Hoofd koel houden tegenover De Wever

De verdeeldheid binnen sommige partijen tekent zich scherper af naarmate de crisis langer duurt. Bij CD&V zorgden Pieter De Crem (“we moeten weg van de softgroene koers”) en de jongerenafdeling van Oost-Vlaanderen (“we hebben geen verhaal, we zijn te wollig”) voor onrust. Bij Open Vld legde Sven Gatz met zijn soloslim in Brussel de kwetsbare positie van voorzitter Gwendolyn Rutten bloot. Bij sp.a roerde Bruno Tobback zich gisteren met een sneer naar een mogelijke Bourgondische coalitie: “Mijn lat ligt op Bart De Wever die klimaatbetoger wordt, de internationale zingt in het Vlaams Parlement en het communistisch manifest ondertekent. Voor minder moeten we niet in een regering stappen.” Haha. Grappig. Maar voorzitter John Crombez, naar het schijnt tuk op een ministeriële uitdaging, zal er waarschijnlijk minder om kunnen lachen.

Het zijn niet toevallig de drie traditionele partijen waar het gemor luid klinkt. Zij zitten al sinds lang gevangen in een dalende trend. En wat doe je in de nederlaag? In de oppositie kun je herbronnen, maar je hebt niks te vertellen en een garantie voor een wederopstanding is het nooit geweest. In een coalitie moet je tegelijk eigenheid opgeven en je nek uitsteken en moeilijke beslissingen nemen. Zo gesteld is mee besturen toch eerbaarder, niet? Bruno Tobback stelt dat sp.a veel kiezers heeft verloren en dat je dan ofwel een stap achteruit kunt zetten en nadenken waar je die bent verloren, ofwel toch meeregeert en boven je gewicht bokst. Moet dat nadenken dan zo eindeloos lang duren? Het stemmenaantal van de sp.a is sinds de eeuwwisseling zo ongeveer gehalveerd, in een constante dalende lijn. Daar zal vast al eens eerder over nagedacht zijn.

Nu reageerde Tobback ook op het spel dat formateur Bart De Wever aan het spelen is. Omzichtig het Vlaams Belang eraf lopen en de andere partijen aan het lijntje houden en tegelijk op het federale niveau blufpoker spelen: dat niemand het waagt zonder N-VA, en dat confederalisme menen we echt wel. Wat Ben Weyts gisteren expliciet maakte: “Het is onze verdomde plicht om onze machtspositie maximaal uit te spelen.”

N-VA zit nu eenmaal aan het Vlaamse stuur. Voor de anderen zit er voorlopig niets anders op dan koelbloedig af te wachten en zichzelf onderweg niet in de voet te schieten. Dat overkomt tegenstanders van geslepen tacticus De Wever wel eens vaker.