Leeftijdsdiscriminatie

Annemie Vermeylen mag zich gelukkig prijzen dat ze pas nu, rond haar zestigste, af te rekenen krijgt met leeftijdsdiscriminatie (DS 22 april). Mijn opmerking is niet sarcastisch bedoeld. Ik kan me volledig inleven in wat ze voelt. Ik was net vijftig geworden en dringend op zoek naar werk. Bij verscheidene bedrijven kreeg ik te horen dat ze iemand zochten voor een “jong, dynamisch team”. Ik ben een vijftiental jaar meewerkend echtgenote geweest. Met meewerken bedoel ik wat er staat: ’s nachts opstaan, weekendwerk en hooguit een weekje vakantie.

Om een lang verhaal kort te maken. Ons huwelijk hield niet stand. Van wat ik af en toe verdiende in een museum, kon ik niet overleven en als kers op de taart kreeg ik te horen dat ik geen recht had op een werkloosheidsuitkering. De wereld valt op dat moment op je hoofd. Ik heb een opleiding aan de VDAB gevolgd om me te herscholen tot importeur-exporteur (niemand zat of zit te wachten op een kunsthistorica). Het heeft me moeite gekost om aanvaard te worden op de opleiding: leeftijd (wordt niet gezegd, maar je voelt de teneur) en een universitair diploma (hoe is het mogelijk dat je met zo’n diploma geen werk vindt?). Na de opleiding ben ik aan de slag gegaan als expediteur bij Brucargo. Ik kreeg voortdurend te horen dat ik de vreemde eend in de bijt was. Het was op de tanden bijten. Ik heb vaak huilend op het toilet gezeten, maar de angst om mijn werk te verliezen en geen loon op mijn rekening te zien verschijnen, deed me doorbijten. Na een tijdje vond ik zelfs plezier in mijn werk. Maar promotie zat er nooit in, want ambitie past niet bij een vijftigplusser, dat is iets voor jongeren. Oudere werknemers moeten hun plaats kennen.

De crisis van 2008-2009 sloeg toe: last in, first out. Ik kon opnieuw op zoek naar werk. Er waren vacatures die ik perfect had kunnen invullen als expediteur, maar ik kreeg overal het deksel op de neus. “Mevrouw, eigenlijk zoeken we iemand met een ander profiel.” Een directeur, zelf een zestiger, zei het me: “U bent ook niet van de jongsten!”

Ik ben uiteindelijk weer aan de slag kunnen gaan bij de onderneming waar ik ontslagen was: eerst met tijdelijke contractjes en telkens met de angst mijn job opnieuw te verliezen. En ik heb mijn pensioenleeftijd gehaald. Vorige maand heb ik van de pensioendienst 1.214,42 euro op mijn rekening gekregen. Boomer?