Bouchez’ pyromanie ruïneert de politiek
Wanneer komt het moment dat het niet meer zinvol en zelfs schadelijk wordt om te berichten en te discussiëren over de politieke actualiteit? Met de uitnodiging van de MR aan de N-VA om een wisselmeerderheid te vormen die de kernuitstap terugschroeft, komen we er dicht bij.
Niet omdat het onoorbaar is om het een fout en gevaarlijk plan te vinden om de komende jaren al onze kerncentrales, op twee na, te sluiten. In de woelige tijden waarin we
leven, is energiezekerheid een cruciale kwestie. Ze is altijd een sleutelvoorwaarde geweest om met de twee decennia geleden geplande sluiting al dan niet door te gaan.
Het is ook allerminst ondemocratisch om over de grenzen van meerderheid en oppositie wetgevende initiatieven te nemen. Net door zulke samenwerkingen uit te sluiten komt het parlement onnodig aan banden te liggen. Alles wat niet in het regeerakkoord is opgenomen of er later aan is toegevoegd in nieuwe coalitieakkoorden, zou in het parlement besproken en geregeld moeten kunnen worden. In periodes dat er nog geen regeringsmeerderheid was gevormd, heeft dat al tot interessant wetgevend werk geleid.
De kernuitstap kan echter bezwaarlijk in die free for all-categorie worden ondergebracht. Die was een noodzakelijke voorwaarde voor de toetreding van de groene partijen tot de regering en is, in de regering, onder druk van de gewijzigde omstandigheden, flink bijgestuurd. Door samen met de grootste oppositiepartij, die tegelijk de grootste tegenstander is van de kernuitstap, een wetsvoorstel te schrijven dat tegen dat aangepaste regeerakkoord ingaat, verliet de MR op commando van haar voorzitter GeorgesLouis Bouchez, het pad van de verantwoordelijke politiek. Bouchez heeft zich de voorbije twee jaar een reputatie bijeengesprokkeld, maar hier ging hij te ver. Toch is zelfs dat geen reden om de politiek de rug toe te keren. Een conflict zoals dit, dat alle loyauteit afbrandt, kan eenvoudig opgelost worden door de val van de regering.
Maar daarvoor deinsde de MR-voorzitter plots toch terug. Het was ineens niet zijn bedoeling om een wisselmeerderheid te vormen. Het wetsvoorstel zou zelfs niet op de agenda worden geplaatst, maar gewoon in een lade belanden. Was het dan een drukkingsmiddel om de coalitie mee af te dreigen? Helemaal niet, aldus Bouchez.
Dus rijst de vraag: wat was zijn manoeuvre dan wel? Niets meer dan een vuurpijl, bedoeld om enkele seconden knetterend door de lucht te klieven, blijkbaar. Dat soort lichtzinnige pyromanie ruïneert de politiek. Dit kan zo niet verder. Op het eind wordt iedere zwijgende omstander mee verantwoordelijk voor de aangerichte schade.
Op het eind wordt iedere omstaander mee verantwoordelijk voor de schade