“Had Waseige me niet tegengehouden, ik had de ref iets aangedaan”

Op 17 juni 2002 keurde Jamaicaanse scheidsrechter WK-doelpunt van Marc Wilmots tegen Brazilië af na vermeende duwfout

Van dit artikel zal je niet vrolijk worden. Vandaag is het exact twintig jaar geleden dat de Rode Duivels op het WK 2002 kopje-onder gingen tegen Brazilië. Wat als Peter Prendergast de geldige goal van Marc Wilmots niet had afgekeurd? Een terugblik.

We hebben hem gemaild. Gebeld. Geappt. Tevergeefs. Ofwel heeft Peter Prendergast het bijzonder druk, ofwel heeft hij het stilaan gehad met voortdurend dezelfde vragen vanuit dat kleine Europese landje. Was het wel een fout van Marc Wilmots op Roque Junior? Prendergast was de laatste jaren stellig: ja. Dat we vandaag dit artikel schrijven, is omdat wij op dit ‘jubileum’ nog steeds met zijn allen vinden: we zijn toen genaaid.

Het is inmiddels exact twintig jaar geleden - 17 juni 2002 in Kobe - en nog kan iedereen zich het doelpunt voor de geest halen. Jacky Peeters dropt de bal vanop rechts richting het strafschopgebied, waar Wilmots met een kopbal afwerkt. 1-0 tegen de Goddelijke Kanaries. Tot ineens... Prendergast voor een overtreding fluit die niemand gezien heeft.

“Toen besefte ik: we mógen niet winnen”, fulmineert Wilmots alsof het gisteren was. “Zelden heb ik me zo machteloos gevoeld. Had ik ook maar een klein foutje gemaakt, dan had ik het nog kunnen snappen. Maar er was geen duw. Ik was, net als alle Belgen, te verbouwereerd om te gaan protesteren.”

Assistgever Peeters beaamt: “De enige die zich een beetje boos maakte, was Walem. Marc ontplofte pas tijdens de rust...”

“Had toenmalig bondscoach Waseige me toen niet tegengehouden, ik had Prendergast iets aangedaan. Robert moest me kalmeren. Ik was uitzinnig van woede.”

Het vervolg ken je. De Belgen weren zich dapper, maar verliezen finaal toch: 2-0. “Mocht er toen al een VAR geweest zijn, dan waren we op voorsprong gekomen. Akkoord, de Brazilianen hadden dan wellicht een tandje bijgestoken, maar dat gold ook voor ons”, meent Peeters. “Marc heeft níét geduwd. De frustratie was echt enorm groot. Onze bus stond geparkeerd naast die van de Brazilianen. We zagen hoe wereldsterren als Ronaldo en Rivaldo de samba dansten, terwijl wij zaten te blèten. Het was oneerlijk.”

Nog voor de aftrap hebben de Rode Duivels geen hoge dunk van Prendergast, die toen getrouwd was met Sharon Marley, dochter van Bob. In de spelerstunnel spreekt hij de basispionnen toe, waarbij hij vooral oogcontact maakt met de Belgen. Zijn boodschap is duidelijk: de ref heeft altijd gelijk. Peeters: “Terwijl we net wisten dat Prendergast als

Jamaicaan - een land waar er bij wijze van spreken niet eens gevoetbald werd - waarschijnlijk niet het niveau had om zo een topmatch te leiden.”

“Ik ben bijzonder fier op onze prestatie die dag”, zegt Wilmots. “Niemand heeft het de Brazilianen zo moeilijk gemaakt als wij. We voetbalden met lef en durf

De FIFA heeft achteraf laten verstaan dat Prendergast de mist ingegaan was. Tja...”

Peeters: “De ontgoocheling zal nooit verdwijnen, terwijl die wedstrijd een feest had moeten worden na alle miserie die we in de aanloop naar de achtste finale hadden gekend.” (zucht).

Duel voor geschiedenisboeken

Een understatement. Het WK is bijzonder woelig voor België. Het begint al bij de afreis naar Azië: trainer Waseige kondigt aan dat hij na het toernooi naar Standard verhuist. De internationals van toen ontkennen dat het nieuws een impact heeft op hun spel, maar feit is wel dat het tegen Japan (2-2) en Tunesië (1-1) erg matig is. De media hebben weet van frustraties bij de spelers, zelfs geruchten over een ontslag tíjdens het WK verschijnen in de kranten. Het irriteert de Duivels: zij starten een persboycot. “Dat was het juiste signaal”, vindt Wilmots nog steeds. Hij werd toen gezien als de rechterhand van Waseige - de twee werden smalend ‘Marc Waseige en Robert Wilmots’ genoemd. Peeters vond de ingreep “niet nodig”, al zag de rechtsachter er tegelijk de voordelen van in: “Meer rust. We moesten elke dag interviews geven - dat was overdreven. Maar de kritiek nam niet plots af toen we niet meer babbelden met de journalisten. Integendeel zelfs: het werd alleen meer erger. Mij kon dat niet schelen, maar Waseige trok zich dat wel hard aan. Daardoor was de sfeer gespannen voor de match tegen Rusland.”

De Rode Duivels staan met de rug tegen de muur, ze moeten winnen. En dat doen ze ook: 3-2 na een thriller. “Men wilde Robert buiten, wij hebben als spelers gereageerd met onze voeten”, vertelt Wilmots. “Brazilië was onze beloning.”

Peeters: “We wilden er een duel voor de geschiedenisboeken van maken. Zo een waarover je jaren later nog spreekt.”

En zo geschiedde. Al is dat vooral de ‘verdienste’ van... een Jamaicaan.

“Onze bus stond geparkeerd naast die van de Brazilianen. We zagen hoe sterren als Ronaldo en Rivaldo de samba dansten, terwijl wij zaten te blèten. De ontgoocheling zal nooit verdwijnen.”

Jacky Peeters

“Ik ben bijzonder fier op onze prestatie. Niemand heeft het de Brazilianen zo moeilijk gemaakt als wij. De FIFA heeft achteraf laten verstaan dat Prendergast de mist was ingegaan. Tja...”

Marc Wilmots

FOTO IMAGEGLOBE