Gazet van Antwerpen Stad en Rand
15 Antwerpse vrijwilligers helpen mensen met medicatie
Vijftien vrijwilligers via Geneeskunde Voor Het Volk en PVDA trokken zaterdagochtend vanuit Hoboken richting het rampgebied rond Luik. “Heel wat mensen waren hun medicatie kwijt. We hebben zo’n 25 gezinnen kunnen helpen”, zegt verpleegkundige Janneke Ronse.
Ronse zit in de auto als we haar zaterdagmiddag een eerste keer bellen. “Hier zullen we te voet verder moeten. We rijden net de Ourthe over in Hony (tussen Luik
en Esneux, red.). Ik ben effe gechoqueerd. Hoe dichter bij de rivier, hoe groter de ravage. Het is hier effectief alsof er een orkaan of modderstroom is gepasseerd. Overal zie je huisraad liggen. Hier is nog voor weken werk.”
Ze is zaterdagochtend vanuit Hoboken vertrokken met drie wagens en vijftien vrijwilligers. De oproep kwam van artsengroepering Geneeskunde Voor Het Volk en de gelieerde partij PVDA. Over het hele weekend zou het gaan om driehonderd mensen, ook breder dan alleen uit Antwerpen.
Van hun konvooi zijn twee auto’s volop aan het helpen met poetsen, pompen en ruimen. “De ravage is groot”, zegt Ronse. “Onze poetsploegen zijn hier ook aan het werk om huizen leeg te maken. Er is enorm veel solidariteit. De mensen blijven optimistisch en ze helpen elkaar. Hier en daar zie je een traantje. Ramen zijn gebroken. Alles stinkt naar mazout omdat de reservetanks door het water zijn meegesleurd. Een mevrouw kan niet meer naar beneden want haar traplift is kapot.”
Dagenlang geen insuline
Zelf rijdt ze in een derde wagen rond. “Nu zijn we uit Luik weg. Sinds vandaag zijn er wat gehuchten weer toegankelijk. We vragen of medische hulp nodig is. Mensen zijn al hun medicatie kwijt, ook voor chronische aandoeningen aan het hart, de bloeddruk enzovoort.”
“Eén meneer verloor al zijn insuline in het water en had ook zijn meter niet meer. Al drie dagen kon hij niets nemen. Dat is gevaarlijk. Vanuit Antwerpen hebben we een deel medicatie meegenomen.”
“Een andere mevrouw haar huis was ondergelopen. Ze was alleen beginnen opkuisen, maar kreeg zo veel pijn aan benen en voeten door overbelasting. Dan gaat het om pijnstillers voorzien. Meteen krijg je ook de verhalen: stress, inspanning, te veel adrenaline, oververmoeidheid enzovoort. De mevrouw had gelukkig nog haar hondje.”
Camping weggevaagd
We bellen Ronse nog een keer achteraf. Een van de zwaarste momenten was volgens haar op het Domaine du pont de Méry, een camping met permanente bewoning. “Die camping is gewoon weggevaagd en stond nog grotendeels onder water. Eén caravan bleef overeind. Een oudere man was er overleden. Een beetje verderop, niet op de camping, zijn ook vijf lichamen aangetroffen.”
Na afloop is ze zeker tevreden met de hulp die ze hebben kunnen bieden. "Het was heftig. Ik was kapot ’s avonds. Ik had ook hoofdpijn van vermoedelijk de mazoutdampen. Maar goed dat we het gedaan hebben, want het was nodig. Ik denk dat we een 25tal gezinnen geholpen hebben. Dat was intensief, zeker omdat je aan vele huizen moet aankloppen en zeker niet iedereen hulp nodig heeft.”
“Het was heftig, ik was kapot.”