Ik werd niet de vader van een tweeling
OUDERS Op maandag 25 maart werden Tirza en Linus geboren na een zwangerschap van 38 weken. Kerngezond, op gewicht, alle teentjes, alle vingertjes. Iets dat bij meerlingzwangerschappen niet evident is: vaak komen ze prematuur op de wereld. Veel dus om immens dankbaar voor te zijn. De eerste dagenopdematerniteitwarenevenmooials intens. Je wist vaak niet waarom je moest wenen. Is het de vermoeidheid of het pure geluk ?
Na vier dagen die zowel razendsnel als tergend traag leken te gaan, kwam mijn eerste moment de gloire als papa: met mijn pasgeboren ukkies door de gang van het ziekenhuis flaneren. Op weg naar de auto die verkeerd geparkeerd stond op de taxistrook – de lift van het ziekenhuis is niet aangepast aan een dubbele kinderwagen – werden we in de gang aangesproken door een man die vroeg “Is het een tweeling?”. Beleefd corrigeerde ik hem: “Neen, het is geen tweeling. Het meisje is Tirza, de jongen heet Linus.”
Natuurlijk was dat te streng voor die vriendelijke man, het is een heel normale vraag. Maar het maakte iets in mij los. Ik vond niet dat ik vader van een tweeling was geworden, ik ben vader van een zoon en van een dochter. Twee kinderen die elk hun eigen zorg, eigen spulletjes en eigen aandacht nodig hebben. Net zoals ze een eigen naam en karakter hebben.
Ongelijke behandeling
Maar dat is niet voor iedereen, en zeker niet voor de overheid, evident. Als je in België twee kinderen krijgt, heb je als moeder recht op telkens 15 weken moederschapsverlof. Als die twee kinderen toevallig op hetzelfde moment geboren worden, wordt dat 9,5 weken per kind (17 in totaal). Nochtans is een zwangerschap van een meerling vaak risicovoller dan van een eenling, zowel voor de moeder als voor de kinderen.
Daarom moeten de zwangere vrouwen in kwestie vaker al een hele tijd voor de bevalling thuis blijven. Financieel is dat niet evident, met twee kleine knakkers in aantocht. Of je moet kiezen om prenatale zwangerschapsrust te nemen – maar alle tijd die je vooraf opneemt, ben je kwijt na de bevalling. En die heb je nodig. Probeer maar eens een crèche te vinden die bijtijds twee plaatsjes vrij heeft. Ons is het niet gelukt, mijn vriendin moet een maand extra – slecht betaald – ouderschapsverlof opnemen om die periode te overbruggen.
Voor de vader is het een soortgelijk verhaal: twee keer 20 dagen vaderschapsverlof wordt één keer 20 dagen. Dat een vader van twee tegelijk geboren kinderen veel meer zorgtaken moet opnemen dan bij één kind, verandert daar niets aan. Zeer vervelend dat de maatschappij verwacht dat je weer begint mee te draaien als er thuis twee zuigelingen zijn die je hulp nodig hebben om aan de borst gelegd te worden.
Als je twee gezonde kinderen op de wereld kunt zetten in een land als het onze met een goed zorgsysteem, heb je veel om dankbaar voor te zijn. Het voelt verkeerd om te klagen. Maar we vragen niet meer dan iemand anders, we vragen simpelweg hetzelfde. Over zes jaar zullen ze in het eerste leerjaar de simpele optelsom 1 + 1 = 2 leren.