Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Regisseur toont foto’s van jaren in Congo, Eritrea en Ethiopië
De voorbije jaren woonde en werkte de Antwerpse filmregisseur Michiel Robberecht (30) in de Democratische Republiek Congo, Ethiopië en Eritrea. Voor het schrijven van scenario’s is fotografie voor hem een onmisbare tool. Nieuwe verhalen en personages ontvouwen zich via foto’s die hij eerder maakte. Een aantal van die beelden is vanaf zondag te zien in zijn eerste solo expo in Galerie Verbeeck-van Dyck.
In 2018 sleepte Michiel Robberecht de prijs voor beste cinematografie in de wacht op het Filmfestival van Oostende met zijn kortfilm Peer Gynt. Die draaide hij in het tropisch regenwoud in Congo. “Door corona lag er veel stil, maar nu komen de meeste van mijn projecten weer op gang.” In augustus zal hij naar Soedan trekken om er een documentaire in te blikken over overstromingen van de Nijl door de klimaatverandering. In het najaar starten de opnames van zijn volgende kortfilm, Les Aveugles, die hij zal draaien met blinde acteurs op een eilandje in Bretagne. En nog wat later wil hij beginnen met de opnames van zijn eerste langspeelfilm in Eritrea.
In de totstandkoming van al die projecten speelt fotografie een essentiële rol. “De band tussen mijn foto’s en films is heel nauw”, vertelt Robberecht terwijl hij de laatste hand legt aan de opbouw van zijn eerste solotentoonstelling. “Ik heb deze foto’s nooit gemaakt met het oog op een expo. Voor mij is fotografie een manier om verhalen te schrijven.”
Want de beelden die Robberecht maakt, komen tot stand tijdens spontane gebeurtenissen, bijzondere ontmoetingen, ervaringen met vrienden op plekken die hem tot dan toe vreemd waren. “Ideeen voor personages of voor een bepaalde scène krijg ik vaak pas achteraf, wanneer ik mijn foto’s opnieuw bekijk”, vertelt hij. “Zo botste ik op drie passanten in witte gewaden. Ik nam hun foto. Achteraf werden ze belangrijke sleutelfiguren in het scenario voor mijn langspeelfilm. Vanuit die foto ben ik beginnen schrijven.” Zo zweven zijn beelden ergens tussen fictie en documentaire.
Uit comfortzone
De mensen die Robberecht herkenbaar in beeld bracht, zijn allemaal vrienden of acteurs met wie hij samenwerkte. Onbekende passanten zijn onherkenbaar op zijn foto’s. “Wanneer je op reis gaat, is het heel makkelijk om een mooie foto te maken. Zeker wanneer er exotisme meespeelt. Bij mij draait alles om de zoektocht. Je kan heel makkelijk een clichébeeld maken van wat wij willen zien als een zogezegd “arm” jongetje dat water gaat halen. Of je kan wachten, dat jongetje observeren en een heel andere foto maken. Ofwel plak je je eigen, in mijn geval westerse blik op beelden, ofwel kies je ervoor open te staan voor wat er op je afkomt.” Ondergedompeld worden in een nieuwe wereld is wat Robberecht nodig heeft om als artiest inspiratie op te doen. “Ik ben iemand die uit zijn comfortzone getrokken moet worden om dingen te kunnen creëren. Ik heb een vreemde omgeving en nieuwe ontmoetingen nodig om geprikkeld te geraken. Dat vraagt veel tijd, maar het geeft mij energie. Waarom ik zo vaak Afrika opzoek? Een deel van mijn familie heeft lang in Congo gewoond. Ik heb er een connectie mee. Mijn eerste kortfilm wilde ik sowieso daar opnemen. Sindsdien ben ik blijven pendelen tussen België en Congo, Eritrea en Ethiopië waar ik vooral veel in Addis Ababa verblijf. Een bloeiende stad waar op artistiek vlak heel wat beweegt.”
Mystieke personages, een klein kapsalonnetje dat mythische proporties aanneemt door de manier waarop het barakje in beeld wordt gebracht en dromerige kleuren nemen je als toeschouwer mee in een filmische wereld die noch echt nog fictie is. Zondag opent de fototentoonstelling die de titel Shelters draagt, de deuren. De expo loopt nog tot en met 25 juli.
Shelters: Galerie Verbeeck-van Dyck, Verbindingsdok Westkaai 12. Opent zondag en dan telkens van vrijzo.