Op vrijdag drinkt de overnemer van Van Hool een pint met de collega’s
VDL Groep, de nieuwe eigenaar van het busgedeelte van Van Hool, wordt geleid door Willem van der Leegte (42). “Bij VDL draait het niet om elk jaar keihard de winst te verhogen.”
In Koningshooikt zal het pijn doen als VDL Groep haar logo plaatst. Dat bestaat uit de letters VDL in een wat knullig lettertype met de Nederlandse vlag als achtergrond. Dan wordt het zichtbaar: de Nederlanders zijn nu de baas bij wat rest van Van Hool. Alhoewel die nieuwe baas, Willem van der Leegte, geen ‘Hollander’ mag genoemd worden. De Van der Leegtes van VDL komen uit Eindhoven, in het Nederlandse Noord-Brabant, een regio die qua mentaliteit dichter aanleunt bij het bourgondische België dan bij het calvinistische Amsterdam. Voor Vlamingen spreekt Willem van der Leegte een begrijpbaar, zacht Nederlands-Brabants.
Van der Leegte won vorige week de slag om de busbouwer van de West-Vlaming Guido Dumarey. De 42-jarige Van der Leegte, die het miljardenbedrijf van zijn vader erfde, is jong, discreet en sterk omringd. De 65-jarige excentrieke selfmade man Dumarey grossiert in uitgesproken meningen.
Het duurde lang vooraleer VDL zich als kandidaat-overnemer heeft geuit. VDL zit, net als Van Hool, met een verlieslatende busafdeling. Van der Leegte gelooft dat hij van twee verlieslatende busbouwers een winstgevende kan maken.
“Bussen als hobby”
Grootvader en oud-Philips-werknemer Pieter van der Leegte richtte VDL in 1953 op als toeleverancier voor Philips en andere industriële bedrijven in Noord-Brabant. Vader Wim nam het kleine bedrijf heel snel over en bouwde het uit tot een groot, industrieel conglomeraat. In 2016 liet Wim de leiding aan zijn jongste zoon Willem, toen nog maar 36 jaar. Wim van der Leegte overleed eind vorig jaar, waardoor het bedrijf nu volledig in handen is van Willem, zijn 43-jarige zus Jennifer en zijn 54-jarige halfbroer Pieter (uit een eerder huwelijk van Wim). Alle drie zijn ze actief in het bedrijf. Pieter houdt zich bezig met het vastgoed van VDL, Jennifer met het personeelsbeleid.
Wim van der Leegte was een uitgesproken voorstander van het behoud van maakindustrie in Nederland en België. Met VDL nam hij tal van industriële bedrijven over. Niet om ze te sluiten en de activiteiten naar lageloonlanden over te hevelen, zoals vele anderen, maar om ze hier te versterken. In 1993 kwamen de bussen erbij, toen VDL de busdivisie van het failliete DAF Trucks, eveneens uit Eindhoven, overnam. Andere busbouwers, zoals Jonckheere in Roeselare en Bova en Nederland, volgden. Hoewel de busdivisie nu klein is (304 miljoen van de 6,35 miljard euro omzet) zou ze volgens ingewijden Wim van der Leegte het nauwst aan het hart gelegen hebben. “Bussen waren zijn hobby”, omschrijft een medewerker het. Nadat Willem op 21 jaar bij VDL was gestart en tal van afdelingen had doorlopen, was zijn eerste belangrijke functie die van ceo bij de busdivisie.
Qua strategie en mentaliteit zou Willem niet zo veel van zijn vader verschillen. Hij houdt vast aan de diversificatie bij VDL, “omdat het de ene keer in de ene afdeling goed gaat en de andere keer in de andere”, zei hij vorige week tegen deze krant. “Bij VDL draait het ook niet om ieder jaar keihard de winst te verhogen”, zegt een medewerker. Bij de vakbonden wordt VDL als een correcte werkgever omschreven. Hoewel Willem van der Leegte met zijn naar achteren gekamd haar en pak met das er niet bepaald volks
Van der Leegte begon op 21-jarige leeftijd bij VDL. Zijn eerste belangrijke functie was die van ceo bij de busdivisie
uitziet, kostte het de man vorige week bij een rondleiding in de nieuwe VDL-fabriek in Roeselare weinig moeite om gesprekjes met de arbeiders aan te knopen. Ook een pint pakken met de collega’s aan het einde van de week is een belangrijke traditie bij VDL.
Op een berg goud
VDL werpt zich dus tot op zekere hoogte op als sociaal bedrijf. Toen het enkele jaren geleden een busfabriek in Heerenveen sloot, zocht het naar een nieuwe activiteit voor de werknemers: prefabbadkamers bouwen. In Nederland wordt veel prefab gebouwd, naast de site van VDL staat een grote fabriek die huizen aan de lopende band bouwt. VDL kreeg ook weinig kritiek toen het dit jaar de laatste autoassemblagefabriek in Nederland, VDL Nedcar in Born, sloot en duizenden mensen hun baan verloren. De Nederlandse vakbonden leken ervan overtuigd dat VDL zijn best had gedaan om een nieuw automodel bij een constructeur binnen te halen, ook al lukte dat niet.
Het familiebedrijf kan zich financieel wel wat permitteren. Als hofleverancier van ASML, de wereldleider in lithografiemachines voor de chipindustrie, zit het op een berg goud. Dat het dividend naar slechts drie gezinnen moet, helpt ook om veel winst te herinvesteren en niet altijd het onderste uit de kan te halen. Van der Leegte heeft ook ‘zakelijke mensenkennis’. Vorige week werd de nieuwe busfabriek geopend in Roeselare in aanwezigheid van minister-president Jan Jambon. Van der Leegte vertrok daarna snel naar Veldhoven, voor het afscheidsfeest van ASML-ceo Peter Wennink, zodat hij zeker niet te laat kwam op het feest van de belangrijkste klant.
“De ene keer gaat het goed in de ene afdeling, de andere keer in de andere” Willem van der Leegte
Wil vasthouden aan diversificatie
Hij is getrouwd met de modeontwerpster Alexia van der Leegte-van Engelen, die het duurzame (en prijzige) modemerk Sage and Ivy runt en ontwerpt, met haar drie kinderen. De Van der Leegtes golfen ook en zitten in de paardensport. En moeder Margriet liet zich ooit ontvallen dat ze met haar kinderen en echtgenoot niet graag gezelschapsspelletjes speelde, omdat ze altijd zo hard wilden winnen.