Perfectie bestaat niet

Stadskakker. Zo heet ik in Herenthout, want ik ben er niet geboren. Toch hou ik echt van dit dorp met fantastische mensen. Een openbaring voor wie uit een stedelijke omgeving komt. Iedereen begroet nog iedereen, net zoals dertig jaar geleden gebeurde in mijn eigen gemeente Kontich, nabij Antwerpen. Daar is dat intussen al lang voorbij. Mijn vroegere gemeente is ingenomen door zij die Mortsel, Hove en Boechout niet meer konden betalen: yuppies met leasewagens en afbetalingen op dertig jaar of meer, die geen enkele affectie hebben met de rest van de bevolking. Het zij zo. Herenthout is gelukkig nog ruim een tiental jaren veilig. Anderzijds hebben ‘wij’ Kempenaars ook onze (gezondheids)problemen. Wij bouwen een nieuw huis met respect voor alle normen en plichten, verwarming en verluchting volgens alle decreten, en ga zo maar door. Nu trekken wij via onze wettelijk bepaalde verluchting alle smog naar binnen van buren die allerlei vuiligheid opstoken in hun allesbrander of hun open haard. Moraal van het verhaal: elk huisje heeft zijn kruisje, ook in de Kempen, en perfectie bestaat niet.