“Naast mijn rol in Familie wil ik ook een v olwaardige danslerares zijn”

Vijf jaar geleden morden de kijkers van Familie. Véronique Van den Bossche werd plots gestalte gegeven door een andere actrice: Sandrine André (44). Maar de kritiek verstomde al snel, en ondertussen is Sandrine onmisbaar geworden voor de reeks. “Gelukkig kan ik alle stress van me afgooien op de dansvloer. In september ga ik zelfs les volgen om een volwaardige danslerares te worden.”

Fans van Familie hebben al gemerkt dat alle verhaallijnen aan het toewerken zijn naar een spannende apotheose. Niet toevallig, want komende vrijdag is er de jaarlijkse seizoenfinale. In die aflevering breekt de grote dag aan voor Mathias (Peter Bulckaen) en Véronique (Sandrine André), die elkaar het jawoord geven. “Een huwelijk opnemen doe je niet elke dag, maar geef mij maar vooral stevige scènes met veel gevoelens en emoties”, vertelt Sandrine André. “Die zijn voor een actrice het interessantst.”

Maar een huwelijk is toch leuker dan de doorsnee huis, tuinen keukenscène? Sandrine André: Hebben wij dan zulke scènes in Familie (lacht)? Ik snap wel dat voor veel vrouwen een trouwdag iets bijzonders is. Er is die jurk die je maar één keer draagt en meestal is er een groot feest. Maar als actrice speel je wel vaker trouwscènes. In Wittekerke heb ik ook al eens een bruid gespeeld. En natuurlijk denk je dan soms terug aan je eigen trouwdag, een belangrijk moment in je persoonlijke leven, maar in de eerste plaats ben je gewoon aan het werk.

Heb je zelf inspraak gehad in de keuze van de trouwjurk? Het zijn de mensen van de styling die beslissen wat we dragen. Maar als het echt een lelijke jurk is, zeg ik dat. Zelf durf ik wel resoluut kiezen voor een stijl die niet dicht bij die van mezelf ligt. Het is mijn keuze om het personage op alle vlakken zo ver mogelijk van mijn persoonlijkheid te houden.

Sommige kijkers hopen natuurlijk dat Véronique in extremis voor Lars kiest, gespeeld door je boezemvriend Kürt Rogiers. Hoe komt het dat het zo goed klikt met hem? Vanaf het begin dat wij samen acteerden in Wittekerke, gebeurde er iets. Vergelijk het met een stroming. Je bent met iemand, en plots gaat alles vanzelf en drijf je beiden met de stroming mee. Kürt en ik hebben dat elke keer opnieuw.

Zien jullie elkaar ook als jullie niet samen in dezelfde reeks spelen? Er is contact, maar niet overdreven veel. Ik heb sowieso weinig contact met collega’s. Vrienden en collega’s hou ik strikt gescheiden. Daarin lijk ik op Véronique. Kürt is wél iemand die bij belangrijke momenten in mijn leven aanwezig was. Zo was hij op mijn huwelijk. En ook tijdens het overlijden van mijn vader was Kürt er als steun. Onze vriendschap reikt verder dan de tv-set. Mochten wij elkaar enkele jaren niet zien en dan terug ontmoeten, dan zouden we aan één blik genoeg hebben om elkaar te begrij- pen. We kunnen niet liegen tegen elkaar.

Je zit al ruim vijf jaar in de reeks. Was dat het plan toen je in april 2012 begon bij Familie?

Totáál niet (lacht). Ik herinner me nog dat ik er een maximum van drie jaar had opgezet, maar we zitten binnenkort al aan het dubbele. Het wordt alleen maar leuker. Ik moet toegeven dat er een band is ontstaan met mijn personage die ik nu pas goed begin te ervaren. Ik zou het er moeilijk mee hebben om Véronique te moeten loslaten.

Heeft het ook met werkzekerheid te maken?

Dat speelt ook een rol. Wittekerke heb ik zes jaar gedaan. Toen was ik nog een pak jonger, en wou ik mijn vleugels na een tijdje uitslaan. Maar met het ouder worden heb ik ontdekt dat veel filmsets hetzelfde zijn. Dus waarom zou ik dit opgeven? Komt daarbij dat de rol van Véronique er eentje is met vele verhalen, vele emoties. De waaier is zo breed dat ik betwijfel dat ik elders een rol kan spelen die me dezelfde voldoening kan geven. Bovendien ben ik bij Familie elke week aan de slag, terwijl je met gastrolletjes telkens maar een project van enkele dagen hebt. Lijkt Véronique op Sandrine? Er zijn onvermijdelijk raakvlakken, maar Véronique is toch veel harder en ikzelf dan weer emotioneler. Die zakelijkheid van Véronique heb ik zeker niet. Zulke scènes met vakjargon zijn ook niet de leukste om te spelen. Wel een voordeel: als ik nu een zakelijk gesprek moet voeren, bedenk ik me soms hoe Véronique dat zou aanpakken. Ondertussen lacht het personage wel meer dan vroeger. Gewoon omdat Sandrine een grote lachebek is.

