“Ik droom niet meer van de Premier League”

Hoe bedoel je?

“Die hand weigeren gebeurde in een moment van frustratie. Dat overkomt meerdere spelers toch weleens? Ik zat goed in de match, we hielden de nul en toch haalde hij mij naar de kant. Waarom? Ik kan alleen maar zeggen dat ik onder Halilhodzic zes keer in de basis stond bij Nantes en van die zes duels wonnen we er vijf. We scoorden vijftien keer en slikten slechts drie goals. Dan mag ik me toch vragen stellen?”

Je werd niet naar waarde geschat?

“Enkele weken geleden besliste ik zelf al dat ik niet bij Nantes wou blijven. De directie wilde me houden en probeerde me te overtuigen. Opeens stond ik in de basis tegen PSG, maar ik wilde meer eerlijke kansen. Mijn ploegmaats bij Nantes vonden het zeker jammer – ik kan je hun berichtjes tonen –, maar toen Anderlecht me terug wou, was de keuze snel gemaakt. Deze club is mijn familie, mijn thuis.”

Euh, Anderlecht stuurde je deze zomer wel weg. Je was te duur, je knie was kapot...

“Blijkbaar hebben ze mij nodig. Anderlecht heeft een jonge ploeg met veel nieuwe spelers. Die hebben allemaal kwaliteiten, maar ze hebben het moeilijk om met de druk om te gaan. Bij Anderlecht is iedereen veeleisender dan bij hun vorige clubs. Pak Sanneh: stevige verdediger, goeie jongen. Maar hij moet de stress leren managen. In mijn eerste jaar bij Anderlecht had ik dat ook. Pas in mijn tweede seizoen was ik top. Nu kan ik Buba dus gidsen. Ik zie hem niet als een concurrent.”

Volgens je ploegmaats is de sfeer meteen anders sinds jij er bent. Ze kijken naar je op. Hoezo?

“Bij Anderlecht onderging ik vorig jaar een knieoperatie, maar het is Nantes dat me weer helemaal op de been heeft gebracht. Hun dokter gaf me nog één keer een injectie en begeleidde me. Eigenlijk ben ik veel te lang blijven spelen met dat kraakbeenletsel: zowel bij Anderlecht als bij Senegal was dat het geval. Veel voetballers hebben dat probleem. Ik had gewoon veel vroeger rust moeten nemen.”

Hoe lang blijf je nu bij Anderlecht? “Zes maanden, een jaar, drie jaar...Het houdt me niet bezig. Ik

droom niet meer van de Premier League. Iedereen weet dat ik in het verleden voorstellen kreeg van Engelse clubs, maar dat die uiteindelijk afketsten door mijn knie. Het enige wat nu telt, is dat Anderlecht nog kampioen kan worden. Daar geloof ik in.”

En daarna is er nog altijd Bayat om een transfer te regelen. Mogi hielp ook aan je comeback.

“Over het voetbalschandaal in België spreek ik me niet uit. Dat is niet mijn probleem. Maar Mogi heeft altijd goed gewerkt in mijn dossiers en deed wat hij moest doen voor mijn carrière. Ook nu. Daar blijf ik hem echt dankbaar voor. Ik ben een eerlijke en correcte mens en heb respect voor iedereen die me ook zo behandelde. Dus ook voor Bayat.”

Welkom terug dan maar.

“Ik zal snel weer in de ploeg staan en Anderlecht zal snel weer meer punten pakken. Daarnaast wil ik ook opnieuw Senegalees international worden en meegaan naar de Africa Cup dit jaar. Ach, het is goed om thuis te komen in Brussel. Recent ben ik getrouwd en de logische volgende stap zijn kinderen, hé. Ook dat is nu een projectje.”

(lacht)