Paternalisme duwt het euthanasiedebat in het verdomhoekje

Uitgerekend Luc Van Gorp, voorzitter van de Christelijke Mutualiteit, heropent het debat over voltooid leven en euthanasie. De reacties zijn voorspelbaar. De verontwaardigde uithalen van CD&V-voorzitter Sammy Mahdi passen helaas in de christendemocratische traditie van betutteling en hypocrisie.

Wat is de essentie van een voltooid leven? Dat is een hoogst individuele invulling. Er zijn mensen die waardig willen sterven, zonder dat er sprake is van een ongeneeslijke ziekte. Zij hebben naar hun mening alles uit hun leven gehaald wat erin zat. Soms ziet die persoon de meerwaarde niet meer van langer te leven. Terecht onderschrijft Van Gorp dat wij als maatschappij meer oog moeten hebben voor levenskwaliteit. Vijf jaar geleden opende mijn partij hierover het debat: als liberaal heb je het recht de regie over je eigen leven in handen te hebben. Ik vind dat euthanasie bij voltooid leven mogelijk moet zijn, mits de omgevingsfactoren het toelaten.

Maar Van Gorps uitgangspunt is wel totaal verkeerd. Als liberaal staat de eigen keuze van het individu centraal. De suggestie dat euthanasie gekoppeld wordt aan de stijgende vergrijzing van de samenleving en toenemende pensioenkosten, vertrekt vanuit de economische kost van de samenleving. Ouderen in een sociaal isolement zouden niet meer deelnemen aan de maatschappij en kunnen dus maar beter verdwijnen. Dat is een perverse invulling van het christelijk personalisme. Alsof de meerwaarde van een mensenleven wordt berekend op basis van een kosten-batenanalyse. De vergelijking van een ouder wordende mens met een berg vlees die de voorzitter van de CM maakt, is te grotesk om verder woorden aan vuil te maken.

Van de kosten-batenanalyse en de berg vlees gaan we naar het verheven vingertje van CD&V, nochtans van dezelfde familie. Mahdi en zijn voorganger, Joachim Coens, reageerden als door een wesp gestoken op het interview met Van Gorp, maar begroeven elk mogelijk debat onmiddellijk met een zwart-witverhaal.

Typisch wel voor Mahdi is dat hij meteen paternalistisch communiceert over de hoofden heen van de mensen die hij beweert te verdedigen. In zijn ogen is het recht op euthanasie verdedigen een gebrek aan respect. Mahdi betuttelt onze ouderen, wanneer hij suggereert dat de vraag tot euthanasie uitsluitend kan voortspruiten uit mogelijk sociaal isolement of financiële problemen.

Ouderen in een sociaal isolement zouden niet meer deelnemen aan de maatschappij en kunnen maar beter verdwijnen. Dat is een perverse invulling van het christelijk personalisme

Hoelang nog blijft het conservatisme van CD&V het geduld van mensen op de proef stellen? Met zijn paternalistische uitspraken duwt Mahdi ieder ethisch debat terug het verdomhoekje in. Eerst in het parlement, door alleen toe te willen treden tot een regering als het ethisch debat achter slot en grendel ging. En nu in de pers en op sociale media. Gespeend van iedere ratio worden voorstanders van een uitbreiding op de huidige euthanasiewet telkens weggezet als hardvochtig. Waarom krijgen conservatieven het altijd Spaans benauwd als het over zelfbeschikking gaat? Vanwaar de heilige schrik om mensen hun vrijheid te geven?