Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Miss België: “Als je zo’n familie hebt, waarom zou je dan alleen gaan wonen?”
Op familiebezoek bij kersvers Miss België thuis in Borgerhout
In een rijhuis in Borgerhout woont de nieuwe Miss België met haar ouders, haar broertje van 14, haar hond Bobby en twee vissen. “Waarom zou ik alleen gaan wonen?”, zegt Angeline Flor Pua (22). “Ik wil geld sparen voor mijn pilootstudies en wij komen allemaal goed overeen. Ik help mijn pa bij de afwas, mijn broer met zijn huiswerk en als ik laat thuiskom, laat ik dat gewoon aan mama weten.”
Als liefde gemeten kan worden in foto’s aan de muur, dan reikt de liefde ten huize Flor Pua tot aan de hemel. “Van haar diploma van parachutiste tot de voorpagina’s in de kranten toen ze vorige week Miss België werd, we geven het allemaal een plekje”, zegt Angelines vader Florentine Pua Junior II (55). “Junior, dat is de naam van mijn vader, vandaar dat ik Junior II ben genoemd. Maar noem me maar Jun. Mijn vader zijn roepnaam is Tino en onze zoon, Florentine Pua Junior III, die noemen we ook wel F.P.J. Angeline heeft ook een bijnaam, we noemen haar Angel: ze is onze vliegende engel.”
Haar pilootpet en Miss-sjerp liggen broederlijk naast elkaar op tafel, naast een doosje pralines en een koekjesschaal met drie verdiepingen. Gasten ontvangen, dat gebeurt hier zoals het hoort, ook al is het druk-druk-druk. De nieuwe miss is bezig haar spullen te pakken. “Ik moet straks nog naar een evenement in Kortrijk en daarna blijf ik bij Miss België-organisatrice Darline Devos slapen”, zegt Angeline. “Het was al een bewogen week en het wordt ook nog een druk weekend.”
Pyjama
“Vergeet je pyjama niet”, zegt moeder Maria Adela Sarmiento (55). Met een warme blik volgt ze haar dochter door de kamer. “Angeline was altijd een verstandig meisje, ze had nooit hulp nodig bij haar huiswerk, studeerde goed, werkte hard. Ze is mijn oudste dochter uit mijn tweede huwelijk. Ik kwam van de Filipijnen naar België toen ik 26 was. Mijn eerste huwelijk was met een Belgische man, mijn tweede met Jun, mijn zeeman. Toen ik jong was, wilde ik graag gynaecologe worden, maar studeren op de Filipijnen is duur. Mijn droom om een mooi gezin te hebben, die is wel uitgekomen.”
Terwijl een hele reeks klasfoto’s van broer F.P.J. de gang sieren, neemt Angeline het leeuwendeel van de woonkamer in. Herkennen we op die klasfoto’s niet het uniform van de Dames, de school in hartje Antwerpen? “Ik heb moderne talen-economie gevolgd in de Dames, mijn broer gaat er nog al- tijd naar school. Hij is slim, die weet alles! Maar hij gamet graag en studeert minder graag dan ik. Ik was niet zo slim, maar ik zette mij enorm hard in. Op de Dames heb ik toen ik mijn diploma kreeg ook een andere award mee naar huis gekregen: de award voor doorzettingsvermogen.”
School van schoonheden
Vroeger woonde de familie Pua in het stadscentrum, waardoor Angeline terechtkwam op de school waar ook andere schoonheden zoals Véronique De Kock, Astrid Coppens en Natalia hun uniform hebben versleten. “Vanaf de kleuterschool ben ik daar altijd naartoe gegaan. Een uniform met wit hemd en blauwe vest dragen, dat vond ik niet erg. Als piloot moet ik ook een uniform dragen in dezelfde kleuren.”
Angeline is niet het soort meisje dat wakker ligt van kleren. “Ik was en ben eigenlijk niet zo erg bezig met kleding. Als ik geen uniform draag, dan trek ik gewoon een broek en een paar schoenen aan. Maar ik vind het wel leuk om me op te kleden met alles erop en eraan. Vandaag draag ik een kanten zwarte jurk van Caroline Biss. En als Miss België zal ik nog veel mooie kleedjes mogen dragen.” De modepolitie ten huize Pua, dat is Maria. “Mijn moeder vindt altijd dat ik goed gekleed de deur uit moet. Als ik een jas aantrek die niet past bij mijn broek, of mijn hemd is niet gestreken, dan roept ze me terug. Zij werkt bij een strijkatelier. Mijn job hier thuis is, naast mijn kamer opruimen, de kleren opplooien. En de tafel helpen zetten of wat afwassen af en toe.”
