Droomjob bij Nickelodeon was hel voor kindsterren METOO
Medewerkers kleineren, vrouwen belagen en kindacteurs seksualiseren: het is slechts een greep uit de wanpraktijken waarvan gewezen Nickelodeon-producent Dan Schneider wordt beticht. Voormalige casten crewleden getuigen in de docureeks Quiet on set.
Vijf afleveringen lang werpt Quiet on set een licht op de toxische werksfeer bij verschillende Nickelodeon-producties uit de jaren 2000. Spilfiguur daarin is de Amerikaanse producent Dan Schneider. Hij begon als scenarist bij het sketchprogramma All that, maar maakte al snel carrière bij de kinderzender. Hij creëerde razend populaire jeugdreeksen zoals Drake & Josh,
Zoey 101, iCarly en Victorious. Via getuigenissen van medewerkers en acteurs schetst de documentaire een beeld van Schneiders problematische gedrag, maar vooral ook van een industrie die kindsterren te weinig beschermt.
Centraal in de eerste afleveringen staat het verhaal van twee vrouwelijke scenaristen van het sketchprogramma The Amanda show. Zij hebben het over uitbuiting en flagrant seksisme. Schneider zou geregeld pornografische beelden hebben getoond en vrouwelijke medewerkers naar massages hebben gevraagd om in ruil hun sketch op tv te krijgen. “Hij vroeg het altijd lachend alsof het een grapje was, maar als je hem tegensprak, kreeg je het gevoel dat je ontslagen kon worden”, verklaart scenariste Jenny Kilgen.
De situatie leidde in 2000 tot een klacht over genderdiscriminatie op de werkvloer. De zaak werd buiten de rechtbank om geregeld. Terwijl Schneider zijn reputatie verder uitbouwde, namen beide scenaristes afscheid van The Amanda show.
Ingesmeerd met pindakaas
Wie met volwassen ogen naar de Nickelodeon-reeksen kijkt, trekt meer dan eens een wenkbrauw op. Sommige scènes hebben een duidelijke seksuele ondertoon. Ook On air dare, een competitieshow waarin kinderen extreme uitdagingen aangingen, oogst in de docureeks veel kritiek. De voormalige kindster Bryan Hearne herinnert zich een uitdaging waarin hij, ingesmeerd met pindakaas, door honden werd afgelikt. Schneiders jongerenseries stonden volgens de documentaire garant voor stereotiepe rollen en racistische karikaturen. Dat Hearne, een van de weinige zwarte acteurs in All that, voor een scène in de huid moest kruipen van een drugsdealer, stuitte bij zijn moeder op onbegrip. Nadat ze dat bij de programmamakers had aangekaart, mocht Hearne niet meer terugkomen voor een volgend seizoen.
De documentaire belicht ook het wangedrag van andere crewleden op Schneiders sets. Productieassistent Jason Handy stuurde naaktfoto’s naar een minderjarige actrice, dialectcoach Brian Peck maakte zich schuldig aan seksueel misbruik van kindster Drake Bell. Allebei werden ze daarvoor veroordeeld. Quiet on set illustreert daarmee ook het tekort aan beschermende maatregelen voor kindacteurs in de VS.
Hoewel Nickelodeon in de loop van de jaren meerdere klachten over Schneiders gedrag binnenkreeg, werd de samenwerking pas in 2018 stopgezet. De zender liet hem stilletjes gaan door zijn contract niet te verlengen en stuurde hem weg met een cheque van 7 miljoen dollar.
De onthullingen brachten de voormalige Nickelodeon-producent al flink in verlegenheid. In een interview op Schneiders eigen Youtube-kanaal legt Bobby Bowman, gewezen lid van de iCarly- cast, hem het vuur aan de schenen. Schneider verontschuldigt zich erin uitvoerig tegenover de vrouwelijke scenaristen en crewleden. Schneider geeft ook openlijk toe dat de kinderseries enkele ongepaste scènes en grappen bevatten. “Als iemand dat ervaart, laten we die moppen dan gewoon uit de reeks halen”, stelt hij voor. Maar resoluut de verantwoordelijkheid op zich nemen, doet hij niet: hij benadrukt dat alle scènes werden goedgekeurd door leidinggevenden. “Als mijn bazen aandrongen om iets te veranderen, moest ik dat ook doen.”
Nu steeds meer voormalige Nickelodeon-acteurs met hun verhaal naar buiten komen, geeft het team achter de documentaire aan nog meer afleveringen te willen maken.
Waar en wanneer de reeks in België wordt uitgezonden, is nog niet bekend.
“Als je Schneider tegensprak, kreeg je het gevoel dat je ontslagen kon worden”
Jenny Kilgen
Scenariste