Een show waarin macho’s sokken rapen
Elke dinsdag om 21.00 uur op Play 4 ★★★⭐⭐
Comedians als Philippe Geubels en Wim Helsen hebben al langer hun eigen tv-programma’s, maar Alex Agnew hield die boot altijd af Maar toen kwam van Play 4 het voorstel om Fear factor te reanimeren, de VTMstunten spelshow met Walter Grootaers, waarin bokser Freddy De Kerpel ooit een tand verloor door een varkensoor op te eten.
Agnew kreeg de belofte dat hij zijn eigen kleren en tattoos mocht blijven dragen en de show kreeg ook zijn naam – een eer die zelfs Joe Rogan, een held van Agnew en presentator van het Amerikaanse origineel, nooit te beurt is gevallen. En voilà, zo geschiedde: sinds gisteren is Agnew dus ook televisiepresentator. Van Alex Agnews fear factor dus.
Anders dan in de VTM-versie met Grootaers gaan in Agnews show onbekende mensen allerlei uitdagingen aan om de hoofdprijs van 30.000 euro te winnen. Al komt er sowieso nog wel één BV-aflevering aan. In de eerste aflevering waren de deelnemers goed geselecteerde duo’s van broers of zussen die elkaar bekampten.
Het programma zit Agnew als een strak zwart T-shirt: hij kan de macho uithangen en tegelijk met het machogehalte van zijn eigen show lachen. Agnew doorbrak in de eerste aflevering geregeld de vierde wand en sprak de kijkers thuis rechtstreeks aan.
Ook in de proeven zat enige zelfrelativering: zo moesten de duo’s in de laatste proef op tientallen meters hoogte om ter snelst sokken verzamelen. Een ronde die Agnew de naam ‘That socks’ gaf, ‘een woordspeling’, zei hij, ‘die zo schandalig slecht is dat ze alleen maar verzonnen kan zijn voor een tv-programma’.
Alex Agnews fear factor drijft evenveel op leedvermaak als op spektakel, en Agnew genoot zichtbaar toen de kandidaten het net niet in hun broek deden van angst. Daarbij nam hij, verzacht door een dikke laag ironie, enthousiast de rol van pesterige tv-presentator op zich.
De broers Angelo en Romario plaagde hij met hun ‘prachtige johnnynamen’. De WestVlaamse zussen Kelly en Virginie schold hij uit voor ‘waardeloze losers’ toen ze het spel moesten verlaten: ‘Laat ze maar vertrekken met de schaamte van hun verlies, dit is Fear factor, niet Love Island’, zei hij met galmende stem en de grootbekkerigheid die we van hem gewend zijn, terwijl hij gespeeld boosaardig in de camera keek.
Al die terzijdes tot de kijker begonnen na een tijdje wel op de zenuwen te werken: je hebt wel door dat hij dit spelletje, hoe dramatisch de dronebeelden en stevige gitaarriffs het ook proberen te maken, niet zo serieus neemt.
Mediaredactrice
Fear factor zit Agnew als gegoten: hij kan de macho uithangen en tegelijk met het machogehalte van zijn show lachen