Waarom gen Z maar geen genoeg krijgt van Joost Klein
Luidruchtig of juist ontroerend? Weinig Songfestival-inzendingen brengen zoveel reacties teweeg als ‘Europapa’ van Joost Klein. We spraken met enkele fans om te begrijpen hoe de Nederlandse rapper het hart van de Vlaamse jeugd won.
Noor Leyssens · (17) “Hoe hij op het podium staat en daarbij beeldmateriaal gebruikt, dat is puur entertainment”
“Ik luister nu zo’n vier jaar naar de muziek van Joost, vooral dankzij mijn zus”, vertelt de 17-jarige Noor Leyssens. Voor een generatie die op Tiktok voortdurend nieuwe artiesten ontdekt, kan dat tellen. Bij Joost draait het om meer dan alleen de excentrieke hiphop- en gabbermuziek, merkte Noor de twee keer dat ze haar idool live zag optreden. “Hoe hij op het podium staat en daarbij beeldmateriaal gebruikt, dat is puur entertainment.”
Net zoals veel fans volgde Noor de campagne van Joost om te mogen deelnemen aan het Eurovisiesongfestival nauwlettend op. “Toen ik zag dat hij ook écht mee zou doen, sprong ik uit mijn zetel”, vertelt ze. “Ik heb ongelooflijk luid staan schreeuwen.”
Dat Joost nu dankzij het Songfestival een wereldwijd publiek bereikt, voelt voor haar bijna als een persoonlijke overwinning. “Op dit moment ben ik echt volledig invested in ‘Europapa’. Zo moesten we op school onlangs een betoog houden over een onderwerp naar keuze, waarbij ik heb gepleit dat Joost het Songfestival moest winnen”, lacht ze. ‘Europapa’ is gewoon een superdivers lied, waarin hij praat, rapt en zingt. De emotionele outro waarin hij plots over het verlies van zijn ouders vertelt, maakt het plaatje voor mij compleet.”
Warre Verschueren · (14) “Juist die mix van luide beats en stillere momenten pakt mij enorm”
“Joost Klein, droom groot”. De mantra van de Nederlandse artiest heeft ook voor zijn fans een persoonlijke betekenis. Volgens de 14-jarige Warre Verschueren omvat het volledig waar zijn muziek voor staat: “Hij leeft echt voor zijn dromen, waardoor het machtig is om te zien hoe die nu ook uitkomen. Op dat vlak is hij een heel groot voorbeeld voor mij.” Het succes van Joost is voor de jonge scholier het bewijs dat ambitie loont. “De jeugd heeft veel dromen, maar werkt er niet altijd voor. Daar herken ik ook mijzelf soms in. Joost motiveert me om mijn dromen effectief na te streven.”
Wie denkt dat Joost uitsluitend aanstekelijke dansnummers maakt, heeft het volgens Warre bij het verkeerde eind. Doorheen zijn liedteksten verwijst Joost ook naar zijn turbulente jeugd en het belang van mentale gezondheid. “Juist die mix van luide beats en stillere momenten pakt mij enorm”, zegt Warre. “Het toont hoe mensen altijd meerdere kanten hebben, en dat uit hij perfect in zijn muziek.”
Dat sommige volwassenen zijn nummers automatisch afschrijven, vindt Warre dan ook frustrerend. “Je moet het in zijn volledigheid bekijken. Hoe hij een festivalweide van moshende fans in enkele tellen stil kan krijgen, is ongelofelijk.”
Nona Van Braeckel · (24) “Zijn filmpjes leerden me om nooit gewoon voor een camera te gaan zitten en zomaar iets af te rammelen”
Als digital creative bij Studio Brussel weet Nona Van Braeckel als geen ander wat sociale media teweeg kunnen brengen. Nog voor Joost zich tot muzikant ontpopte, leerde ze hem op haar 14de kennen als het internetfenomeen EenhoornJoost. Zijn absurde filmpjes deden Nona destijds beslissen om zelf ook video’s te maken. De speelsheid die hem typeerde, werkte voor haar inspirerend: “Ik vond hem zo cool, dat ik hem in mijn eigen video’s eigenlijk bijna na-aapte. Hij trok alles er voortdurend in het belachelijke, ook zichzelf. Dat leerde me om nooit gewoon voor een camera te gaan zitten en zomaar iets af te rammelen.”
Dat Joost openlijk over het verlies van zijn ouders praat, hielp Nona om op haar 16de de dood van haar eigen vader te verwerken. “Vanaf dan ben ik op persoonlijk vlak harder naar hem toe gegroeid. Zijn persoonlijkheid, echtheid en openheid maken dat ik heel veel sympathie heb voor Joost als persoon.” Voor haar populaire podcast Na de rouwstoet, waarin ze met lotgenoten praat over verlies, zette ze Kleins tedere nummer ‘Florida 2009’ in als themalied. Zijn muziek vormt voor haar een toevluchtsoord voor elke emotie die de revue passeert. “Ik denk dat veel mensen er nood aan hebben om zich gehoord te voelen in hun emoties, en die er tegelijk uit te kunnen dansen. Dat is net de kracht van Joost.”
Nona maakte de doorbraak van Joost mee op de eerste rij: “Opeens stond ik niet meer in het café van concertzaal Trix, maar aan de mainstage in Pukkelpop tussen een massa volk. Joost was niet meer mijn geheime artiestje dat niemand kende. Ik voelde me er niet ambetant over, maar vooral heel trots.”