Lekker koud
De afwas, die neemt papa Jun meestal voor zijn rekening. “Mijn vrouw kookt, ik doe de afwas, ieder zijn taak. We helpen elkaar allemaal”, zegt Jun. “De vissen, daar zorg ik meestal samen met Angeline voor. Zie je die linkse, met die mooie tekening, net een bloem op zijn vinnen? Dat is een flower horn, een vis die veel in Aziatische wateren voorkomt.” Door zijn werk als zeeman kwam Jun in Antwerpen terecht. “Ik wilde eigenlijk piloot worden, maar die studies waren te duur voor mijn familie. Omdat ik een goed paar hersenen had, kreeg ik een opleidingsbeurs bij de marine. Zo ging ik aan het werk als zeeman, op een boot met een vaste route van China naar Antwerpen. Ik heb veel steden gezien, maar Antwerpen beviel me. Het is een mooie stad. En weet je waar ik van hou: het is hier koud. 10 graden en wat zon, zoals vandaag, dat vind ik een goede temperatuur. De Aziatische hitte, die mis ik niet. En toen ik hier de vrouw van mijn leven tegenkwam, wilde ik niets liever dan terugkomen.” Drie maanden op zee, twee dagen in Antwerpen… na enkele jaren wilde Jun zijn Maria niet zo lang meer missen. “Ik wilde trouwen en mijn kinderen zien opgroeien. Ik voel me hier thuis, racisme of discriminatie heb ik hier nooit gevoeld, ook niet toen ik hier werk zocht. Ik werk nu in de taxfreeshop in de haven, maar heb ook nog twee bijbaantjes. Angeline en ik wassen samen af in een restaurant, en ik help in een hotel bij het verzorgen van het ontbijt.”
National Geographic
Zeven dagen op zeven werken is geen uitzondering in de familie Pua. Angeline heeft ook bijbaantjes bij de vleet om haar dure pilootstudies, waarvoor ze een lening aanging, te bekostigen. “Veel studeren, hard werken, nee, je vindt mij niet vaak op café”, zegt Angeline. “Ik ga wel eens naar de cinema met vriendinnen of een keer bowlen. Maar vliegen, dat is mijn grote passie. Mijn fascinatie voor het beroep is begonnen met naar National Geographic te kijken. Air Crash Investigation, dat vond ik een fantastisch programma, dat heeft mij geïnspireerd om piloot te worden.” Wekken programma’s over neerstortende vliegtuigen niet eerder vliegangst op dan enthousiasme? “Nee, wat mij fascineerde is hoe piloten alles in het werk stellen om hun vliegtuig te redden. Ik geef soms ook rondleidingen voor scholen op de luchthaven van Deurne en dan vragen kinderen altijd of dat echt zo moeilijk is, die wiskunde die je als piloot moet leren. Niemand vraagt: ‘ben je niet bang voor aanslagen of zo’.” Angeline was op de dag van de aanslagen in Zaventem aan het werk in de luchthaven, vlak bij de plek waar de bommen ontploften. “Maar angst houdt mij niet tegen. Een aanslag kan op een vliegveld maar ook in het Centraal Station gebeuren. Op de luchthaven van Deurne is nog niets gebeurd, op een alarm na. Mijn favoriete plek in Antwerpen is de luchthaven. Vanuit de cafetaria zie je er de mensen in de vliegtuigen stappen, de sfeer die daar hangt… Ja, dat is echt mijn wereld. En dat een stad als Antwerpen een luchthaven heeft, daar ben ik best wel trots op.”
