostie krijgen we een handje confetti dat we één voor één over een gedenksteen mogen uitstrooien. Een begrafenis is niet alleen een afscheid, het is ook een viering van iemands leven.
Na de pandemie kon Funeral op geen beter moment komen. Toch bleven we op onze honger zitten. Eerder dan deel te nemen aan een echt ritueel, kijk je naar een vrij eenduidige illustratie ervan die met zijn korte 45 minuten nooit een ervaring wordt, noch existentieel iets beweegt. De toon schiet ook veel kanten uit: het ene moment staan de spelers met Vicks onder de ogen ironisch te huilen, het andere moment worden we herinnerd aan ons echte verlies als het in memoriam wordt voorgelezen. Conceptueel boeit Funeral in zijn experiment om kerkelijke rituelen op te laden met een nieuwe betekenis op maat van deze tijd, maar hier zat zoveel meer potentieel in.