Wat over enkele maanden?

Het leed dat de bewoners van de overstroomde gebieden is overkomen, is moeilijk te bevatten: zo veel doden, zo veel verdriet, zo veel huizen compleet verwoest, zo’n totale ravage … De regeringen van dit land hebben de eerste maatregelen bekendgemaakt waarmee ze het leed willen lenigen. De solidariteit onder de bevolking groeit. Maar is dat voldoende?

Heel veel mensen en middelen zullen nodig zijn om de sporen van deze zondvloed uit te wissen. En dat in een jaar waarin de regeringen van dit land al diep in de buidel hebben getast om de schade die het coronavirus heeft aangericht te vergoeden. Aan de ene kant logisch dat de ministers-presidenten niet meteen met tonnen geld over de brug komen, aan de andere kant ook tragisch. De getroffen bewoners verdienen nu alle hulp die ze kunnen gebruiken.

En die krijgen ze ook wel, in de vorm van goedkope leningen van de Waalse regering, extra geld voor de gemeentebesturen en de gouverneurs, geld van het Rampenfonds (want de kans dat deze zondvloed niet erkend wordt als ramp is onbestaande), allerlei bijstand van het Rode Kruis en van de hele Belgische bevolking. Overal in het land worden initiatieven genomen om geld en middelen in te zamelen. Dinsdag is er een dag van nationale rouw voor de slachtoffers. Dan zullen we allemaal aan hen denken en met hen meeleven. Maar de vraag is, zoals bij elke grote ramp: wat over enkele maanden als de slachtoffers begraven zijn en het meeste puin geruimd is? Wie staat dan de mensen nog bij die alles verloren hebben? Elio Di Rupo heeft alvast aan de verzekeraars gevraagd om de dossiers van deze ramp prioriteit te geven en snel en efficiënt af te handelen. Veel verzekeraars zijn zich volop aan het organiseren om de toevloed aan schadeclaims aan te kunnen. Maar we weten hoe lang dossiers als deze soms kunnen aanslepen. Veel gedupeerden verliezen hun weg in de administratie die bij het aanvragen van premies en vergoedingen hoort. Anderen vallen tussen de mazen van alle opvangnetten omdat ze niet mondig genoeg zijn of niet weten bij wie ze terechtkunnen.

De solidariteit van vandaag is hartverwarmend. De woorden en daden van de regeringsleiders zijn op dit ogenblik de juiste, maar hopelijk kunnen de slachtoffers blijven rekenen op hulp tot ze écht uit de miserie zijn. Hopelijk hoeven we bij de eerste verjaardag van deze ramp geen schrijnende verhalen te vertellen van slachtoffers die nog altijd in de ellende zitten.