“Werkloosheid in de tijd beperken? Da’s PS-gemeenten koeioneren”
Jean-Pascal Labille (Solidaris) en Thierry Bodson (FGTB) draaien niet rond de pot als ze spreken voor een rood publiek. “Het is heel simpel, onze tegenstander, dat is rechts.”
Waals-Brabant is geen overtuigd socialistische provincie zoals Henegouwen of Luik. Het is de MR die hier de plak zwaait. En dus zijn het maar een kleine honderd rode lieden die dinsdagavond naar het zaaltje Le Bois d’Arpes in Nijvel afzakken voor een bijeenkomst van L’action commune. Die socialistische driespan bestaat uit de PS, de vakbond FGTB en Solidaris, de mutualiteit. In verkiezingstijden schroeven die hun nauwe samenwerking altijd net iets meer op. Dankzij de inspanningen van hun enorme gezamenlijke netwerk slaagt de PS er in de laatste campagneweken doorgaans in om nog een paar procenten goed te maken.
Rode lijnen
In ruil laten FGTB en Solidaris wel hun eisenpakket achter op het bureau van PS-voorzitter Paul Magnette. “Da’s ook onze rol. Wij zeggen aan de partij wat de rode lijnen zijn die ze volgens ons niet mag overschrijden”, zegt Jean-Pascal Labille, al jarenlang topman van Solidaris en in de regering-Di Rupo nog minister van Overheidsbedrijven en Ontwikkelingssamenwerking. “Het is uiteindelijk de partij die beslist, niet wij. Maar wij geven wel aan wat er leeft bij de mensen.”
Samen met FGTB-voorzitter Thierry Bodson komt hij de aanwezige militanten en de PS-kandidaten in de zaal nog eens goed inpeperen waarom de verkiezingen van 9 juni zo belangrijk zijn en wat er op het spel staat.
Sommige van hun rode lijnen zijn no-brainers. Labille bepleit bijvoorbeeld een groeinorm van minstens 3 procent in de gezondheidszorg. Iets waar zowel de PS als Vooruit voor zijn, tegenover de liberalen en de N-VA die willen snoeien. Labille hamert tijdens zijn betoog ook op maatregelen voor de financiering van de ziekenhuizen. “Geen enkel ziekenhuis is op dit moment financieel in evenwicht. Zeer zorgwekkend, gezien de grote noden.” Opvallend: de Luikenaar is geen onverdeelde fan van het werk van Vooruit-vicepremier Frank Vandenbroucke op dat vlak. “Aan het begin van de legislatuur zei Paul Magnette ons dat het met Vandenbroucke zou zijn alsof de PS zelf de minister van Sociale Zaken had, maar dat was toch niet echt het geval. Er is echt nood aan een sterke PS in alle regeringen, die bovendien federaal Sociale Zaken opnieuw naar zich trekt.”
Zowel Bodson als Labille eist dat de wet van ’96 (die de marge voor loonstijgingen bepaalt) wordt teruggeschroefd. “Die wet verhindert ons om over deftige loonmarges te onderhandelen. Vorig jaar heeft de index de meubelen gered, maar de PS kan niet in een regering stappen die deze wet niet stopt”, zegt Bodson beslist. De twee verzetten zich voorts nog tegen een zevende staatshervorming, maar zijn tegelijk niet zo naïef om te denken dat die discussie na de verkiezingen niet opnieuw zal losbarsten. De PS moet zich er dus wel op voorbereiden, vinden ze.
Bouchez de kop van Jut
Net als de PS en haar uiterst linkse rivaal PVDA/PTB verwacht Bodson dat er een soort rijkentaks komt. “Wij vragen een extra belasting voor wie meer dan 1 miljoen euro heeft. De woning en een eventuele handelszaak behoren daar niet toe. En na dat eerste miljoen gaat het ook maar om 1 procent. Wie drie miljoen op zijn rekening heeft, zou dus amper 20.000 euro moeten betalen. Daar kún je niet tegen zijn. Het is bijna immoreel dat de MR zich daartegen verzet. Dit gaat om echte rijken, hé, niet om de middenklasse. Dit toont echt dat de MR een partij is voor de rijken.”
De MR is dinsdagavond wel vaker de kop van Jut. Vooral Labille hakt met veel ijver in op MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez en zijn partij. “Tijdens covid konden Sophie Wilmès (MR) en Bouchez niet genoeg benadrukken hoe belangrijk de zorg was. En nu wil de MR er 5 miljard op besparen!” Het is heel simpel, zegt Labille: “Onze tegenstander, dat is rechts. De MR, Open VLD, de N-VA en zeker extreemrechts.”
Hij gaat zelfs zo ver als de MR ondemocratisch te noemen. “Bouchez heeft een hekel aan het middenveld omdat wij een tegenmacht vormen. Dat zegt genoeg; dan ben je geen democraat. Ik maak me geen illusies, niets is ooit verworven. Zelfs in Wallonië zijn we niet immuun voor extreemrechts. Ook hier is er daar vruchtbare bodem voor. En net daarom zijn wij mee de hoeders van de democratie.”
Ook Bodson heeft geen goed woord over voor de MR. “Neem de beperking van de werkloosheid in de tijd. In Frankrijk en Duitsland doen ze dat, maar het verschil met België is dat men dan van het ene nationale budget naar het andere gaat. Terwijl dat in België een grote impact zou hebben op de gemeenten. Daar is het Bouchez ook om te doen. Hij wil, en ik ga het plat zeggen, de socialistische gemeenten koeioneren, les faire chier. Want het is daar dat veel mensen wonen die van de werkloosheidssteun uitgesloten zullen worden. Maar eerlijk, op zo’n manier aan politiek doen, dat is flirten met extreemrechts.”
“Tijdens covid konden Wilmès en Bouchez niet genoeg benadrukken hoe belangrijk de zorg was. Nu wil de MR er 5 miljard op besparen” Jean-Pascal Labille Solidaris