Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Na 22 jaar zwijgen eindelijk verklaring, maar geen bekentenis
Verdachte doorbreekt stilte op eerste procesdag
“Ik loop met een geheim rond. Ik heb Nicky Verstappen wél gevonden. Maar hij was al dood.” Na 22 jaar zwijgen heeft hoofdverdachte Jos Brech (58) eindelijk toegegeven dat hij al die tijd gelogen heeft. Met zijn biecht begint het Nederlandse misdaadproces van het jaar met een stevige bom.
Iedereen in Nederland kent het verhaal van Nicky Verstappen. De toen 11-jarige jongen verdween op 10 augustus 1998 tijdens een zomerkamp op de Brunssummerheide, een natuurdomein niet ver van Maasmechelen. Een dag later werd zijn lichaam gevonden. Alles wees op een misdaad, gepleegd door een seksueel roofdier. Doorheen de jaren werden tal van verdachten op de rooster gelegd: van kampleiders tot seksueel delinquenten.
De zaak kreeg internationale allure toen het Nederlandse gerecht bij liefst 21.500 mannen in de omliggende dorpen een DNAstaal afnam. Plots was iedereen een potentiële verdachte. Een van hen was Jos Brech, een bushcrafter die ooit al in opspraak was gekomen met zedenfeiten. Brech was die avond door een getuige ook al fietsend op de Brunssummerheide gespot. Hij ontkende staalhard.
Maandenlang spoorloos
Toen echter bleek dat zijn DNA op de onderbroek én op de pyjamabroek van Nicky zat, verdween hij letterlijk in de natuur. Eerst dook hij onder in de Vogezen, daarna trok hij naar Spanje. Maandenlang was hij spoorloos, tot in de zomer van 2018 een alerte Nederlander hem in een Spaans dorp herkende. Sindsdien zit Brech in zijn thuisland in de cel. Waar hij deed wat hij altijd heeft gedaan: zwijgen. Ook tijdens een reconstructie herhaalde hij niets met de dood van Nicky te maken te hebben.
Gisterochtend, bij de start van het proces, werd alvast een eerste leugen doorprikt. “Ik wil een korte verklaring afleggen”, sprak Brech. Op video, om zeker niets “verkeerd” te zeggen. “Ik heb eerder gezegd dat ik niets van doen heb met de ontvoering en het vermeende misbruik van Nicky Verstappen. Maar het is tijd om hierin verandering te brengen.”
Brech sprak zowaar van een mooie zomerdag, die 10de augustus 1998. En dus was hij zoals vaak op pad. “Plots zag ik iets aan de bosrand liggen. Het was een kind.” Op de video die werd afgespeeld in de rechtbank begint hij te huilen. “Ik heb geluisterd of er een hartslag was. Heb hem aangeraakt, maar hij was overleden.”
Volgens Brech was het lichaam van Nicky warm, maar levenloos.
Jos Brech
Verdachte
“Ik zag een kind aan de bosrand liggen. Ik heb geluisterd of er een hartslag was, heb hem aangeraakt, maar hij was overleden.”
Waarop hij naar eigen zeggen huiswaarts trok, wegvluchtend van wat hij net “per toeval” had ontdekt. “Ik heb er niemand over gesproken.” Volgens Brech ging hij vervolgens urenlang fietsen “om na te denken.” En werd hij dus gezien.
Brech herhaalde gisteren dat hij de jongen niet ontvoerd heeft. En al zeker niet misbruikt en gedood. Waarom plots nu die halfslachtige verklaring? Een tactische ingeving van zijn advocaat, klonk het. Of was het een manier om toch eerlijk te zijn? “Een reden waarom ik nu praat, is omdat de ouders recht hebben om te weten wat er is gebeurd”, zei Brech.
Ingestudeerd nummertje
De familie van Nicky Verstappen blijft echter op haar honger zitten en twijfelt geen seconde aan de schuld van Brech. Voor hen kwam de videoboodschap over als een ingestudeerd nummertje. Genre: bekennen wat niet te ontkennen valt, en verder zwijgen. Want ondanks de 27 DNA-sporen op het lichaam van de overleden jongen blijft het gissen naar de precieze rol van de bushcrafter. Ook over het vermeende seksueel misbruik zijn experts het niet eens. De komende elf zittingsdagen moeten meer duidelijkheid brengen.