Hoe keer je dit om, Club?

Typerend. Terwijl de spelers schoorvoetend de meegereisde supporters gingen groeten, trakteerden de meeste fans hen op wegwerpgebaren. “Ga maar weg, dit was beschamend.” Club Brugge had gisteren in het Astridpark wel vijf of zes tegendoelpunten kunnen slikken en werd op alle vlakken overdonderd door een meesterlijk Anderlecht. De titelstrijd werd op de meest degraderende manier mogelijk verloren. Hoe keer je dit in godsnaam om met het oog op het gevecht voor de tweede plaats? “Door enkel spelers op te stellen die voor Club Brugge willen spelen”, was coach Michel Preud’homme klaar en duidelijk.

“Willen jullie een tweede titel?”, vroeg Michel Preud’homme zijn spelers tijdens de rust van de partij op Zulte Waregem. Club ging er de rust in met een 2-0-achterstand, leek toen al een vogel voor de kat. Preud’homme vond het onbegrijpelijk, stelde zijn spelers openlijk de vraag of ze wel nog succes wilden boeken. Zijn oproep kreeg gehoor, Club kwam terug tot 2-2 en verliet het Regenboogstadion zelfs met een sprankeltje hoop. De rek tussen MPH en zijn spelersgroep werd evenwel weer maar eens op de proef gesteld. Weer had de Brugse trainer zijn spelers op hun plichten moeten wijzen. Wanneer zou de elastiek eens echt knappen?

Vingerwijzing naar Engels

Wel, gisteren. Gisteren werd de breuklijn tussen Preud’homme en zijn sleutelspelers op het veld duidelijk. Geen greintje begrip had MPH voor de prestatie van zijn spelers.

“Gedurende tien minuten speelden we alsof we beseften dat dit onze laatste kans was”, vertelde de Luikenaar. “Daarna deden we niets meer. We kwamen te kort op elk gebied. We misten scherpte in de duels op de grond en in de lucht. We werden overklast in snelheid, in reactievermogen, in sprongkracht. Ik begrijp echt niet dat je dat niet kan opbrengen voor zo’n wedstrijd. En als we de bal dan wel hadden, dan speelden we veel te lateraal. Er was amper diepgang of creativiteit. Wij hadden nochtans de tijd om deze wedstrijd voor te bereiden. Op training hebben we heel wat looplijnen ingeoefend, maar daar heb ik in deze wedstrijd niets van gezien. Dat is gewoon problematisch.”

Preud’homme noemde het zelf een verrassing dat zijn spelers zo slecht voor de dag kwamen, maar hijzelf voelt ook wel hoe hard hij aan dit elftal moet trek- ken. Terwijl de drang naar een nieuwe titel vorig seizoen begeesterend werkte en haast alles vanzelf liep, lijkt nieuw succes dit seizoen niet hetzelfde stimulerende effect te hebben. De titel lijkt in de hoofden van sommigen niet het hoofddoel te zijn. Zinspelen op een transfer is belangrijker dan spelen voor een trainer die er binnen zes wedstrijden toch mee ophoudt. “We hebben spelers die voor Engeland gemaakt zijn, maar die geen duels winnen”, gaf Preud’homme een duidelijke verwijzing naar jongens als Björn Engels en in mindere mate José Izquierdo, die al meermaals verklaarden naar Engeland te willen, maar gisteren een barslechte wedstrijd speelden. “Wat ik bedoel is dat mijn spelers gemotiveerd moeten zijn om dit soort matchen te mogen spelen en moeten tonen dat ze het waard zijn. Zeker omdat ze al getoond hebben dat het kan.” Buiten Thomas Meunier, Abdoulay Diaby en Lior Refaelov was de ploeg gisteren het elftal dat Anderlecht vorig jaar in de kampioenenmatch met 4-0 vernederde. Die rollen waren nu volledig omgedraaid.

Boegbeeld Claudemir

Hoe breng je die spirit dan nog terug? Hoe zorg je ervoor dat die spelers nog zes matchen alles willen en kunnen geven voor –niemand gelooft toch nog echt in een nieuwe titel? – die tweede plaats? “Door de spelers te laten starten die echt nog voor Club Brugge willen spelen”, aldus MPH. De coach gaf tijdens de match al een eerste voorbeeldje door Ricardo van Rhijn – bij de vorige wedstrijd uit de selectie gelaten – iets na het uur opnieuw naar de kant te halen. “Kijk naar Claudemir die ik hier op de bank liet starten, maar echt getoond heeft dat hij voor Club wil voetballen. Voor zo’n types ga ik voortaan kiezen. Je kunt maar tot een bepaald moment excuses blijven zoeken.”

Alleen zo kan Club volgens Preud’homme na twee maanden zonder zege nog eens winnen. Al zet het de breuk tussen hem en zijn (ster)spelers van weleer wel opnieuw meer in de verf.