Een aussie bij de ESA
Bij het rijtje afgestudeerden die maandag in Keulen hun diploma ontvingen voor de voltooiing van hun basistraining als astronaut, zat een vreemde eend. In november 2022 had het Europees Ruimteagentschap (ESA) vijf kandidaten uitgekozen die mochten toetreden tot het vaste astronautenkorps van de ESA, de ‘beroepsastronauten’ die voor langdurige, complexe missies naar het ruimtestation ISS worden gestuurd, en straks ook naar de maan. Bij de uitverkorenen zat met Raphaël Liégeois, zoals bekend, ook een Belg. Maar begin deze week stonden er op een podium in de Europese astronautenacademie in Keulen geen vijf kersvers gediplomeerde ruimtevaarders, maar zes. Bleek dat de nieuwe lichting Europese astronauten het afgelopen jaar tijdens de gevarieerde trainingssessies (onder meer een gesimuleerde ruimtewandeling in een zwembad) en cursussen (Russisch!) het gezelschap had gekregen van een Australische collega. Katherine Bennell-Pegg is 39 jaar oud, komt uit Sydney en mag straks als eerste Australische vrouw naar de ruimte.
De vreemde eend was tijdens de afstudeerceremonie vooral een frisse verschijning. Het enthousiasme en de spontaniteit spatten ervan af. En valse bescheidenheid, daar doen ze down under niet aan. “Toen ik er als kind van droomde om astronaut te worden, dacht ik nooit dat dit ook kon als vertegenwoordiger van mijn land”, klonk het uit de mond van een glunderende Bennell-Pegg. Kennelijk twijfelde de nieuwbakken Australische astronaute minder aan haarzelf dan aan de status van haar vaderland als ruimtevaartnatie. Maar kijk, met de hulp van de ESA beschikt nu ook het Australische Ruimteagentschap over een beroepsastronaut. Het blauwe Europese astronautenpak – mét Australisch vlaggetje erop genaaid – zat Bennell-Pegg als gegoten toen ook zij maandag op het podium in Keulen haar diploma in ontvangst mocht nemen.
Dat deed ons eraan denken: Europeanen en Australiërs staan de laatste jaren wel vaker op hetzelfde podium. Binnenkort is er weer het Eurovisiesongfestival, waaraan Australië opnieuw zal deelnemen. Ook daarbij was de sfeer de vorige keren opperbest. En we moeten nog altijd lachen met de Australische tv-commentatoren die zich tijdens het Europese liedjesfestival luidop afvroegen waarom Israël eigenlijk mocht meedoen – dat was toen nog zuiver voor de grap.
Met de Israëlische inzending zal dit jaar niet gelachen worden. Misschien kunnen de commentatoren het over een andere boeg gooien. Als de Australiërs op verschillende vlakken toenadering tot ons zoeken, kunnen ze dan misschien niet beter lid worden van de Europese Unie? Hun positieve ingesteldheid kunnen we in Europa in ieder geval gebruiken.
De ESA, het Eurovisiesongfestival … Kunnen de Australiërs geen lid worden van de Europese Unie?