De Standaard

Een vrouwenban­d gaat nooit stuk

Dankzij winst in de drie belangrijk­ste popconcour­sen van Vlaanderen kende de carrière van Bluai een droomstart. Nu wil de band ook de clubs veroveren met een eerste tournee.

- Nick De Leu

‘We hebben geschieden­is geschreven!’, jubelde Cat Smet in een camera, vlak nadat haar band Bluai Humo’s Rock Rally won in april. Dat klopte om meerdere redenen: Bluai was de eerste band die in hetzelfde jaar ook Sound Track en De Nieuwe Lichting won, goed voor de drie belangrijk­ste muziekweds­trijden van Vlaanderen. Maar het was ook de eerste all female-band die dat flikte – en daar is de Antwerpse trots op.

‘Voor de Rock Rally zag ik een documentai­re over die wedstrijd’, zegt ze aan de vooravond van de eerste clubtourne­e van de band. ‘Er kwam maar één vrouw in voor, en die waren ze aan het afkraken. Toen dacht ik wel: shit, wat gaan ze straks over ons zeggen?’ Maar de jury had enkel lovende woorden over voor de van melancholi­e doorspekte gitaarsong­s van Bluai, en voor Smets tedere zang over gerateerde liefdes.

Die songs werden gebundeld op de vorige maand verschenen debuut-ep Junkyard. Dat werd meteen ook het laatste waevenmin penfeit bij Bluai van gitariste Ilayda Cicek. Zij schreef mee geschieden­is door als eerste De Nieuwe Lichting twee keer te winnen in hetzelfde jaar: met Bluai en met haar eigen project Ila. Nog voor de Rock Rally-finale aanbrak besloot ze voor haar eigen project te kiezen. ‘Het was even schrikken: we waren nog maar net begonnen of we speelden al een wiel kwijt’, blikt Smet daarop terug. ‘Maar anderzijds dacht ik ook: goed voor haar. Ilayda heeft met haar eigen project ook een diamant in handen. Dat wilden wij in de weg staan als zij ons.’

En dus stond bij hun eerste concert in Gent, georganise­erd door Democrazy, de gloednieuw­e gitariste Amina Parago naast Smet op de planken. Lang heeft de zoektocht niet geduurd, zegt Smet. ‘Toen onze bassiste Caitlin (Talbut, red.) op bezoek was bij een vriendin, merkte ze dat diens huisgenote een gitaar had. Dus hebben we haar gevraagd of ze bij de band wou komen. Met Caitlin en Mo (Govaerts, red.) is het ook zo gegaan: zij waren eigenlijk de enige twee mensen waarvan ik wist dat ze een instrument speelden. Ik wist niet eens of ze goed waren. (lacht) Toen we begonnen was mijn netwerk nu eenmaal nog klein, dus ik moest alle leads gebruiken die ik had. We hebben gewoon geluk gehad dat het op persoonlij­k vlak klikt.’

Dat Bluai zo een vrouwenban­d blijft, is belangrijk voor Smet. ‘Ik wil er graag toe bijdragen dat er meer vrouwen in de muziek werken. Op elke affiche waar wij staan, zorgen we meteen voor het gros van de vrouwen, en wij zijn maar één band. Ik stoor me daar enorm aan, want het probleem houdt zichzelf in stand: als je nooit een vrouwelijk­e drumster ziet, in een videoclip of op een podium, ga je als meisje niet snel denken: ik begin te drummen. Wat je niet ziet, kan je ook niet zijn. Dus willen wij graag de boodschap overbrenge­n: wat wij doen, kan jij ook.’

Hoop en melancholi­e

In de Charlatan zette de band een secure aftrap neer van hun tournee. ‘Dime store’, waarmee ze De Nieuwe Lichting wonnen, blijft het hoogtepunt: dat is het soort song die zo vertrouwd aanvoelt dat hij altijd al bestaan lijkt te hebben. ‘Dinosaur’ en ‘Hate you’ stellen dan weer de vraag die Smet zich het vaakst lijkt te stellen: hoe ben ik hier nu weer in terechtgek­omen? De melancholi­e druipt ervan af, maar toch klinken ze zo opgewekt dat je ze zou kunnen fluiten. ‘Ik heb een tijd in een depressie gezeten, en muziek maken was toen het enige waar ik nog wat genot kon uitpuren’, zegt Smet. ‘Ik denk dat dat de reden is voor die hoopvolle toon bij nummers die nochtans vaak uit een gebroken hart voortvloei­en.’

De songs op Junkyard zijn de zes zielenroer­selen die de 26-jarige Smet al het langst meedraagt. De nieuwe songs die Bluai in de Charlatan liet horen, klonken potiger. ‘I’m not your baby’ en ‘You can’t keep my favorite T-shirt’ klonken het forst. In afsluiter ‘Sad boy’ zette het viertal het zelfs voor het eerst op een schreeuwen. Een band die de primeurs opstapelt: dat voorspelt altijd veel goeds.

Bluai ‘Junkyard’ ★★★⭐⭐ is nu uit. Gezien in Charlatan, Gent op 16/11. Nog live op 24/11 (Cactus, Brugge); 30/11 (Trix, Antwerpen); 3/12 (De Warande, Turnhout); 7/12 (Cultuurcen­trum Mechelen); 10/12 (Belvédère, Namen)

‘Wat je niet ziet, kun je ook niet zijn. Dus willen wij meisjes graag de boodschap overbrenge­n: wat wij doen, kun jij ook’ Cat Smet Frontvrouw van Bluai

IDS2

 ?? © Koen Bauters ?? ‘Ik heb een tijd in een depressie gezeten, en muziek maken was toen het enige waar ik nog wat genot kon uitpuren’, zegt frontvrouw Cat Smet.
© Koen Bauters ‘Ik heb een tijd in een depressie gezeten, en muziek maken was toen het enige waar ik nog wat genot kon uitpuren’, zegt frontvrouw Cat Smet.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium