Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Alina (25) uit Mol groeide op in asielcentra en kraakpanden
Alina Samandar. Haar familienaam klinkt exotisch, maar de jarenlange zwerftocht die de nu 18jarige bediende uit Mol door half Europa maakte, was allesbehalve rooskleurig. “Ik werd geboren in Wit-Rusland. Mijn moeder was Russische, mijn vader had Afghaanse roots. Toen ik twee was, liet hij ons in de steek”, vertelt Alina. “Op zoek naar een beter leven verhuisde mijn mama met mij naar Tsjechië, maar toen we daar geen verblijfsvergunning kregen, reisden we enkele jaren later door naar Nederland. Ondertussen was mijn vader opnieuw opgedoken. Hij gaf ons een adres in België, een land dat meer kansen bood. Hij bracht ons naar België, maar pakte ons paspoort af en liet ons een tweede keer stikken. Op de koop toe was er niemand op het adres. Onze eerste nacht in België hebben we in het station doorgebracht. Zonder papieren, zonder geld. Het zou zes jaar duren eer onze asielaanvraag, na drie afwijzingen, werd goedgekeurd.”
Als illegale sans-papiers kwamen Alina en haar moeder in verschillende asielcentra terecht. “Geen pretje om daar te moeten opgroeien. In zo’n centrum hoorden we dat er een dorp bestond waar je zomaar een huis kon gaan bewonen. Dat was Doel en daar hebben we een woonst gekraakt. Ook dat was illegaal, maar de politie kneep een oogje dicht. Gelukkig kregen we her en der wat hulp, want de eerste maand woonden we er zonder elektriciteit en water.”
Maar Alina en haar moeder bleven niet bij de pakken zitten. “We wilden niet op de kap van de staat leven. We zetten onder andere een klerenwinkeltje op en verkochten producten uit Rusland en de voormalige oostbloklanden. We hebben het moeilijk gehad en ons verhaal wil ik graag met anderen delen. Dat is dé reden waarom ik aan Miss België deelneem.”
Alina Samander
Deelneemster Miss België
“Onze eerste nacht in België hebben we in het station doorgebracht. Zonder papieren, zonder geld. Het zou zes jaar duren eer onze asielaanvraag, na drie afwijzingen, werd goedgekeurd."