Voortdoen zoals vroeger is snelste weg naar uitgang

Zowat vijf jaar geleden kroonden de CD&V-militanten Joachim Coens tot nieuwe voorzitter. Nostalgie vormde de brandstof voor zijn succes. Coens refereerde via zijn legendarische en te vroeg overleden vader naar een tijd toen de christendemocratie de macht monopoliseerde. Heimwee naar de vervlogen CD&V-staat bleek een slechte raadgever. Als burgemeester van een landelijke gemeente liep de geboren weifelaar verloren in het labyrint van de Wetstraat.

Sammy Mahdi verzinnebeeldt meer de toekomst. Als agnostische telg van een gemengd huwelijk mag hij dan een atypisch profiel hebben voor een ooit confessionele partij, de nieuwe voorzitter zocht een scherper profiel voor een traditie die veelal verzandde in enerzijds-anderzijdsgestamel. Ongegeneerd positioneert CD&V zich tegenwoordig als socio-economisch links maar als sociocultureel rechts.

Na Vlaams Belang en de N-VA schrijft ook Mahdi zich in in een striktere vorm van gemeenschapsdenken. Als voormalig VUB-student koestert hij de sterkste herinnering aan de cursus van Mark Elchardus. Net als de socioloog neemt Mahdi afstand van het gehypete wereldburgerschap met een focus op taal en tradities. Dat spoort met een strenger migratiebeleid, maar ook met een zeker conservatisme. Het personalisme kreeg een update.

Tegelijkertijd past Mahdi voor het geloof in de perfectie van de vrije markt. Daar neemt hij afstand van de N-VA, waarmee CD&V sociologisch heel wat verwantschap heeft en waarmee de christendemocraten ooit in kartel gingen. Uiteindelijk bleek de N-VA als aanbodspartij sexyer te zijn dan een vergeelde kliek die zodanig vergroeid was met de macht dat ze haar eigen ondergang over het hoofd zag.

De verkiezingen zullen uitwijzen of de koers van Mahdi tractie krijgt. Voorlopig blijft de partij op verlies staan. Maar de afgetekende aanpak krikt het zelfvertrouwen op. In tegenstelling tot zijn Nemesis, N-VA-voorzitter Bart De Wever, zoekt de tweetalige Brusselaar daarom bondgenoten over de taalgrens. Zusterpartij Les Engagés en de MR zijn van goudwaarde bij de vorming van een nieuwe regering.

Mahdi wil zijn leven niet langer laten bepalen door de strategieën van de Antwerpse burgemeester. Misschien vliegt zijn ambitie te dicht bij de zon, net als toen hij twee jaar geleden het bloed vanonder de nagels van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) haalde. Politieke analyses beperkten zich toen tot drie woorden: gegokt en verloren. Op zijn minst zette Mahdi zich stoutmoedig op de kaart. Hij begreep dat voortdoen als vroeger en vervolgens hopen op een beter resultaat de snelste weg naar de uitgang was.

Na Vlaams Belang en de N-VA schrijft ook Mahdi zich in in een striktere vorm van gemeenschapsdenken