Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Pijn onderweg? Gaat wel over”
Sionna Barrois uit Borgerhout loopt 100 Miles for Life: van Antwerpen naar Wachtebeke
Vier marathons na elkaar gaat ze lopen, Sionna Barrois (50) uit Borgerhout, samen met negentien andere ultrarunners uit heel Vlaanderen. Die 100 Miles for Life, of meer dan 168 kilometer, lopen ze in het kader van de Warmste Week voor de vzw Somival, een sportvereniging voor mensen met een beperking.
Het idee van de Ultrawarmathon ontstond vorig jaar na de ‘gewone’ Warmathon, die trouwens ook dit jaar weer plaatsvindt in Antwerpen, in het Stadspark deze keer. Sionna liep 52 kilometer aan een stuk voor het goede doel. Nu worden dat vier marathons na elkaar. “We vertrekken op 22 december om 20u in Waregem aan het sportcomplex van Somival en komen precies 24 uur later aan in Wachtebeke, vanwaar Studio Brussel de Warmste Week uitzendt. Na elke marathon krijgen we een rustpauze: tijd om even te gaan liggen, wat te eten en droge kleren en andere loopschoenen aan te trekken. Tijdens de laatste marathon, tussen Gent en Wachtebeke, mag iedereen die 1 euro per kilometer bijlegt met ons meelopen, of het nu de volledige 42 kilometer is of alleen de laatste vijf.”
Sionna, die verwacht dat ze rond de vier uur zal nodig hebben per marathon, is haar training al aan het afbouwen. Ze loopt nu tussen honderd en tweehonderd kilometer per week. “Voor ultralopen bestaan er geen gestandaardiseerde trainingsprogramma’s. Het is voor elke ultrarunner anders. Het belangrijkste is dat je luistert naar je lichaam en alles vooraf test, zodat je lichaam niet verkeerd reageert op wat je eet of draagt. Ik drink geen alcohol meer en eet vooral bananen, omeletten, spek, krielpatatjes en sportgels.”
Geen muziek
En verder is het simpel: veel lopen. “Zondag ben ik mijn moeder gaan bezoeken in Stekene. Die afstand heb ik gelopen. Via het fietspad naast de Expressweg is dat van Borgerhout 51 kilometer heen en terug. In de week sta ik op een trainingsdag om 4.30u op, ik loop twintig kilometer en om 7u zit ik aan de ontbijttafel, klaar voor mijn werkdag. Om 21.30u lig ik meestal in mijn nest.”
Het was puur toeval hoe Sionna, die met haar man Alain een baby- en kinderwinkel runt in Borgerhout, haar voorliefde voor lange afstanden ontdekte. “Ik heb totaal geen oriëntatievermogen en loop regelmatig verloren. Zo werden mijn afstanden altijd langer dan voorzien. Ik wilde eens naar Lier lopen, maar ben toen op een of andere manier in Itegem beland.”
Ze lacht en vertelt over de roes die het lopen haar geeft. “Ik luister nooit naar muziek onderweg, dat leidt me te veel af. Na een kilometer of vijftien kom ik door mijn cadans in een soort trance. Dan heb ik geen gedachten meer, en is het alleen nog genieten.”
Op pijn of kwaaltjes zal ze tijdens die 168 kilometer geen acht slaan. “Ik focus me er niet op, want als je negatief begint te denken, is het gedaan. Als je pijn krijgt, is het gewoon doorbijten, want ondertussen weet ik uit ervaring dat die pijn na verloop van tijd weer overgaat. Je lichaam maakt endorfines aan die de pijn verzachten en de roes verhogen. Na een dip volgt een roes.”
Twee weken rust schrijven dokters voor aan ultrarunners na hun prestatie, maar Sionna weet niet of ze dat haalt. “Ik heb de Dodentocht gelopen, maar daarna heb ik maar twee dagen stil gelegen. Ik wil zeker meedoen aan de Nieuwjaarsrun op Linkeroever op 7 januari.”
Wie wil meelopen of Sionna op een andere manier wil steunen, vindt alle info op ultrawarmathon.be en de Facebook-pagina 100 Miles for Life.
‘‘Mijn voorliefde voor lange afstand? Ik heb totaal geen oriëntatievermogen en loop geregeld verloren.”