Brian Jones kreeg alle aandacht, maar geen hulp
In het begin was hij de populairste Rolling Stone, maar Brian Jones omarmde de drugs zo hevig dat hij uiteindelijk het eerste lid van de ‘27 Club’ werd. Een documentaire toont nu hoe hij de Stones hun essentie bezorgde.
Hij is een van die mythische figuren in een tijdperk dat we vandaag steeds duidelijker zien als een aparte periode in de twintigste eeuw. Brian Jones richtte in 1962 The Rolling Stones op, een band die de muziek van zwarte bluesmuzikanten uit de VS zou spelen. Hij zag er een middel in om zich te verzetten tegen zijn patriarchale omgeving, en kreeg zoveel bijval dat hij de weg verloor.
Dat verhaal is bekend. Het staat in biografieën, is verfilmd, en wordt door fans bediscussieerd. Hebben Mick Jagger en Keith Richards hem zo gepest dat hij eraan ten onder ging? Is hij door een aannemer vermoord? Of is hij gewoon verdronken door te veel roesmiddelen in zijn lijf?
Geen wrok
Wat The Stones and Brian Jones zijn eigenheid geeft, behalve veel onuitgegeven beelden, is de grote mate aan empathie voor de mens. Het verhaal wordt verteld door Nick Broomfield, een oude vriend die Jones op zijn 14de ontmoette. Er komen veel vriendinnen in, die niet wrokkig lijken, maar zich de kwetsbare Jones herinneren, die “sprak en gekleed ging als een gentleman”. “Hij was sexy, onverzadigbaar in bed en gaf me het gevoel speciaal te zijn”, zegt Dawn Molloy. “Hij koos altijd meiden die op hem leken”, zegt Danièle Ciarlet, aka Zouzou.
Nochtans werden ze door de narcistische, egocentrische Jones methodisch gebruikt. Nadat hij op zijn 17de uit zijn eigen thuis was gezet, zocht hij steeds een jonge vrouw, “adopteerde” hij haar ouders, bezwangerde hij hun dochter, en ging hij verder. Dat deed hij zeker vijf keer.
De film stelt er geen ethische vragen bij, maar gaat op zoek naar wat Jones uitholde.
We zien de gitarist gelukzalig bezig in ‘Everybody needs somebody to love’, en leren hoe hij in het begin de meeste fanmail kreeg, en die vaak ook beantwoordde. De concurrentie van Mick Jagger werd een splijtzwam. Toen manager Andrew Loog Oldham meer op het songschrijversduo Jagger/Richards inzette, voelde Jones zich verraden.
Expliciet en impliciet verdedigt de nieuwe documentaire de stelling dat Brian Jones de Stones hun essentie bezorgd heeft. “Mick wilde Brian zijn”, zegt Linda Lawrence. “En Keith Richards was gefascineerd door zijn gitaarspel.” Jones versterkt het nog: toen The Stones scoorden met ‘Satisfaction’, was dat voor hem een dieptepunt. “Hij vond het vulgair”, aldus Zouzou.
Maar Jones zat klem. Misschien had hij eruit moeten stappen en een eigen band oprichten om zijn geliefde bluesmuziek te blijven spelen, zoals John Mayall? Die moed had hij niet, hij bleef in de toxische biotoop, zonder valscherm. Waar The Stones kwamen, volgden massahysterie, drugs, seks en daarmee ook menselijke schade. “We waren ongevoelig voor hem”, geeft Mick Jagger toe in een oud interview. “Hij was niet zo sterk, en deed alles excessief”, zegt drummer Charlie Watts.
Woelig tijdsbeeld
“We waren ongevoelig voor hem”, geeft Mick Jagger toe. “Hij was niet zo sterk, en deed alles excessief”, zegt drummer Charlie Watts
Vaak ziek, paranoïde, ten prooi aan nachtelijke huilbuien: Jones gleed af en papte aan met it-girl Anita Pallenberg, die even excessief en erg dominant was. Ze werden een koningskoppel in het decadente Londen, en even leek Jones zijn creativiteit terug te vinden, wat te horen is in onder meer ‘Ruby Tuesday’ en ‘Paint it black’. Maar ze waren ook gemeen en kinderachtig, en lachten Linda Lawrence uit, die met Jones’ zoon om alimentatiegeld kwam vragen.
The Rolling Stones and Brian Jones voelt een beetje aan als een elegie. De documentaire toont een woelig tijdsbeeld, met fantastische muziekopnames en pakkende getuigenissen, maar het is een epoque met tragische misverstanden en veel onwetendheid, verpersoonlijkt in de figuur van een jonge dandy die een “gedrogeerde hipster” werd en zonk.
Marianne Faithfull, die meedeed aan de “polyamorie” die bij de Stones-huishouding hoorde, lijkt hem het best te begrijpen. De andere Stones? Richards besefte dat Jones het hem nooit zou vergeven dat hij Pallenberg had ingepikt. Watts begrijpt dat “we hem dat ene afpakten wat telde”. Brian Jones overleed op 3 juli in 1969. Hij was de eerste van de ‘27 Club’.
The Stones and Brian Jones
Van: Nick Broomfield (98 min.) In de bioscoop ★★★★☆