Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik geef dat geel echt niet zomaar af”
JULIAN ALAPHILIPPE verbaast (ook zichzelf) met winst in tijdrit en verdedigt vandaag leidersplaats op Tourmalet
Hoeveel keer kan Julian Alaphilippe (27) zichzelf nog verbazen? Dat is ondertussen de vraag van één miljoen. Voor hetzelfde geld is die vanmiddag al op de Tourmalet beantwoord, maar na de gewonnen tijdrit kijkt iedereen plots anders naar de altijd lachende Fransman. “Ze moeten me eerst doormidden kraken vooraleer ik dat geel afgeef.”
“Julian. Julian. Julian!”
Heel Pau scandeerde gisteren zijn voornaam toen Alaphilippe op het hoogste schavot wipte om een nieuwe gele trui aan te trekken. Zegedronken verzamelden zijn landgenoten rond Hotel de Gramont op de gelijknamige plaats hartje Pau, waar de gele trui slaapt.
De 27-jarige Fransman uit Désertines bracht gisteren zijn landgenoten nog maar eens in een roes. Het was van JeanFrançois Bernard in de Tour van 1987 geleden dat een Fransman nog eens een tijdrit won. En om een Franse geletruidrager een chrono te zien winnen, moeten we al terug naar Laurent Fignon in 1985. Hij won toen de tijdrit op de voorlaatste dag en pakte een dag later zijn tweede en laatste Tour met dik tien minuten voorsprong op Bernard Hinault.
Le Blaireau was er gisteren met Bernard Thevenet én Eddy Merckx als de kippen bij om Le Gamin te feliciteren.
“Als je ziet dat hij vandaag met Thomas de Tourwinnaar van vorig jaar klopt op zijn terrein, dan neem ik aan dat iedereen zich vragen zal beginnen stellen, want hij blijft het toch maar doen”, zei de Allergrootste, die vijftig jaar geleden het peloton naar huis reed.
Pretoogjes van Devenyns
Zo ver is Alaphilippe nog niet, maar dat Geraint Thomas Pau zou verlaten met veertien extra seconden achterstand na zo’n discipline, daar had de Welshman geen rekening mee gehouden.
“Un truc de fou”, omschreef hij zelf zijn krachttoer. “Ik had nooit durven denken dat ik deze tijdrit kon winnen, maar met dat geel rond de schouders – als allerlaatste startend – werd ik gedragen door het publiek. Ik heb mezelf nog maar eens verbaasd.”
Geraint Thomas zet de vedette van Deceuninck - Quick.Step na zijn tweede ritzege intussen bij de favorieten voor deze Tour. Die vedette schoof de vraag voor zich uit.
“Ik ben tegelijk acteur en toeschouwer van mezelf. Deze situatie is nieuw voor Ineos, maar ook voor mij. Omdat ik dit jaar al veel won, kwam ik zonder complexen naar deze Tour. Telkens ik ontwaak, kijk ik op die gele trui die op het bureau van onze hotelkamer ligt. Soms kan ik het zelf niet geloven. Ik zie dan de oogjes van mijn kamergenoot Dries Devenyns blinken. Zalig.”
Om het nog mooier te maken, was het gisteren exact honderd jaar geleden dat de eerste gele trui werd uitgereikt.
“Ik ben heel trots dat ik mezelf bijschreef in de rijke geschiedenis van de Tour”, klonk het. “Daarvoor moest ik mijn eigen limieten verleggen. Ik wil daarvan genieten. Morgen (vandaag, red.) is het een paar andere mouwen.”
Al bewees Alaphilippe op La Planche des Belles Filles al dat hij niet zo simpel weg te zetten is. Maar in duurtijd is de Tourmalet twee keer zo lang klimmen.
“Ach, ik laat het allemaal op me afkomen. Dag na dag. Ik verwacht een spervuur aan demarrages richting Tourmalet. Ik hoop niet te kraken. Er is ook geen ploeg rondom mij gebouwd. Onze klassementsrenner is Enric Mas. Het is leuk dat we met twee kunnen spelen. Ik geef dat geel echt niet zomaar af.”
Niet bang voor insinuaties
En dan kreeg Alaphilippe de onvermijdelijke Tourvraag: of hij niet bang is voor verdachtmakingen omdat hij zo’n hoge vlucht neemt.
“Wat moet ik daar nu op antwoorden? Ik neem aan dat mijn goede vriend Yoann Offredo als rode lantaarn dit soort vragen niet krijgt. Dit is de manier waarop ik graag koers, maar ik verbaas ook elke dag mezelf. De dag dat ik kraak, zal het middendoor zijn. Eigenlijk doet je vraag me lachen.”.
“Ik verwacht een spervuur aan demarrages richting Tourmalet.” Julian Alaphilippe