Rijf

Gerbrand Adriaenszoon Bredero is een bekende Hollandse dichter uit de Gouden Eeuw en niemand van ons heeft ooit iets van hem gelezen maar toch is hij de auteur van een van de meest gebruikte uitdrukkingen in onze taal: het kan verkeren. Ik moest daaraan denken toen ik de afgelopen week vernam dat Lommel gekocht werd door de Man City Group en de club aldus aan de reeds aanzienlijke portefeuille van deze voetbalgigant werd toegevoegd. Ik gun het de mensen van Lommel en ik feliciteer ze bij deze. Maar het is zeer merkwaardig om te zien hoe de tijden kunnen veranderen. De transactie in Limburg heeft nauwelijks commentaar veroorzaakt. Geen rimpel op het wateroppervlak van het nationale tijdverdrijf. Maar toen ik eind jaren negentig van vorige eeuw erin slaagde om het wagonnetje van mijn op dat ogenblik bescheiden club te koppelen aan een heel grote locomotief in Engeland, klonken er gans andere geluiden. Van een overname was nochtans helemaal geen sprake en de vriendschap beperkte zich tot het uitlenen van jonge spelers, aan weliswaar zeer voordelige condities.

Toch heb ik toen wat moeten horen. Bij de concurrentie waren er direct clubs – en niet de minste die vonden dat de bond die deal maar eens moest onderzoeken. Een analist op tv, een gewezen doelman en een hele goeie trouwens, nam zelfs het woord competitievervalsing in de mond. Jaloezie alom dus. Het had ongetwijfeld te maken met het feit dat wij de eersten waren die over de grens keken.

Twee decennia later zijn de helft van de Belgische profclubs eigendom van of minstens nauw gelieerd met buitenlandse corporaties, clubs of academies.

Turken in de stille Kempen, Moneyball aan de kust, Arabieren in de Oostkantons, niemand die er nog van opkijkt. Het kan dus inderdaad verkeren.

We waren ook getuige van een milde vorm van sportherneming. Voor de noncontactsporten is dat zeker verdedigbaar. Tennis, roeien, atletiek: het is niet zo moeilijk om dat veilig lees contactloos te beoefenen. Maar bij de echte contactsporten stel ik me toch vragen. Zo gaan de Duitsers door met hun hervatting van de

Bundesliga, stug zoals het Duitsers betaamt. Dit weekend beginnen ze eraan. Ik hoop echt dat het goed gaat maar toch hou ik mijn hart vast. Het volgende scenario is namelijk heel goed denkbaar: de heropstart is twee matchen ver, speler wordt buiten de clubbubbel besmet maar weet dat natuurlijk niet, speler komt trainen, speler steekt de helft van de kleedkamer aan, half team wordt ziek. Wat gaat de betrokken club dan doen? Forfait geven voor de rest van de competitie? Wat gaat de DFB in een dergelijke situatie doen? Opnieuw alles stilleggen? We mogen ons niet bezondigen aan doemdenken, maar toch loert de chaos nog altijd om de hoek.

Corona geeft ook aanleiding tot geheel nieuwe vormen van schuld en boete. Heiko Herrlich, de trainer van Augsburg, heeft zichzelf wegens wangedrag een schorsing opgelegd en zal vandaag niet op de bank zitten bij de match van zijn team tegen Wolfsburg. Heeft hij een speler geslagen? Een journalist beledigd? Een aanrijding veroorzaakt? Niets van dit alles. Hij zat zonder tandpasta en heeft heel even het teamhotel verlaten om in een naburige supermarkt een tube te kopen. Aldus heeft hij gezondigd tegen de quarantaineregels van de Bundesliga, terwijl hij bovendien een voorbeeldfunctie heeft. Opschudding dus, publiek berouw en straf.

Golf is geen contactsport en in Engeland, het golfland bij uitstek, gingen deze week de terreinen weer open, tot groot jolijt van de adepten van deze antieke sport. Maar ook hier is niets meer zoals voorheen. De spelers moeten twee meter afstand van elkaar houden. Golfschoenen aandoen op de parking was vroeger not done, nu is het verplicht. De kleedkamers blijven gesloten en de bar helaas ook. De vlaggensticks mogen niet aangeraakt worden. Het schepnet om de verloren ballen uit de vijver te vissen is weg. Dan volgt een richtlijn die ik enkel in het Engels kan weergeven: only handle your own ball(s). Als de ronde gedaan is geen handen schudden, doch recht naar de auto en terug naar huis. Maar het ergste moet nog komen: de rijf in de zandbunkers is verwijderd. Stel u dat voor, geen rijf meer. Dat zal tegen de avond nogal een boeltje worden in die bunkers.