Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Heel de tijd riepen ze ‘Allez Jolien!’ naar mij”
Kaat Hannes, de verrassende kampioene van 2016, over haar jaar in nationale driekleur
Quizvraag: wie werd vorig jaar Belgisch kampioene bij de vrouwen? Neen, niet Jolien D’hoore of Lotte Kopecky reed dit seizoen met de driekleur rond, wel Kaat Hannes (25), uit Wechelderzande. “Zo jammer dat ik in die trui niet één keer kon winnen. Er was altijd wel iemand sneller of beter.”
Kaat Hannes had tot het BK vorig jaar in Lacs de l’Eau d’Heure nog geen enkele profkoers gewonnen, maar stond finaal wel met de driekleur te pronken. “Voor mij was dat, op zo’n heuvelachtig parcours, geen verrassing. Al miste ik bijna de goede ontsnapping. Gelukkig dichtte mijn ploeg (Lensworld-Kuota, red.) de kloof op twee kilometer van de finish. En was ik de snelste van de groep.” Kopecky werd tweede, D’hoore derde. “Wat een podium. Bij mijn ouders in de keuken hangt die foto. Telkens als ik die zie, krijg ik kippenvel. Lotte en Jolien staan daar toch wel mooi naast mij, hé.”
“Zo’n jaar in de driekleur rijden is fantastisch. Overal waar je start, krijg je veel aandacht. En als je wat minder bent, wil je toch per se die trui tonen. Anoniem meerijden lukt niet. Die trui gaf enorm veel motivatie.” Maar toch kon Hannes geen enkele keer juichen in die mooie trui. “Dat vind ik heel jammer. Daarom ben ik ook blijven koersen tot dinsdag, in de hoop toch eens te winnen (in Schellebelle werd ze derde, red.). Maar er was altijd wel iemand sneller of beter.” Aan aanmoedigingen ontbrak het nochtans niet. “Neen, maar ze riepen wel constant Allez Jolien! naar mij. Dat was frustrerend.” Zondag weer hetzelfde kunstje opvoeren wordt moeilijk. “Kasseien zijn niet echt mijn ding. En als er gespurt wordt op een vlak parcours, zijn Jolien en Lotte altijd sneller. Ik zal het moeten doen in een ontsnapping.”
Ontbijten om 5.30u
In tegenstelling tot veel van haar concurrentes vindt Kaat Hannes het niet erg dat er al gestart wordt om 8.00u ‘s morgens. Sinds enkele jaren wordt de vrouwenkoers voor de start van het mannen-BK gereden, op hetzelfde parcours. “Voor mij is dat oké. Ik sta altijd vroeg op en train vroeg. Maar er zijn er natuurlijk anderen die daar moeilijk tegen kunnen. Het is de belangrijkste koers van het jaar en die start dan op een ander uur als gewoonlijk. Ik moet zondag om 5.00u opstaan, want om 5.30u moet ik al ontbijten. Havermout met banaan en wit brood met perengelei. Maar ja, het is maar 102 kilometer, dan moet je niet overdreven veel eten, hé.” Inderdaad, nog een heikel punt: de koers is maar 102 kilometer. “Dat is heel jammer, te weinig voor een kampioenschap. Onze koersen draaien normaal tussen de 120 en 140 kilometer en op een BK is dat dan plots korter.” Vorig jaar moest de start van de mannen verlaat worden omdat de vrouwen nog niet binnen waren, vandaar. “We verdienen toch meer respect. Waarom komt onze wedstrijd trouwens niet op tv? Onze finale is in ieder geval veel interessanter dan die slow tv van Ruben Van Gucht op het parcours van de Ronde van Vlaanderen. In het veldrijden zenden ze de vrouwen toch ook uit? En terecht.” Wereldkampioene veldrijden Sanne Cant is trouwens een goede vriendin. “We kennen elkaar al van bij de aspiranten en het klikte meteen. Een extra ploegmate? Vergeet het, ze heeft echt wel ambitie. Het BK op de weg is haar doel voor deze zomer.”
Eén dag in de kazerne
Hannes heeft een topsportstatuut bij Defensie. “Ik werk één dag in de week in de kazerne van Grobbendonk, waar ik administratief werk verricht. De andere dagen kan ik voluit leven als prof. Na mijn carrière wil ik in het leger blijven. Op bivak gaan, schieten: ik vond dat leuk tijdens mijn opleiding.” Want rijk van koersen zal Hannes niet worden, ondanks dat jaartje in de driekleur. “Dat viel tegen. Weet je wat die titel mij opgeleverd heeft? Een paar schoenen en enkele onderhemdjes, meer niet.”
Kaat Hannes, uittredend Belgisch kampioene “Waarom zenden ze die slow tv van Ruben Van Gucht wel uit en onze koers niet? Wij verdienen toch meer respect?”