Minder werklust in steden

Studie onthult grote verschillen in werkwilligheid binnen provincie Antwerpen

Het aantal inwoners dat een job wil, is in Turnhout en Antwerpen in tien jaar tijd gedaald. Volgens de bank ING komt dat deels door de komst van buitenlanders.

ING België heeft een studie gedaan naar de participatiegraad in alle gemeenten in België. Die participatiegraad is het percentage inwoners van een gemeente dat een job heeft of een job zoekt. Het geeft dus de werkwilligheid van de inwoners aan.

WERKWILLIGHEID DAALT IN ANTWERPEN EN TURNHOUT

Uit de studie van ING België blijkt dat die werkwilligheid in de periode 2005-2014 overal in de provincie Antwerpen en het Waasland is toegenomen, behalve in de vier gemeenten Boom, Mechelen, Antwerpen en Turnhout. In Boom en Mechelen is het aantal werkwillige inwoners gedaald met 0,1%. In Antwerpen (-0,7%) en Turnhout (-0,9%) is de daling groter.

“Een van de verklaringen is dat steden meer mensen van allochtone origine aantrekken”, zegt Philippe Ledent, senior econoom van ING België. “Sommige van die allochtonen hebben een andere cultuur. Vrouwen blijven thuis, terwijl de man gaat werken.”

“Uit onze studie blijkt ook dat de gemeenten waar minder mensen een job hebben of zoeken een hogere werkloosheidsgraad hebben. We vrezen dus dat sommige werklozen na een tijd de strijd opgeven om een job te vinden.”

Marc Van Peel (CD&V), schepen van Werk in de stad Antwerpen, relativeert de gedaalde werkwiler ligheid daar. “Onze participatiegraad is in tien jaar tijd afgenomen met 0,7%, maar in die periode hebben we wel vijftigduizend inwoners bijgekregen. Bovendien behoort 90% van de inwoners van onze diverse stad tot een specifieke doelgroep die een grotere afstand heeft tot de arbeidsmarkt.”

Ook in Turnhout is de werkwilligheid gedaald, maar intussen is beterschap in zicht. “We contacteren nu zelf bedrijven met de vraag of ze mensen die een leefloon krijgen, willen aanwerven. Die aanpak loont. De werkloosheid is vorig jaar gedaald”, zegt burgemeester Eric Vos (Turnhout Iedereen Mee).

GEMEENTEN HEBBEN ZELF OOK MACHT

ING België benadrukt dat er grote verschillen zijn in de participatiegraad tussen de gemeenten. “Een gemeentebestuur moet dus niet altijd kijken naar de Vlaamse en federale regering, maar vooral zelf een arbeidsmarktbeleid voeren”, zegt Philippe Ledent.

Essen heeft bijvoorbeeld het heft in handen genomen. De gemeente heeft in tien jaar tijd de grootste vooruitgang gemaakt in het aantal werkwilligen. Maar de problemen blijven groot. Slechts 76% van de Essenaren die tussen 30 en 54 jaar oud zijn, wil een job. “In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw hebben stedelingen, zoals Antwerpenaren, vakantiehuisjes in onze bossen gebouwd”, zegt burgemeester Gaston Van Tichelt. “Die bungalows zijn later overgekocht door mensen

die geen woning in de woonzone konden betalen. De mensen die in de bossen woonden, waren niet kapitaalkrachtig en niet iedereen nam deel aan de arbeidsmarkt. Maar we pakken dat probleem nu succesvol aan door de woningen op te waarderen en bij onze inwoners reclame te maken voor jobs in Nederland.”

Ook de score van Hove is opvallend. Het is de enige gemeente in de provincie waar minder dan de helft van de 18- tot 29-jarigen een job heeft of zoekt. “Dat komt omdat we rijke inwoners hebben”, zegt burgemeester Koen Volckaerts (N-VA). “Rijkere mensen hebben geld om kinderen langer te laten studeren.” Opvallend genoeg blijven de Hovenaren in de provincie het langst aan de slag, op Bonheiden na. “Dat komt omdat hier veel zelfstandigen zijn zoals dokters.”

De situatie in Laakdal is omgekeerd. Jongeren zijn er het werklustigst, ouderen zitten het vaakst thuis. De gemeente verwijst naar de sterke industrie in de regio. Bedrijven nemen jongeren snel aan, maar door herstructureringen zijn er de voorbije jaren veel mensen met ‘brugpensioen’ gestuurd.