“We zijn nog maar twee maanden samen, maar het voelt juister dan ooit”

Vlak voor ze, op dezelfde avond, besloten om hun accounts op Tinder af te sluiten, swipeten Charlotte Van der Linden (36) en Thomas Barbier (38) nog één keer naar rechts. Voor elkaar. Twee maanden later speelden hun kinderen, zes in totaal, al samen. “We staan niet stil bij de vraag of het te vroeg is, we gaan op onze intuïtie af.”

Charlotte: “Sinds ik zes jaar geleden scheidde van de papa van mijn kindjes, heb ik twee korte relaties gehad. Maar ze hielden niet stand, het voelde niet juist. Ik had het gevoel dat ik heel veel van mezelf gaf, maar niet kreeg waar ik zo naar verlangde.”

Thomas: “Ik ben ook al enkele jaren gescheiden en had vorig jaar nog een relatie, die in oktober op de klippen liep. Ik begon opnieuw te daten, maar ik vond niet wat ik zocht. Het voelde nooit helemaal juist. Omdat ik op dat moment heel veel werk had voor de boekhandel die ik zelfstandig uitbaat, besloot ik me daarop te focussen. Ik opende Tinder met het plan om mijn account af te sluiten, maar zag een melding van Charlotte.”

Charlotte: “Ook ik was op dat moment van plan om Tinder van mijn telefoon te gooien, het bracht me meer frustraties op dan leuke ervaringen. Maar toen ik Thomas’ profiel en foto’s zag, kon ik het niet laten om toch nog één keer een berichtje te sturen. Het voelde toen al onontkoombaar.” Thomas: “Voor mij ook. Ik zag een vrouw die zowel haar stoere als zachte kant toonde én die ik ook fysiek erg aantrekkelijk vond. Ik kon niet anders dan haar berichtje beantwoorden.”

Charlotte: “We hebben twee weken vrij intensief gechat. Eén keertje hebben we met elkaar gebeld. Dat was een hele zotte ervaring. We hingen drie volle uren aan de lijn. Zo spontaan. Zo vlot. De klik was er onmiddellijk. En zo vanzelfsprekend.”

Thomas: “Toen we elkaar in het echt zagen, was dat enkel een bevestiging van wat we beiden al voelden. Maar toch, iemand echt ontmoeten blijft spannend, want je kan afknappen op hele stomme, kleine dingen.”

Charlotte: “Ze mogen zeggen wat ze willen: fysieke aantrekkingskracht is gewoon een must. En die was er. In de kleinste dingen. Hoe hij naar me keek, hoe hij me subtiel aanraakte.”

Thomas: “We zijn beiden heel open en ruimhartige mensen, met een vlotte babbel. Dat helpt natuurlijk ook. Ik merkte ook hoe interessant ik elk antwoord van Charlotte vond. Hoe ze me soms echt wist te verrassen.”

Charlotte: “Na die eerste ontmoetingen wisten we alle twee: dit klopt.”

Thomas: “We spreken hier over eind januari. Dat is tweeënhalve maand geleden (lacht). Uiteraard zitten we nu nog altijd in de fase van elkaar leren kennen. Tegelijkertijd voelt het alsof we na die korte tijd al heel véél weten. We voelen ons al enorm op ons gemak bij elkaar.”

Charlotte: “De afgelopen maanden waren een aaneenschakeling van mooie en warme momenten. Uiteraard zijn we nog volop aan het aftasten, maar ik kan al wel zeggen dat het voelt alsof Thomas me leert wat echte liefde is. Het is een soort openbaring. Ik heb dat nog nooit op deze manier ervaren, met zoveel wederzijds begrip en respect. Veel heeft denk ik ook te maken met het feit dat we dezelfde love language hebben.”

Thomas: “Het zit in kleine dingen. In een koffietje maken voor elkaar, of tijdens het passeren even zacht in een schouder knijpen. Maar ook in het luisteren naar elkaar op moeilijkere momenten. Zorg dragen voor elkaar. Ik ben bijvoorbeeld niet bepaald een ochtendmens, maar Charlotte maakt erg graag ontbijt voor ons tweeën. Ik ervaar dat ook echt als een gebaar van liefde.”

Charlotte: “We zijn een heel solide en veilige basis aan het creëren. Daar hadden we beiden nood aan in een relatie. Bovendien hebben we ook allebei kinderen, ik twee en Thomas vier, die hun mama en hun papa weer helemaal gelukkig zien. Zien openbloeien zelfs.”

Thomas: “Voor mij was het ook erg lang geleden dat ik dit voelde. Ik begon me af te vragen of ik nog wel een juist beeld had van de liefde. Als iets niet juist voelde, moest ik er dan toch mee doorgaan? Ik had, vlak voor ik Charlotte leerde kennen, besloten om voet bij stuk te houden, om te wachten tot het echt goed voelde in plaats van mezelf een deadline op te dringen.” Charlotte: “De deadline is jou komen halen (lacht).”

