Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Het eindigt zoals het begon: aartsmoeilijk
De landing van Vivaldi blijft moeilijk. Hun eerste deadline hebben de onderhandelaars niet gehaald, maar de koning gunde de coformateurs wat extra tijd. “Zo snel mogelijk”, kregen ze als boodschap mee. Voornaamste obstakel is de begroting. Hoeveel ruimte hebben ze voor nieuw beleid? En hoe gaan ze dat betalen? “Het obligate crisisje voor de grote doorbraak zullen we niet meer hebben”, klinkt het. “Crisissen hebben we al genoeg gehad.”
De teller staat intussen op 493 dagen na de verkiezingen. En zelfs in de laatste rechte lijn blijft het een moeilijk karwei, een regering vormen. Een regeerakkoord presenteren aan de koning konden coformateurs Alexander De Croo (Open Vld) en Paul Magnette (PS) niet. Toen ze gisteren om 18u naar de koning trokken voor hun afspraak, was de ultieme discussie over de begroting nog niet eens goed en wel begonnen.
Maar dichter dan dit zijn ze er de afgelopen 492 dagen niet bij geweest. Na minder dan een half uur stonden De Croo en Magnette weer buiten, met hun blessuretijd op zak. Hoelang dat precies mag duren, laat het Paleis in het midden. “Ze zullen zo spoedig mogelijk hun eindverslag overmaken aan de koning”, klinkt het in het officiële communiqué. Wat vaagheid, zodat iedereen kan doorwerken zonder met lege handen te moeten terugkeren.
Alles bij elkaar stond de teller voor de volledige wenslijstjes aan nieuwe maatregelen tegen 2024 op 11 miljard euro per jaar. De staatsfinanciën stonden na de regering-Michel al diep in het rood, corona deed daar nog een fameuze schep bovenop. Zo ver wil niemand aan tafel gaan.
Besparingen of belastingen
Hoever ze dan wel willen, kunnen of mogen gaan, is voer voor discussie. Tegen gisteravond hadden ze de begrotingstabellen al op 6 miljard euro nieuw beleid gekregen. De liberalen en CD&V blijven hameren op een “geloofwaardig budget”, en zien maar ruimte voor 2 miljard. De socialisten zouden toch het liefst op 5 tot 6 miljard euro blijven.
Die discussie is onlosmakelijk verbonden met het beleid van de nieuwe regering. Het optrekken van de pensioenen tot 1.500 euro, hogere uitkeringen, de kernuitstap en allerhande investeringen: allemaal moeten ze op een of andere manier betaald worden. Met besparingen of misschien zelfs met nieuwe belastingen? Vooral de liberalen huiveren van dat laatste.
Een onderhandelaar
“Het obligate crisisje voor de grote doorbraak zullen we niet meer nodig hebben. Die hebben we de afgelopen maanden al genoeg gehad.”
Deadline blijft 1 oktober
Toch wijzen de onderhandelaars vooral naar de hoeveelheid werk die nog op de plank ligt. “Het blijft onnoemelijk veel.” Ook de portefeuilles en het premierschap moeten de revue nog passeren. Het beloofde gisteren dan ook weer een lange nacht te worden. Toch blijft het de ambitie om op 1 oktober de regeerverklaring af te leggen. Al geven sommigen inmiddels toe dat dat misschien wat overmoedig is. “Zeker als je nog congressen moet organiseren en de leden de kans wil geven om het akkoord te lezen.”
“Eén voordeel hebben we”, klinkt het bij een onderhandelaar. “Het obligate crisisje voor de grote doorbraak zullen we niet meer nodig hebben. Die hebben we de afgelopen maanden al genoeg gehad.” Afwachten of dat ook echt zo blijkt te zijn.