‘Meisje vindt rijke machtige man’ is nog steeds een succesrecept
Sinds haar boek Twisted love in 2021 viraal ging, is romanceschrijfster Ana Huang niet meer weg te denken uit de bestsellerlijsten. Oubollig? Vergeet het. Het genre is hipper dan ooit.
De tickets waren in twee minuten uitverkocht, de event-website kon de vraag niet aan. Jonge vrouwen uit heel Europa staan nerveus in de wachtrij om hun idool te zien: niet Taylor Swift, maar wel romanceschrijfster Ana Huang (33) gaf zondag in Brussel een signeersessie.
Het succes went niet, zegt ze zelf. Wat ooit begon met publiceren in eigen beheer, nam plots een hoge vlucht nadat ze in volle pandemie haar boek Twisted love naar honderden influencers had gestuurd. Een meesterzet: zo konden traditionele uitgevers haar niet langer negeren. Er volgden nog zeven boeken, geschreven volgens een beproefd recept: jonge vrouwen die elk op hun manier een man vinden, smeuïge erotische scènes inbegrepen. Stuk voor stuk haalden ze de bestsellerlijst van The New York Times.
“Maar het is me niet alleen om de seksscènes te doen”, nuanceert Lea Rehkamp (23) meteen. Ze is een Duitse fan die een drie uur durende autorit naar Brussel veil had voor een handtekening. “Het gaat om de weg die de personages afleggen. Hoe hen ondanks al hun issues toch een happy end te beurt valt. Huangs boeken hebben me door een donkere periode heen geholpen. Ze betekent veel voor me. Maar oké: die seksscènes helpen wel. Zeker omdat ze écht goed zijn.”
Miljardenindustrie
Huang begon als kind verhalen te schrijven nadat haar ouders naar de VS waren gemigreerd, om haar Engels te verbeteren. Maar een toekomst als schrijver zagen haar ouders niet zitten. Ze pushten haar naar een ‘serieuzere’ richting en dus ging ze internationale relaties studeren. Maar ze bleef romanceboeken lezen en schrijven. De pandemie heeft een rol gespeeld in haar succes, zegt ze: “Mijn boeken raakten mensen meer”, vertelt ze. “Iedereen had het zwaar en mensen zochten iets lichts en hoopgevends. Tegelijk begon Tiktok te ontploffen. Die combinatie heeft het genre doen boomen op een manier die niemand had verwacht.” Romance-literatuur is vandaag een miljardenindustrie: een op de tien paperbacks die in de VS verkocht worden, valt onder het genre. Ook bij ons zagen gespecialiseerde uitgeverijen de afgelopen jaren hun omzet stijgen.
Alleen loopt het met het imago van de herboren stationsroman niet zo’n vaart, tot verbazing van Huang. “Het fascineert me dat ik in een community zit waar iedereen zo gepassioneerd en lief is, maar buiten die bubbel kijken mensen ongelooflijk op romance neer. Natuurlijk heb je een vaste structuur. Zoals bijna elk verhaal er een heeft. Bij een moordmysterie klaag je toch ook niet dat er een lijk is, dat de speurder hints vindt en de moord oplost? Misschien vloeit het dedain voor romance voort uit het feit dat het een genre voor en door vrouwen is dat focust op liefde. Het wordt bestempeld als een guilty pleasure. De meeste problemen die mensen met romance hebben, zijn geworteld in misogynie en het patriarchaat.”
Over het patriarchaat gesproken: de mannen over wie Huang schrijft, zijn de perfecte patriarchen. Mannelijke miljardairs met een hoog machogehalte en soms een agressief randje zijn de gemeenschappelijke factor in de zevendelige Kings of sin- reeks waaraan ze momenteel werkt. “Die mannen mogen dan alfa’s zijn, maar uiteindelijk heeft de heldin toch de meeste macht in de relatie. Die mannen kunnen alles krijgen wat ze willen, maar ze willen haar. In boeken kun je alle mogelijke fantasieën op een veilige manier verkennen, hoe toxisch of onethisch ze ook zijn. Maar het blijft een fantasie, niet wat je in het echte leven zou willen.”
Sinterklaas
Huang spint de ene wilde droom na de andere om haar publiek te blijven boeien. “Ik speel in op wat mijn lezers willen, zolang het past bij het verhaal. Al mis ik het soms wel om gewoon voor mezelf te schrijven. Dat kan nu niet meer.” Ze heeft het over het routineuze schrijfproces dat ze aanhoudt om een tempo van twee à drie boeken per jaar te halen. “Het hoort erbij, zeker? Wie weet schrijf ik ooit wel een geheim project zonder druk of deadlines, om mijn creatieve kant levend te houden.”
Lea en de 300 andere fans in Brussel malen er niet om. Van de dertienjarige meisjes uit Leiden die Huangs boeken voor Sinterklaas kregen en zo verslaafd raakten dat ze hun ouders overtuigden om hen naar Brussel te brengen, tot de jongens die door hun vriendinnen werden meegesleept om extra handtekeningen te scoren: ze wisselen Instagram-namen uit om vrienden te blijven met de mensen die ze in de wachtrij ontmoeten en stappen licht aangedaan buiten. Die ene minuut met Huang was het helemaal waard.
“In boeken kun je alle mogelijke fantasieën op een veilige manier verkennen, hoe toxisch of onethisch ze ook zijn”
Ana Huang Romanceschrijfster