Net voldoende is niet voldoende voor Jambon

Net voldoende is niet voldoende voor een Vlaamse regering die alles in huis had om te excelleren. Met CD&V, Open VLD en de N-VA aan boord toont het Vlaamse niveau al tien jaar een grote ideologische homogeniteit op centrumrechts. Wat een verschil met de federale Vivaldi-regering, die rood, groen, oranje en blauw dient te verzoenen, over de taalgrens heen.

Bovendien zit de Vlaamse regering er financieel warmpjes bij. Tenslotte kampte de regering-Jambon niet met hetzelfde niveau van oppositie door partijvoorzitters als De Croo van Paul Magnette (PS) en vooral Georges-Louis Bouchez (MR) te verduren kreeg. Ja, toen Sammy Mahdi de fakkel overnam van Joachim Coens, koos hij geregeld voor de ramkoers om zijn tanende CD&V te profileren ten koste van de eenheid binnen de Vlaamse coalitie. Maar zijn halsstarrigheid in de begrotingsdiscussie over de kinderbijslag of het stikstofakkoord was nog vriendelijk in vergelijking met de brutaliteit waarmee Magnette een ambitieuze pensioenhervorming of Bouchez de fiscale hervorming torpedeerde.

Kortom, deze regering had met de hakken veel verder over de sloot moeten landen. De regio’s verwierven verregaande autonomie om welzijn en welvaart in eigen handen

te nemen, dicht bij de bevolking en rekening houdend met de regionale dynamiek en eigenheden. Wat we zelf doen, doen we beter.

Maar deze regering kon geen stikstofkader creëren dat Vlaanderen aantrekkelijk houdt voor grote industriële investeringen. De Ineos-saga zal in buitenlandse boardrooms langer nazinderen dan Flanders Technology & Innovation.

En hoe warm is een Vlaanderen dat de zorg voor kinderen en mensen met een beperking zo zuinig budgetteert? De crisis in de kinderopvang en de beknibbeling op de kinderbijslag vormen een grote blaam op het rapport. Een lerarentekort los je natuurlijk niet met één pennenstreek op, maar met een onvoldoende op een van haar hoofdvakken kan deze Vlaamse regering niet thuiskomen.

In de evaluatie door deze krant komt een Vlaamse regering naar voren die vlot lopende zaken kan beheren, maar geen wendbaarheid, leiderschap en eendracht toonde in crisissen. Veel komt samen in de figuur van Jan Jambon, de minister-president. Die was eerst zelfs geen kandidaat voor de rol, en eigenlijk is hij het ook nooit geworden, een regeringsleider. Zelfs binnen de N-VA rees gaandeweg de vraag of Jambon het eigenlijk wel graag en met overtuiging deed. Dan helpt de ruggensteun van partijvoorzitter Bart De Wever niet. Die had zelf aan het roer moeten staan.

De Vlaamse regering toonde geen leiderschap, wendbaarheid en eendracht in crisissen