Thomas: “De timing is echt geflipt. Had ik Tinder een dag eerder verwijderd, we had

“Na de scheiding dacht ik dat ik binnen het jaar wel weer iets zou hebben opgebouwd met iemand en opnieuw zou samenwonen, maar dat is helemaal niet zo evident”

den dit allemaal niet meegemaakt.” Charlotte: “We doen alles heel intuïtief, op het buikgevoel. We hebben elkaars kinderen al ontmoet en ze hebben elkaar onderling ook al gezien. In het paasweekend organiseerde Thomas’ mama een etentje, waar ik ook op uitgenodigd werd. Voor we het goed en wel beseften, besloten we onze kinderen gewoon mee te nemen.”

Thomas: “Dat is snel allemaal, dat weten we ook, maar waarom zouden we wachten met iets dat zo juist voelt? We zijn heel verliefd, maar het voelt allesbehalve roekeloos. Net heel veilig en stabiel.”

Charlotte: “Mijn kinderen zijn 8 en 10 jaar oud, die van Thomas zitten tussen 5 en 14 jaar. Dat is natuurlijk een hele kroost, allemaal samen. Maar het klikte al goed. Dat is zo fijn: zelf sinds lange tijd weer zo goed in je vel zitten en dan de kinderen onderling ook zo gelukkig zien spelen samen.”

Thomas: “We hebben zelfs geen moment stilgestaan bij de vraag: is dit te vroeg? Onze spontane karakters én de verliefdheid maken dat we gewoon doén.”

Charlotte: “Al lopen we ook niet té hard van stapel. Over samenwonen bijvoorbeeld hebben we het nog niet diepgaand gehad. Tijdens een van onze eerste dates kwam het ter sprake, maar daar concreter over praten is nog te vroeg. Ik woon ook al zes jaar alleen, met de kinderen. Na de scheiding dacht ik dat ik binnen het jaar wel weer iets zou hebben opgebouwd met iemand en opnieuw zou samenwonen, maar ik heb ervaren dat dat helemaal niet zo evident is.”

Thomas: “Het zal ook wel wat voeten in de aarde hebben. Zes kinderen, die ook naar verschillende scholen moeten, daar moet toch goed over nagedacht worden.”

Charlotte: “Ik woon in de omgeving van Eeklo, Thomas in Brugge. Op een half uurtje rijden van elkaar. We kunnen dus heel spontaan beslissen om elkaar te zien of om te blijven slapen. Dat gebeurt ook vaak, we zien elkaar heel veel nu.”

Thomas: “Charlotte werkt in het onderwijs, dus tijdens deze paasvakantie heeft ze verlof. Dan is ze vaak hier. Met vol pension (lacht) .” Charlotte: “We hebben dan wel elk ons eigen huis, we komen wel thuis bij elkaar. Zo voelt het. Als een interne rust die over ons heen komt.”

Thomas: “We geven elkaar ook veel ruimte. Dat is ook nodig, want we zijn beiden heel gepassioneerd in wat we doen. Charlotte als leerondersteuner en ik in mijn boekhandel.” Charlotte: “Thomas kan me soms een boek aanreiken met de woorden: dit ga jij geweldig vinden. Als hij dan gelijk heeft, denk ik altijd: ben jij nu een zeer goeie boekhandelaar of ken jij me echt al zo goed?”

Thomas: “Het draait denk ik allemaal om elkaar tonen dat je er voor elkaar bent. Toen we elkaar nog geen week kenden, werd Charlottes oma erg ziek. Toen ze overleed, stelde ik voor om naar de begrafenis te komen. Maar ik wilde ook geen verwarring zaaien bij haar familie, die nog niet op de hoogte was van ons. Ik wilde er gewoon zijn, als steun.” Charlotte: “Ik vond dat zo ontzettend lief. Toen ik met mijn dochtertje naar voren ging – ze moest iets voorlezen – zag ik Thomas zitten. Ik kende hem nog maar pas en toch gaf dat me zo veel kracht, hem daar zien.” Thomas: “Ik denk dat we heel veel bij elkaar vinden. Steun, maar ook heel veel fun. Onlangs zijn we samen gaan dansen, in de Kompass Klub, de hele nacht, we lagen pas om zeven uur in ons bed.”

Charlotte: “Dat was echt een epic night. Zo uit de bol kunnen gaan samen, maar ook heel goed weten: straks vallen we veilig en dicht naast elkaar in slaap.”

Mensen vertellen wat voor goeds en kwaads de liefde aanricht in hun leven. Wilt u graag uw verhaal vertellen? Mail naar joke@jokevancaesbroeck.be

Geluksvogels uitgeruid; van niet te blinddoeken pauwen altijd gluurogen; reigers meten uitgelengde halzen in de plassen: spiegels breken. En het Beest met zware staart vlegelt delfstof in een wolk.