Het einde van de chemische brolwijn is nabij
Ik wou dat alles zo eerlijk was als wijn. Wijn verraadt van welke druivensoort hij werd gemaakt. Op welke bodem de ranken groeiden. Hoe warm de zomer was. Toegegeven, wijn geeft die eerlijkheid niet zomaar prijs, je moet er een inspanning voor doen: gesloten ogen, een attente tong en veel oefening.
Ik wou dat de etiketten even eerlijk waren. Tot nu toe hoefden wijnmakers niets prijs te geven over de meer dan honderd additieven die ze mogen gebruiken. Dimethyldicarbonaat, polyvinylpolypyrrolidon, kaliumferrocyanide, carboxymethylcellulose, polygalacturonase. Zulk spul.
Maar gelukkig: enkele maanden geleden keurde de Europese Unie een nieuwe richtlijn goed. Wijnmakers moeten vanaf dit jaar een lijst met ingrediënten op het etiket zetten. Bij conventionele wijn is het etiket daarvoor te klein. Daarom zal een QR-code de drinker leiden naar een pagina met een lange lijst zoetstoffen, kleurstoffen, smaakstoffen, ontzuurders, verzuurders, gommen, visschubben en andere ‘verbeteraars’.
Conventionele wijn maakte een gelijkaardige evolutie door als veel andere voedingsmiddelen die in supermarkten te koop zijn. Grotere opbrengsten, lage prijzen, meer voorspelbaarheid, minder risico. Elk jaar diezelfde wijn leveren die de klant graag drinkt: houtsmaak voor karakter, maar niet overdadig in tannines. Middle-of-the-road, eigenlijk. En daarvoor zijn blijkbaar veel poedertjes en flesjes nodig.
Binnenkort is het in een oogopslag duidelijk dat je een fles natuurlijke wijn vast hebt. Ingrediënten: druiven. En een minimale hoeveelheid sulfiet. Natuurwijn is wat je verwacht dat wijn is: het wonderlijke, gefermenteerde druivensap dat al duizenden jaren over de tongen gaat.
Her en der wordt nu al veelbelovend geopperd dat het einde van de “chemische wijn” nabij is. Het tijdperk van rommelvoedsel is voorbij (als je bereid bent om meer dan een handvol euro’s te betalen voor een fles wijn en een attente tong te kweken). Om écht voedsel te vinden, is een supermarkt trouwens niet de vrolijkste plaats.
Want échte wijn leeft, zindert. Na het ontkurken ontplooit hij zich verder of degenereert hij soms razendsnel. Er gebeurt iets. Het sap heeft iets te vertellen. Terwijl chemische wijn dood is, en dodelijk voorspelbaar. Zodra je ze van elkaar hebt leren onderscheiden, proef je de smaak van poedertjes meteen. Zoals zo veel eten en drinken is wijn aan herziening toe: het moet gezond zijn om te consumeren en gezond voor de natuur om te produceren. Die EU-verordening is een eerste stap. Nu weet je tenminste wat je drinkt.
Ik wou dat alles zo eerlijk was als natuurwijn. Dan zouden worteltjes
Chemische wijn is dood is, en dodelijk voorspelbaar. Je proeft de smaak van poedertjes meteen
verbitteren door de pesticiden die ze op hun kop krijgen. Tomaten die geen zon gezien hebben, zouden bleek blijven in de serres. Mensen zouden het zeggen als er iets tussen je tanden zit.
Ik wil niemand aanzetten tot drankgebruik. Maar wie toch van plan was om binnenkort een fles wijn te kopen: niet doen als er een QR-code op staat of als de prijs zo laag is dat hij onmogelijk lekker kan zijn.
Sanne Huysmans is schrijver. Vorige maand verscheen haar roman ‘Iemand moest het doen’. Deze week schrijft ze ‘De mening’ in DS Avond.