Spionagethriller op een moslimschool
RECENSIE FILM Een naïeve visserszoon belandt in een zee van politieke en religieuze intriges.
De Zweedse regisseur Tarik Saleh mag Egypte niet meer binnen sinds zijn nagelbijter The Nile Hilton incident, over corruptie binnen de Egyptische politie. Had die film uit 2017 hem geen ballingschap opgeleverd, dan zorgde deze Boy from heaven daar wel voor. Want opnieuw maakt Saleh een strakke thriller die de heimelijke machtsspelletjes van politieke en religieuze leiders onthult.
Kort nadat de visserszoon Adam zijn studies aan de prestigieuze Al-Azhar Universiteit in Caïro is begonnen, sterft de grote imam, het hoofd van de instelling. Meteen is de staatsveiligheid in alle staten, want de president eist dat de volgende imam er een van de ‘juiste’ strekking wordt. De naïeve Adam wordt gerekruteerd om het islamitische instituut te infiltreren en zo de imamverkiezingen te beïnvloeden. Voor hij het goed en wel beseft, werkt hij zich op gevaar van eigen leven binnen in een verboden gemeenschap van Moslimbroeders.
Met Boy from heaven won Saleh de prijs voor beste scenario op het Filmfestival van
Cannes. Het is nochtans het script dat rammelt in deze zinderende spionagethriller. Onvoorstelbaar dat de staatsveiligheid zo’n kritieke opdracht zou toevertrouwen aan een groentje als Adam. Ook de spionagetechnieken die het genre gewoonlijk zo aantrekkelijk maken, blijven ergerlijk vaag. Elk gebrek aan consequentie en achtergrondinformatie ondermijnt de geloofwaardigheid. Hoe kan Adam bijvoorbeeld ’s nachts telkens vlotjes wegglippen naar zijn check-ups met de chagrijnige kolonel
Ibrahim, steeds in dezelfde Starbucksachtige koffiebar?
Grote ogen
Gelukkig is Boy from heaven naast actiefilm ook een coming-of-ageverhaal. De onschuldige en wijd opengesperde ogen van acteur Tawfeek Barhom slepen de kijker mee in Adams verwondering over de ondergrondse wereld die hij ontdekt. Bijna ongemerkt evolueert hij van kleine garnaal tot een
protagonist die zijn cruciale rol in de intrige passioneel vervult. Kolonel Ibrahim, verfomfaaid gespeeld door Saleh-veteraan Fares Fares, vormt de verveelde tegenpool van Adam – iemand die nergens meer van opkijkt.
Saleh gebruikt die tegengestelde blikken om de hypocrisie binnen twee verwante werelden te openbaren: die van de georganiseerde godsdienst en van de politiek. Hij velt geen oordeel over religie zelf, en zeker niet over de private beleving ervan. De islam treft geen schuld, maar wel de manier waarop de godsdienst wordt misbruikt om de macht van enkele uitverkorenen in stand te houden.