Als de snoepautomaat onder de antiterrorismewetgeving valt
De administratieve rompslomp voor bedrijven stijgt opnieuw, klaagt het VBO aan. Het pleit voor een regeringscommissaris die kafkaiaanse situaties bestrijdt. “De overheid vraagt vaak gegevens op die ze zelf al heeft.”
Etap Lighting, een bedrijf dat verlichtingsinstallaties maakt, installeerde een tijd geleden een snoepautomaat voor het personeel. Betalen kan met een kaart of de smartphone. Voor Etap begon een administratieve lijdensweg. Omdat er digitale betalingen in het spel zijn, moet het Ubo-register ingevuld worden.
Ubo staat voor ‘ultimate beneficial owners’ of ‘uiteindelijk begunstigden’, en past in het kader van de bestrijding van terrorisme en het witwassen van geld. Dat dit ingewikkelde register nodig is voor een automaat met snoepgoed, is voor Christ’l Joris, voorzitter van Etap, het toppunt van kafkaiaanse wetgeving. “In mijn bedrijf zijn we steeds meer tijd kwijt aan documenten invullen. Dat is tijd die mijn mensen niet aan interessantere taken kunnen besteden. Omdat het allemaal zo ingewikkeld is, moeten we ook nog eens een beroep doen op dure, gespecialiseerde juristen en consultants”, hekelt Joris. “Bovendien krijg je het akelige gevoel dat er misschien ergens iets niet in orde zal zijn.”
Ze gaf het voorbeeld op een persconferentie over de toenemende administratieve lasten voor ondernemingen van werkgeversorganisatie VBO. “Na enkele jaren met minder overbodige regels is de omslag naar méér regels ingezet in 2018. Volgens het Planbureau, dat de administratieve druk meet, kostte dat de bedrijven 5 miljard
“De administratieve overlast verminderen is de goedkoopste methode om onze concurrentiekracht te verhogen”
Pieter Timmermans
Ceo VBO
euro in 2020 en 6 miljard euro in 2022. De administratieve overlast verminderen is de goedkoopste methode om onze concurrentiekracht te verhogen”, zegt Pieter Timmermans, ceo van het VBO. Het VBO somde vijftien maatregelen op die volgens de organisatie de administratieve kosten zouden kunnen halveren.
Dubbel werk
De grootste klacht is het dubbele werk. Zeker de Ubo-richtlijn is voor kmo’s – die vaak geen juristen in huis hebben – een kleine nachtmerrie. Bovendien moeten ze die gegevens twee keer invullen: een keer in een federale database, en vaak nog een keer voor hun bankinstellingen. “Dat is dubbel werk. Waarom geven we de banken niet gewoon rechtstreeks toegang tot die database? Je kunt hier ook de vraag stellen of die regels wel proportioneel zijn”, zegt Edward Roosens, hoofdeconoom van het VBO.
Nog zo’n voorbeeld is het uittreksel uit het strafregister dat bestuurders van een vennootschap regelmatig moeten indienen. Kan de overheid dat niet uit haar eigen databank opvissen? Het is volgens het VBO een vaak voorkomend verschijnsel: de overheid vraagt gegevens op die ze zelf al heeft.
Bedrijven wijzen ook naar Europa als aanjager van extra administratieve rompslomp. De duurzaamheidsrapportering zadelt hen op met extra werk. “Dat is geen probleem voor heel grote firma’s, die hebben daar mensen voor. Het probleem is dat zij ook van hun leveranciers duurzaamheidsgegevens nodig hebben, zoals de CO2-uitstoot. Dat zijn vaak kleinere bedrijven waarvoor het veel lastiger is om zulke gegevens te verzamelen. Bovendien is de manier van opvragen weinig gestandaardiseerd en gecentraliseerd, waardoor kmo’s verschillende lange vragenlijsten moeten invullen en daardoor veel tijd verliezen”, zegt Timmermans.
Behalve de vijftien procedures voor een administratieve vereenvoudiging, pleit Timmermans voor de aanstelling van een “kafka-regeringscommissaris” die rechtstreeks onder de premier valt. Die kan dan iedere keer aan de alarmbel trekken op het moment dat nieuwe wetgeving goedgekeurd wordt die de regeldruk onnodig verzwaart.