Make-overs

Zoals steeds is het de ambitie van Antwerp om nog beter te doen dan het vorige seizoen. Tot nu toe is dat altijd gelukt, maar dit keer betekent dat tweede worden of voor het eerst met de hoofdprijs aan de haal gaan. Makkelijk gezegd, gezien de makeovers op alle niveaus. Te beginnen in de spelersgroep.

De hamvraag is: hoe vaak gaan de namen van Refaelov en Mbokani nog vallen? “Iedereen is vervangbaar”, wordt in het voetbal vaak gezegd, maar simpel zal het niet zijn. In drie jaar tijd was het ervaren koningskoppel goed voor negentig goals en 44 assists, afgedwongen penalty’s incluis. De nieuwe aanvaller heet Frey en heeft een neus voor goals, maar uiteraard minder klasse dan Dieu hij is meer een wroeter. Een extra (top)spits is nodig. Rafa werd nog níét vervangen, maar dat is wel de bedoeling, want ook extra creativiteit is welkom. Daarnaast vertrok ook Hongla en zit Lamkel Zé zoals vanouds in de twilight zone, hopend op een transfer. Aan Yusuf en Balikwisha om hun talent om te zetten in prestaties en te bewijzen dat ze minstens even goed kunnen doen. Achterin knelt het schoentje nog op de linksback, want die staat er nog niet. De Amerikaan Vines zou dat euvel straks kunnen verhelpen. Engels is wel een topaanwinst centraal achterin, van zodra hij topfit is. Met nog Seck en De Laet zit Antwerp daar heel goed, zoals op de rechtsback, met Bataille en (voorlopig toch) Buta.

Dan de staf. Van Laszlo Bölöni naar Ivan Leko naar Frank Vercauteren naar Brian Priske: dat zijn drie stijlbreuken in één jaar tijd. De manier waarop Priske wil spelen offensief, met veel beweging en hoge druk kunnen we als voetballiefhebbers alleen maar toejuichen. Het zal het spektakel ten goede komen. Maar wennen wordt het zeker. In zo’n speelstijl kruipt zoveel meer voorbereidend werk en energie dan in het parkeren van de bus.

Tot slot was er de makeover in het bestuur, met D’Onofrio die het voor bekeken hield. Sven Jaecques had niet de ambitie om in diens voetsporen te treden, maar de manier waarop de algemeen manager de boel in handen heeft genomen, is straffe kost. In sneltempo haalde hij een rist kwaliteitsvolle spelers naar de Bosuil, onder wie ook enkele jongeren. Vooral die jongeren zijn belangrijk, want daar wil Paul Gheysens en ook zoon Michael, die op termijn uit de schaduw zal treden naartoe. Gheysens wil net als concurrent Club Brugge serieus investeren in talenten die op termijn kunnen worden doorverkocht en de club rendabel maken. Uiteraard is daar tijd en geduld voor nodig, maar met Antwerp weet je nooit. Het zou zomaar kunnen dat het, met links en rechts nog een versterking erbij, dit seizoen al scoort.

DAVID VAN DEN BROECK