Gazet van Antwerpen Stad en Rand
JUPILER PRO LEAGUE Ster op het Lisp, reserve bij Genk
De intrede via de grote poort bij Genk werd geen onverdeeld succes voor Benson Manuel. Na 45 minuten zat zijn debuut eind juli tegen WaaslandBeveren er al op. Hij belandde daarna op de bank. Afgelopen weekend zou hij weer zijn kans krijgen in de basis tegen AA Gent, maar een dijblessure besliste er anders over. Nee, het zijn niet de gelukkigste maanden voor de 20jarige Waaslander.
In tegenstelling tot zijn ploegmaats Jackers, Heynen en Schrijvers werd Benson vorige week niet opgeroepen voor de belofteinterland tegen Turkije. Ook dit nadeel had zijn voordeel: in de kleine trainingsgroep kreeg hij er bijzonder veel aandacht van de staf. Met handen en voeten leerde assistentcoach Rob Meppelink hem in kleine partijvormen hoe hij moet verdedigen. De duels met mannetjesputter Mata vergden het onderste uit de kan. “Het waren inderdaad bijzonder intensieve en slopende trainingen”, zegt Benson. “Maar hier steek ik veel van op. Het is fijn dat ik dat op het eind van zo’n partijtje kan tonen.”
Had je verwacht dat het verschil tussen Lierse en Genk zo groot zou zijn?
“Toch wel. Ik zette de stap van 1B naar een topclub in de Jupiler Pro League. Ik ben ook blij dat ik dat gedaan heb. Ik ervaar nu hoe het komt dat jonge spelers zo’n grote stappen zetten bij Genk.”
Je kende al meteen hoge toppen en diepe dalen in amper enkele weken tijd.
“Het hoort bij het leerproces. Ik pikte alles vrij goed op tijdens de voorbereiding, verteerde ook de inspanningen prima. Zo dwong ik meteen een basisplaats af tegen Waasland-Beveren. Maar die wedstrijd is voor mij één zwarte vlek, ik herinner me er niets meer van. Ik zette mezelf te zwaar onder druk. Ik was ook te ontgoocheld in mijn eigen prestatie, heb daar te lang om gerouwd. Zo heb ik een te grote terugval gekend.”
Intussen heb je je wel herpakt met enkele goeie prestaties bij de beloften.
“Het niveauverschil is erg groot met de A-kern, maar de technische staf vraagt wel om die wedstrijden zo goed mogelijk te gebruiken. Dat heb ik ook gedaan, zo komt ook op training het vertrouwen terug. Ik ben de voorbije maanden vooral een completere voetballer moeten worden. Als flankspeler draait het in Genk niet alleen om acties maken, je moet ook efficiënt kunnen verdedigen. Dat heeft met positiespel te maken, enkele metertjes naar links of rechts maken een wereld van verschil. Als de bal beweegt, moet je zelf ook bewegen. Het vergt erg veel focus.”
Jouw vader Jorge Hedilazio speelde zelf op het hoogste niveau bij Lokeren. Is dat een voordeel tijdens moeilijkere momenten?
“Absoluut. Ik woon intussen alleen in Genk, maar mijn ouders komen vaak af en staan altijd klaar met raad. Net als mijn vriendin Ismahane, die uit Maasmechelen komt. Zij steunen me ook in mijn nieuwe manier van leven. Ik let veel meer op mijn voeding, rust meer en drink meer water. Alleen maar om nog beter te herstellen en me nog fitter te voelen. Ik kijk niet naar de rest, probeer zelf altijd klaar te staan voor als de coach me nodig heeft. Mijn doel is om zo vaak mogelijk de wedstrijdkern te halen en zo veel mogelijk minuten te maken.”