Een prachtig gefilmde puinhoop
De Europese Groenen hebben de voorbije vijf jaar veel succes geboekt met de goedkeuring van de Green Deal. Toch dreigen ze bij de verkiezingen een van de verliezers te worden.
Het had zo mooi kunnen zijn. De cast van Palm Royale heeft 14 Emmy’s op de schoorsteenmantel staan. Allison Janney en Laura Dern hebben allebei een Oscar. Kristen Wiig ( Bridesmaids, Saturday night live) is een van de beste comédiennes van haar generatie. Ook het budget was duidelijk geen dingetje. Bovendien is deze serie gebaseerd op een boek. Het verhaal was er dus.
Het ís ook mooi om naar te kijken, prachtig zelfs: de decors, de attributen, de jurken en pruiken, de make-up, de auto’s, de feestscènes, de special effects. Maar in het scenario gaat het lelijk mis.
We schrijven 1969 en Maxine Simmons (Wiig) wil koste wat het kost de sociale ladder beklimmen in Palm Beach, Florida. Ze is een voormalige miss uit Tennessee, als baby te vondeling gelegd en opgegroeid in een weeshuis – niet dat we daar iets van te zien krijgen. Bovendien is haar man de enige erfgenaam van de bejaarde Norma Dellacorte (Carol Burnett), die in een coma ligt na een embolie en langzaam ontwaakt. Nog even wachten en je bent rijk, zou je denken, dat zou je heel wat moeite besparen op die steile en bochtige sociale ladder.
Maxine merkt alras dat de vrouwen van de chique club Palm Royale geheimen hebben: een abortus, overspel, een verleden als showgirl, iemand schoot haar vader neer terwijl ze het eigenlijk op haar verloofde had gemunt – u kent het wel. Norma heeft alle geheimen netjes genoteerd op fiches, maar ze zwijgt erover als de vrouwen maar naar haar jaarlijkse Strandbal komen – de naam van het bal is nog de beste vondst van de show.
Onderweg wordt Evelyn (Janney) verliefd op een aangespoelde walvis, wordt Maxine uit zee gered door een astronaut die net op dat moment met zijn capsule in het water landt, wordt president Nixon bijna neergeschoten, heeft Ricky Martin ( ja, de popster) seks met iemand die doet alsof hij de prins van Luxemburg is, blijkt dat zelfs Norma eigenlijk niet de echte Norma is – bovendien wauwelt ze maar wat, tot ze in de laatste aflevering plots volzinnen vormt.
Aan de acteerprestaties ligt het niet, die van Wiig voorop. Maar het scenario zit vol gaten, belangrijke informatie wordt afgehaspeld (als je even afdwaalt, en dat gebeurt, ben je niet meer mee), het boeit zelden of nooit. Is Maxine nu een heldin of is ze een onbetrouwbare oplichter? Moeten we het erg vinden als op het eind alles in haar gezicht ontploft?
Over rijke vrouwen met geheimen zijn twee uitstekende series gemaakt: Big little lies en Desperate housewives. Mad men was een jarenzestigreeks met inhoud. Maar na Palm Royale kan ik me alleen maar met grote ogen afvragen: wat was dit, zeg, en hoe krijg ik die tien uur van mijn leven terug?
Het scenario zit vol gaten, belangrijke informatie wordt afgehaspeld, het boeit zelden of nooit
Wie op 9 juni voor een Vlaams kandidaat-Europarlementslid stemt, geeft indirect zijn stem aan een van de fracties in het Europees Parlement. Die fracties verenigen parlementsleden van partijen uit de 27 lidstaten die ideologisch bij elkaar aanleunen en ze spelen een cruciale rol bij de werking van het parlement. De Standaard stelt de komende weken de zeven huidige fracties voor, met een kort portret van de Vlaamse lijsttrekkers.
