Verhaeghe zal nooit hoog oplopen met Nicky Hayen

Voor Bart Verhaeghe is een trainer geen crediteur, maar een debiteur van het blauw-zwarte succes

“

We hebben al veel trainers opgeleid.” Voor Club-voorzitter Bart Verhaeghe is het zonneklaar. Niet Nicky Hayen, maar de sportieve leiding van Club Brugge is de eerste verantwoordelijke van succes van blauwzwart. Na de historische kwalificatie voor de halve finales van de Conference League feliciteerde hij donderdag in de eerste plaats Dévy Rigaux en Maarten Dedobbeleer, twee jonge sportieve mensen die de taken van de afscheidnemende Vincent Mannaert hebben overgenomen. Met zijn opmerking suggereerde Verhaeghe dat net zo goed een andere trainer de ommekeer van Club Brugge had kunnen bewerkstelligen. Het pijnpunt dit seizoen was in de ogen van de voorzitter de vorige coach Ronny Deila, die niet bekwaam was om met de kern van Club Brugge om te gaan. “We waren te sterk voor hem”, zei hij na de zege met 0-2 op PAOK aan Sporza.

Met Nicky Hayen heeft Club opnieuw een trainer die “de sterktes van Club Brugge kan gebruiken”, aldus Verhaeghe. In de ogen van de vastgoedondernemer is Hayen niet meer dan een onderdeel, een stuitsteen van een zorgvuldig opgemetste boog, die door architecten op de achtergrond is uitgetekend. De trainer is maar zo sterk als de organisatie die achter hem staat. Sterker: hij is schatplichtig aan de sportieve kennis en vaardigheden die in het Brugse huis aanwezig zijn. “Hij consulteert mensen en pakt alle kennis in Club Brugge mee”, zei Verhaeghe aan VTM. Voor Verhaeghe is Nicky Hayen geen crediteur, maar een debiteur van het blauw-zwarte succes.

De analyse van Verhaeghe is hard, maar niet nieuw. Na de tweede landstitel onder Philippe Clement zei de VlaamsBrabander al dat Club ook met een andere trainer kampioen had kunnen worden. In zijn hoofd heeft Club Brugge het grootste budget, de beste spelers, de beste trainingsaccomodatie en de beste omkadering. In die omstandigheden een elftal naar successen leiden, is in het hoofd van Verhaeghe geen prestatie, maar de logica zelve.

De realiteit laat zich anders uitlezen. Na Philippe Clement werd ook Alfred Schreuder kampioen, maar het gevoel was niet hetzelfde. De Nederlander resoneerde niet met het blauw-zwarte huis en verliet na een half jaar de club. Zijn opvolger, Carl Hoefkens, moest de banden met Club Brugge opnieuw aanhalen. Maar het plan hem in duo te laten functioneren met technisch directeur Christoph Daum mislukte door een kankerdiagnose bij de Duitser. Met Scott Parker, Rik De Mil en Ronny Deila kreeg Club Brugge vervolgens drie trainers die niet konden wat Verhaeghe zo vanzelfsprekend vindt: kampioen spelen met blauw en zwart.

Door het (gewongen) afscheid van Vincent Mannaert weegt Bart Verhaeghe meer dan ooit op de club. De weg die onder Nicky Hayen werd ingeslagen is beloftevol. De minzame Limburger prees na de kwalificatie zijn spelers. “Zij hebben het gedaan.” Toch zou Verhaeghe er goed aan doen de waarde van zijn huidige trainer niet gering te schatten. Het maximale potentieel halen uit een sterrenelftal is geen evidentie. Vraag dat maar aan de trainer van Bayern München of van Manchester City.

In ‘Spionkop’ blikt de redactie wekelijks terug op de sportweek.