Allerbeste rdennenjager

Bijna 37jarige ALEJANDRO VALVERDE vierde keer winnaar van La Doyenne en meteen ook ouderdomsdeken

De Ardennen hebben een nieuwe alleenheerser. Na zijn vijfde Waalse Pijl heeft Alejandro Valverde voor de vierde keer LuikBastenakenLuik gewonnen. Negen Ardennenklassiekers, zelfs Merckx bleef steken op acht. Na Van Avermaet en Gilbert heeft dit voorjaar er nog maar eens een fenomeen bij. Eentje dat morgen zowaar zijn 37ste verjaardag viert.

Zo blijft Alejandro Valverde de records maar aan mekaar rijgen. Vijf keer de Waalse Pijl, negen Ardennenklassiekers in totaal, de allereerste renner die drie keer de dubbel Waalse Pijl - Luik realiseert en sinds gisteren dus ook de oudste winnaar ooit van Luik-Bastenaken-Luik. Amper twee dagen voor zijn 37ste verjaardag snelde hij gisteren naar zijn vierde zege in Luik - Bastenaken - Luik. Evenveel als Moreno Argentin, en nog amper één zege verwijderd van het mythische vijfluik van Eddy Merckx – het enige ‘Ardennenrecord’ dat Valverde nog niet in zijn bezit heeft. Maar gezien de onstuitbare manier waarmee de Spanjaard gisteren alle tegenstand nog maar eens degradeerde, is zelfs dat niet veilig. Niet toevallig liet Valverde gisteren fijntjes weten dat het zijn droom is die vijf te evenaren. Merckx neemt er maar beter akte van.

Simpelweg de beste

Hoe hij dat doet? Al die zeges, al die records? Ditmaal hoefde je er niet lang over te palaveren. Natuurlijk had Valverde na zijn vierde overwinning in Luik de mond vol over de prima prestatie van zijn ploeg, en hoe dankbaar hij zijn ploegmaats wel niet was. “Want het was niet eenvoudig om die lange vlucht terug te pakken”, verwees hij naar het groepje met onder meer Bart De Clercq dat op dik 30 kilometer van de finish nog ruim vier minuten voorsprong had. “Dankzij mijn ploeg moest ik pas op 500 meter van de finish echt in actie komen.”

Net zoals hij de aanval van Daniel Martin in de slotkilometer roemde. “Het was zwaar om hem terug te pakken.” Maar ook dat is Valverde: een voorkomende jongen die iedereen in zijn waarde laat. Want de waarheid was, net als woensdag in de Waalse Pijl, veel prozaïscher. Als Alejandro Valverde aanzet in de Ardennen, moet de rest van het peloton passen. Dat was in het verleden zo, en dat is vandaag nog steeds zo. Zelfs Daniel Martin, nog maar eens tweede, had er gisteren vrede mee. Na de Waalse Pijl vloekte de Ier nog uit frustratie om zijn ‘nederlaag’, gisteren applaudisseerde hij van harte mee voor Valverde. “Simpelweg de beste”, klonk het eerlijk, en daarmee was alles gezegd.

Die ene vraag

Of toch bijna alles. Want die ene vraag zal hem hoe dan ook altijd achtervolgen: is het niet vreemd dat Valverde dit alles ook op die naar wielertermen hoogbejaarde leeftijd blijft kunnen? Hoe het kan dat iemand die door de zaak-Fuentes tussen 2010 en 2012 geschorst moest toekijken, vandaag zowaar nog beter is dan voor zijn schorsing? Van Valverde zelf word je niet veel wijzer. De voorbije week hield hij het alweer plichtmatig bij de melding dat hij, met zijn palmares, al jaren geen druk meer voelt. “Niets moet nog, alles mag”, en hoe bevrijd hij daardoor kan fietsen. Ook gisteren weer. Gevraagd naar dat opmerkelijke cijfer van elf overwinningen dit voorjaar, kwam er hooguit een milde glimlach. “Ik stel ook alleen maar vast dat dit mijn beste lente en misschien zelfs mijn beste seizoen ooit is. Het is ongelooflijk.”

Beleefd, maar weinig zeggend, Valverde ten voeten uit.

Veel valt er tegen zijn onverstoorbaarheid ook niet in te brengen. Tot vorige week dachten wij met zijn allen nog dat dé namen van het voorjaar bekend waren: zo groot leek de almacht van Philippe Gilbert en Greg Van Avermaet de voorbije weken. Maar op zijn eigen wijze heeft Alejandro Valverde zijn naam toegevoegd aan het rijtje van voorjaarsfenomenen 2017. Van de E3 Harelbeke tot vandaag telden we negen WorldTourwedstrijden. Zeven eendagswedstrijden, twee rondjes – Catalonië en Baskenland. Letterlijk allemaal werden ze verdeeld onder de drie genoemde renners. Maar slechts eentje die vier stuks won. Raar maar waar, zelfs na die uitzonderlijk dubbelslag van Gilbert, zelfs na het unieke drietal van Van Avermaet, maar niemand deed dit voorjaar beter dan Alejandro Valverde.