“Kies voor moed, stem Groen.” Onder die slogan lanceerden de Europese Groenen begin mei hun campagne voor de verkiezingen van 9 juni in Tour & Taxis in Brussel. De keuze heeft alles te maken met de slechte peilingen die een serieus verlies voorspellen voor de ecologisten: van de huidige 72 zetels zouden er 20 verloren kunnen gaan. “Ja, het is een moeilijke campagne en een terugslag is mogelijk. Maar we kunnen deze oorlog nog winnen”, zei de Franse covoorzitter Mélanie Vogel. Via een netwerk van influencers probeert de partij jonge kiezers te mobiliseren zodat ze effectief gaan stemmen.
Cultuuroorlog
Een van de verklaringen waarom de wind tegen zit, is volgens de Nederlandse Europarlementariër Bas Eickhout dat uiterst rechts erin geslaagd is om van het Europese klimaatbeleid een onderdeel te maken van een cultuuroorlog in de publieke opinie: tussen wie zich zogezegd een Tesla kan veroorloven en wie vreest dat hij zich door de uitdoving van de fossiele brandstofmotor vanaf 2035 geen auto meer zal kunnen permitteren. “Die framing was vrij succesrijk in nationale verkiezingen”, zegt Eickhout, een van de twee topkandidaten van de Europese Groenen.
Op sociale media circuleren indianenverhalen over zogenaamde Green Dealmaatregelen, zoals een verbod op de herstelling van auto’s die meer dan 15 jaar oud zijn. In Roemenië verspreidt een uiterst rechtse partij volgens nieuwsplatform Euractiv het ‘nieuws’ dat de EU van plan is een koolstofpaspoort in te voeren, inclusief een reisverbod voor wie boven een vastgelegde grens zou uitkomen.
Frans moeras
Maar de slechte peilingen hebben ook te maken met het moeras waarin de Groenen zich hebben vastgereden in Frankrijk, dat samen met Duitsland hun grote wingewest is. In 2019 waren ze nog goed voor 13,4 procent van de stemmen, nu schommelt de partij tussen 6 en 8 procent. Maandenlang werd er gediscussieerd of de partij alleen naar de kiezer zou gaan dan wel zich beter bleef vasthaken aan La France insoumise van Jean-Luc Mélenchon. De eerste piste haalde het, maar de vrij onbekende lijsttrekker Marie Toussaint heeft moeite om zich in de campagne te boksen.
De Groenen mikken op een investeringsplan van minstens 200 miljard euro per jaar, om de groene transitie sociaal te maken door woningen te isoleren en massaal zonnepanelen te leggen
Voor Eickhout is het duidelijk: “Deze verkiezingen draaien om de toekomst van de Green Deal.” Dat moet gebeuren via een investeringsplan van minstens 200 miljard euro per jaar om de groene transitie sociaal te maken door woningen te isoleren en massaal zonnepanelen te leggen, zodat de energierekening van de burgers daalt. Het geld moet ook dienen om bedrijven te steunen die de jobs van de toekomst zullen creëren: “Wij zijn de partij van de groene industrie.”
De Green Deal terugdraaien of afschaffen, zoals uiterst rechtse partijen bepleiten, zou een tragische vergissing zijn: “De race is volop bezig. Wij hebben de wedstrijd op gang getrokken, maar China en de Verenigde Staten hebben dit opgepikt. Wat bedrijven vragen, is voorspelbaarheid op lange termijn.”
Pro-Europese alliantie
De Groenen bieden de Europese Volkspartij aan om samen met de sociaaldemocraten en liberalen een pro-Europese meerderheid te vormen in het volgende parlement. Ze maken zich zorgen over het feit dat Ursula von der Leyen, de topkandidaat van de EVP, samenwerking met de Europese Conservatieven en Hervormers (ECR) niet uitsluit. “Het is duidelijk dat de verkiezingen een kruispunt zullen betekenen: ofwel zal Europa geleid worden door een alliantie waar uiterst rechts deel van uitmaakt en de EU van binnenin ontmantelt, of door een meerderheid van pro-Europese partijen”, zei de Duitse Terry Reintke, de tweede topkandidaat van de Europese Groenen. Elke vorm van samenwerking met Identiteit en Democratie én de ECR, de fractie rond de partij Fratelli d’Italia van Giorgia Meloni, wijst de partij af.