Sneeuwbollen
Shanghai, Rome, Korea… een hele verdieping in de kast staat vol met souvenir-sneeuwbollen vanuit de hele wereld. “Daar ben ik allemaal al geweest met mijn man”, zegt Maria. “We zien graag een stukje van de wereld, en het doet me plezier dat Angeline ook graag de wereld wil ontdekken. Als ze ergens naartoe gaat, brengt ze al-
tijd een magneet of een sneeuwbal mee naar huis. Mocht ze ooit het ouderlijke huis verlaten, dan zal ik daar wel wat tranen om laten”, zegt Maria, die nog een pak met chocoladekoekjes in de weekendtas van Angeline steekt. “Ze heeft bijna geen tijd om te eten de laatste dagen.” Op de plank boven de sneeuwballen staan drie kroontjes, terwijl de Miss België-kroon op de salontafel ligt te blinken. “Ik heb ze zelf nog niet opgezet”, zegt Maria. “Ik heb die kroon ook niet verdiend, die is helemaal van Angeline. Ze heeft ook al Miss Antwerpen gewonnen in 2017 en Miss Filipina Europe in 2016. En daarvoor Miss Teen Filipina Belgium.” Missen en missen, dat is wat de Filipijnse gemeenschap in Antwerpen bindt. “Er zijn zo’n 11.000 Filipino’s in België”, weet Angeline. “Hoeveel er in Antwerpen wonen, weet ik niet precies. Missverkiezingen zijn een beetje een nationale sport op de Filipijnen, dus daar organiseren ze hier hun eigen versies van. Kijk! (wijst een foto aan) Hier sta ik met een badpakje op de foto, dat was de eerste missverkiezing met Filipijnse meisjes in Antwerpen waar ik aan meedeed. Toen had ik niet gewonnen, maar ik vond het wel leuk, in die prinsessenkleren. En af en toe met mijn moeder naar ‘de mis’ gaan in Merksem, waar de Filipijnse katholieke gemeenschap thuis is, dat doe ik ook graag. Zo kom ik iedereen nog eens tegen, kunnen we wat bijpraten.”
Stemmen sprokkelen
Al begon ze al vroeg aan missverkiezingen, Angeline voelde zich als kind nooit een aangeklede barbiepop. “Mama en ik geloven meer in natuurlijke schoonheid. Ik heb ook niet de gewoonte mij altijd te schminken als ik de deur uitga. Ik ben van nature verlegen. Maar aan missverkiezingen meedoen, heeft me daar overheen geholpen. Om voor een publiek van 1.500 mensen te spreken, moet je een paar ballen hebben. Voor Miss België is het natuurlijk belangrijk dat ik er wel altijd tot in de puntjes goed uitzie. Daar ga ik dus meer aandacht aan besteden: ik heb al een en ander bijgeleerd over hoe je je maquilleert”, zegt Angeline. “Maar ik blijf gewoon wie ik ben.”
En dat is een Belgische van Filipijnse afkomst. “Er is niet echt een Filipijnse buurt in Antwerpen of Filipijnse restaurants – in Brussel is er wel eentje – maar de Filipijnse keuken lijkt nogal op de Chinese, dus als mijn mama een typisch ingrediënt zoekt, moet ze niet ver zoeken. Natuurlijk is de Filipijnse gemeenschap heel trots dat ik gewonnen heb. Maar ook heel wat Antwerpenaren: ik ben op straat vaak gaan flyeren, om mensen aan te spreken om op mij te stemmen als Miss België. Als je wil winnen, moet je daar hard voor werken: zorgen dat mensen je kennen, voor je willen stemmen.”
‘Schoon mokke’
Een vrouw die weet hoe ze stemmen moet winnen, die kunnen ze in de Antwerpse politiek ook wel gebruiken. Heeft ze geen ambitie om straks op een verkiezingslijst te gaan staan? “Nee, ik heb veel bewondering voor politici, maar burgemeester van Antwerpen wil ik niet worden. Laat mij maar vliegen.” Aan Angeline hoor je ook dat ze van Antwerpen is en niet van Limburg. “Ik spreek zoals ik ben. Er zijn typisch Antwerpse woorden die ik leuk vind, zoals ‘mokke’ voor meisje. Dat heb ik al wel een paar keer mogen horen, dat ik een ‘schoon mokke’ ben”, glimlacht ze. En terecht, want Angeline is dan ook het ‘schoonste mokke’ van het land.
ANGELINE FLOR PUA Miss België “Mijn favoriete plek in Antwerpen is de luchthaven van Deurne. Vanuit de cafetaria zie je er de mensen in de vliegtuigen stappen, de sfeer die daar hangt… Dat is echt mijn wereld.” “Mama en ik geloven in natuurlijke schoonheid. Ik heb niet de gewoonte om mij altijd te schminken als ik de deur uitga. Maar als Miss België ga ik daar meer aandacht aan besteden. Ik heb al heel wat bijgeleerd over hoe je je maquilleert.”