Inter maskeert zijn financiële crisis met sportief succes
Uitgerekend met een zege tegen stadsrivaal AC Milan heeft Inter zijn twintigste landstitel veroverd in Italië. Maar achter het sportieve succes van de Nerazzurri schuilt veel onduidelijkheid over de toekomst.
Een gedroomd scenario voor elke Inter-fan voltrok zich maandagavond in San Siro. In een razend spannende stadsderby tegen AC Milan, met drie rode kaarten in de slotminuten, verzekerde Inter zich met een 1–2-zege van een twintigste landstitel in Italië. Inter doet daarmee beter dan rivaal Milan, dat negentien titels heeft, en heeft zo zijn tweede felbegeerde ster boven het clubembleem beet.
Dat Inter zijn twintigste titel zou veroveren, stond al een poos in de sterren geschreven. Voor de derby van maandag telde het een voorsprong van maar liefst 14 punten op eerste achtervolger Milan. Met nog vijf wedstrijden te gaan hebben de Nerrazzurri nu 86 punten in de stand. De magische kaap van 100 punten, die enkel Juventus in 2013-2014 ooit wist te ronden, ligt zo nog binnen het bereik.
Spitsbroers
Sinds de onverwachte Champions League-finale van vorig jaar speelt Inter onder trainer Simone Inzaghi op een wolk. Dat het ook dit seizoen een van de meest complete teams ter wereld is, is minder logisch dan het lijkt. Coach Inzaghi moest na het vertrek van sleutelfiguren als André Onana (Manchester United), Milan Skriniar (PSG), Marcelo Brozovic (Al Nassr) of Romelu Lukaku (AS Roma) immers een nieuw elftal bouwen.
In de aanval bleek de beweeglijke Marcus Thuram, die transfervrij overkwam van Mönchengladbach, perfect complementair met de zwervende Lautaro Martínez, die nog maar als derde Inter-speler ooit drie seizoenen op rij minstens 20 competitiedoelpunten maakt. Thuram en Martinez waren dit seizoen in de Serie A samen al goed voor 35 goals en 16 assists.
De driemansverdediging voor de intussen 35-jarige doelman Yann Sommer incasseerde amper achttien tegendoelpunten in de competitie, gemiddeld amper 0,55 per wedstrijd. Sommer kon al zeventien keer de nul houden.
Maar de meeste indruk maakt het ongrijpbare middenveld. Hakan Çalhanoğlu speelt daarin niet langer als nummer tien, maar als ‘regista’, de spelmaker voor de verdediging. De Turkse international neemt de vrije trappen en de strafschoppen, voert het meeste tackles per wedstrijd uit, en is in de Serie A goed voor zowel de meeste passen per wedstrijd als de meeste doelpunten van buiten de zestien.
Inter torst een hoge schuldenlast, heeft een nieuw stadion nodig, en moet zijn spelerskern gevoelig verjongen
Verlieslatend
Wat sportief een annus mirabilis is, mag extrasportief alweer een annus horribilis heten. Inter kan voor het laatste boekjaar een mooie inkomstenstijging voorleggen, dankzij de succesvolle Europese campagne en lucratieve nieuwe sponsordeals. Tegelijk zijn de operationele kosten met 60 miljoen euro gedaald, onder andere door grootverdieners van de loonlijst te halen.
Het probleem is alleen dat Inter zelfs dan nog 85 miljoen euro verlies maakt. Dat is weliswaar beter dan de verliezen van 2021 (246 miljoen) en 2022 (140 miljoen), maar het blijft een astronomisch bedrag. Ceo Beppe Marotta, diens rechterhand Piero Ausilio en Inzaghi boeken dus vooruitgang in hun zoektocht naar een duurzamer businessmodel, waarin ze meer doen met minder middelen, maar het blijft ruim onvoldoende.
De crisis van vandaag volgt rechtstreeks uit de Chinese voetbalambities van het vorige decennium. Vanaf 2016 beoogde China hetzelfde als Saudi-Arabië de voorbije jaren: met grote investeringen in het westen soft power verwerven. In 2021, vijf jaar na de overname door Suning, het conglomeraat van Zhang Jindong, de vader van de huidige voorzitter Steven Zhang, werd Inter met Antonio Conte kampioen, na negen opeenvolgende titels van Juventus.
Noodlening
Maar intussen was de wereld drastisch veranderd. China verloor zijn interesse in voetbal en voerde kapitaalcontrolesin.Doordepandemie was Inter in een liquiditeitscrisis verzeild. In mei 2021, meteen na de titel, kreeg het vennootschap van Suning dat Inter controleert, een noodlening van 300 miljoen euro van het Amerikaanse Oaktree. Conte trok zijn conclusies en vertrok.
De tijd dringt voor Inter. Wanneer de lening van Oaktree binnen twee maanden niet geherfinancierd of terugbetaald wordt, kan het bedrijf de schuld omzetten in aandelen en een deel van de club verwerven van Suning. Een mogelijke optie van Suning is dan ook om de club te verkopen en met de opbrengst de lening af te lossen. Raine, de partij die ook Chelsea verkocht, zou daar al anderhalf jaar een mandaat voor hebben.
De vraag is alleen wat Inter echt waard is. In 2022 betaalde RedBird nog 1,2 miljard voor AC Milan, maar de macro-economische situatie is anders dan twee jaar geleden. Bovendien torst Inter een hoge schuldenlast, heeft het een nieuw stadion nodig, en moet de spelerskern gevoelig verjongd worden. Van de elf (!) dertigers in de kern van Inter is bijna de helft basisspeler. Een gemiddelde leeftijd van 29 jaar: het kan werken op korte termijn, zo blijkt, maar het is geen basis voor de lange termijn.