Heeft Hans (Ligtvoet, al vele jaren

haar partner, red.) je nog nooit gezegd dat je Véronique mee naar huis hebt gebracht? Dat niet. Wat ik thuis soms wel te horen krijg: dat het is alsof ik nog op de set ben. Als acteur sta je op een set in het middelpunt van de belangstelling. Iedereen staat in dienst van de acteurs. De mensen van de camera’s, het licht en de regie zorgen ervoor dat mijn collega’s en ik er op ons best uitzien. Alle ogen zijn op ons gericht. Dan kom ik soms thuis en eis ik alle aandacht op, waarop Hans zegt: “Schat, je staat niet meer op de set.” Hans heeft absoluut het recht om dat te zeggen. Maar dat is dan niet Véronique die thuis komt, maar de actrice Sandrine die de aandacht gewend is. Je moet die klik maken dat het thuis een andere wereld is dan op je werk.

Kan je er op een set van genieten dat alles om jou draait? Ik zou het niet zozeer genieten noemen. Ik ben me er ook niet meer altijd van bewust, omdat het zo normaal is geworden. Bij mij is het vooral belangrijk dat iedereen om mij heen professioneel is en zijn werk doet, zodat ik mijn opdracht goed kan uitvoeren. Zolang dat het geval is, is alles oké. Maar van zodra er door het toedoen van iemand anders dingen de mist ingaan, durf ik die mensen er wel op te wijzen. Is dat dan in een opwelling van het moment, en denk je dan achteraf dat je beter had gezwegen? Goh, op zulke momenten durf ik me weleens te laten gaan. Dan komt de Véronique in mij naar boven. Het is niet zo makkelijk uit te leggen. Maar als je op een set in dat personage kruipt, en het zijn scènes waarin ik me moet boos maken, zit ik nog in die drive en ga ik niet terugschakelen naar Sandrine om op mijn manier mijn ergernis te uiten. Véronique kan vrij hard en cassant uit de hoek komen, en dan komt het ook zo uit mijn mond.

Wat weinig mensen weten, is dat je aan ballroomdansen doet. Hoe ben je daarmee begonnen? Veertien jaar geleden speelde ik in de film Team Spirit. Daarin zat een dansscène. Dat leek makkelijk, maar een wals correct uitvoeren is toch niet zo vanzelfsprekend. En ik vond dat ik dat als actrice toch onder de knie moest hebben. Zo belandde ik in dansschool Ekkaert in Mortsel. Meteen had ik de smaak te pakken. Ballroomdans bestaat uit tien dansen, die elk een eigen karakter hebben. Het is zo fijn bij dansen om je als vrouw te laten leiden, terwijl je als actrice de hele dag moet nadenken over alles wat je doet. Tijdens het dansen kan ik alles loslaten en even ontspannen. En nu geef je zelfs dansles? Dat zit zo: drie jaar geleden moest Véronique dansen. Niet zo ver van de opnamestudio in Boortmeerbeek is dansschool De Smet-Camby. Vanaf het eerste moment klikte het met danser Arend, en ben ik met hem blijven dansen. Toen hij een assistente nodig had om mee de lessen te geven, twee maal per week, kwam hij bij mij aankloppen. Vanaf september zit ik elke zondag ook even terug op de schoolbanken om een opleiding te volgen zodat ik een volwaardige danslerares ben. Het is altijd fijn om bij te leren.

Schrikken mensen soms als jij de lesgever blijkt te zijn?

Ik zie ze vooral vertwijfeld kijken: is dat niet Véronique uit Familie? Maar ondertussen maakt ik echt deel uit van die school. Heb je nooit willen meedoen aan Sterren op de Dansvloer? Absoluut, maar ik mocht niet! Ik heb gesmeekt om mee te mogen doen, maar het kon niet. Het concept van het programma is dat professionals worden gekoppeld aan bekende leken. Maar ik was al een tijdje aan het dansen. Zo jammer. Je vertelt heel bevlogen over Fami

lie. Dus je blijft nog lang in de reeks? Voorlopig is de kijker niet van mij af. Ik doe het te graag. Ook omdat de reeks zo’n grote verandering heeft ondergaan. Bekijk de heruitzendingen in de namiddag maar eens. Dat is dag en nacht verschil met de nieuwe uitzendingen qua decors, belichting, make-up, montage... Het enige minpuntje dat ik kan bedenken, is dat Véronique soms iets te veel in de verhalen staat geschreven, waardoor het alle hens aan dek is. Bij deze een oproep aan de scenaristen: jullie mogen me altijd wat meer ademruimte geven ( lacht). TOM VETS Seizoenfinale Familie, vrijdag om 20.35u op VTM