Gazet van Antwerpen Stad en Rand
BOEKEN | MUZIEK| STREAMING
Ultraviolet Battle Hymns and True Confessions POP The Versions STRIP Shi (5) - Black Friday, Uitg. Dargaud Benelux, 56 blz. HIPHOP Moeras MISDAADROMAN ROMAN
THE DREAM SYNDICATE ★★★★⭐
Het label ‘cultgroep’ garandeert niet meteen een loonindexering die helpt de gasrekening te betalen. Toch heeft Amerikaan Steve Wynn, die in de jaren tachtig aan een gewaardeerde solocarrière begon, zich sinds tien jaar opnieuw verbonden aan The Dream Syndicate. Dat was in de jaren tachtig een van de meest gewaardeerde en invloedrijke ‘Paisley Underground’-band, een paraplu waaronder psychedelica, fuzz en melodieus gitaarwerk versmolten. Met nu toetsenist Chris Cacavas (toen bij directe collega’s Green On Red), zit de groep aan een vierde album sinds de reünie. De epische kracht van het klassieke album The Days of Wine and Roses (in 2022 veertig jaar oud) heeft Ultraviolet Battle Hymns and True Confessions niet, een bredere oriëntatie wél. Van de synths in de opener tot de punk van slotsong Straight Lines, dat met Cacavas’ orgel zowel The Doors als The Stranglers in herinnering brengt: de groep laat de songs de kant uitgaan die ze zelf kiezen en houdt Ultraviolet toegankelijker dan we gewoon zijn. Beyond Control heeft een jakkerend ritme waarmee ook Adam Granduciel van The War on Drugs wat zou kunnen, in het prachtige Hard to Say Goodbye kan je niet om de link naar Lou Reed heen, andere tracks brengen in herinnering hoe Wynn als solo-artiest ook knappe popsongs (Every Time You Come Around) schreef.
NENEH CHERRY/VARIOUS ARTISTS ★★★⭐⭐
De tijd dat ze muziekgeschiedenis schreef, ligt een kwarteeuw achter haar. Toch heeft de Zweedse Neneh Cherry geen nieuwe hits nodig om volgende generaties te inspireren met haar muziek en persoonlijkheid. The Versions is een tribute album dat de mythe intact houdt. Op één song, Buddy X, hoor je ook Nenehs eigen stem, elders zijn het jongere dames die eer betonen en zo tot de inner circle worden toegelaten. Ze lijken zorgvuldig gekozen op hun empathie met het universum van Neneh Cherry: Sia en Anohni, Jamila Woods, Greentea Peng … In de selectie van een paar mensen met een vergelijkbare stamboom eert Cherry ook haar eigen roots: Robyn (een Zweedse) en de Zweeds-amerikaanse Mapei pakken Buffalo Stance aan, ook Cherry’s landgenote Seinabo Sey (Kisses in the Wind) is erbij. Op Sassy hoor je een van haar dochters, Tyson. Het zijn vaak eigentijdse bewerkingen die met genoeg respect voor het origineel worden gebracht. Maar eentje vinden waarvoor we het origineel opzij schuiven, dat is ons niet gelukt. Het doet eerder die oude vraag weer bovenkomen: waarom is ze indertijd na drie ‘gewone’ albums zo’n beetje in de mist verdwenen?
ZIDROU EN HOMS ★★★★⭐
Integrales even buiten beschouwing, een strip is nog iets anders dan een Hbo-serie. Die kan je bingewatchen. Maar in arbeidsintensieve Franco-belgische strips, die niet uit studio’s rollen, moet je normaal minstens een jaar wachten op een volgend deel. Als het verhaal over meerdere albums verteld wordt, moet je vaak eerdere delen herlezen om nog te kunnen volgen. Shi is zo’n reeks. Maar wat voor een reeks. Een spektakelstrip waarbij auteurs Zidrou en Homs na een eerste cyclus in vier delen nog niet uitverteld waren. In dit eerste deel van een tweede cyclus grossieren de auteurs alweer in dooreen krioelende verhaallijnen. Al nemen Jennifer en de Japanse Kita het in het Victoriaanse Londen nog altijd op tegen het establishment. Nu focussen ze op mensonterende kinderarbeid. De Brusselse scenarist Zidrou dwingt de lezer tot het leggen van diens puzzelstukken, al is het wel zo dat de Spaanse tekenaar Homs zo virtuoos is in zijn sensueel realisme, vol gedempte kleuren, dat je toch gefascineerd blijft lezen. Spektakel, nietwaar? Maar wat heb je nu in feite gelezen? Misschien toch nog eens herlezen. Of laat anders die integrale maar komen.
STIKSTOF ★★★★⭐
“Familie boven alles”, brulde Stikstof vorig jaar. Negen maanden later volgt de gezinsuitbreiding: Moeras,. Plaat vijf van de Brusselaars barst, haaks op de voorganger, van de features. Maar ook weer van colère. Het zompige land in de titeltrack verwijst naar de moederstad die Zwangere Guy, Jazz Brak, Astrofisiks en DJ Vega kopzorgen blijft baren. “Crackies en gedeelde steps liggen voor de Exki / Britten en een Ierse gek kennen hier hun weg niet / Welkom aan de Beurs waar toeristen direct weg zien / Een Roma op een veldbed die bedelt voor een Bentley.” Net als Gele Blokken uit 2018 tekent Moeras een grimmig beeld van Brussel. De hoes op kop: die toont een brandend Justitiepaleis in 1944, toen de nazi’s snel nog hun vieze papieren in de fik staken.
Maar de liefde voor de betonstad blijft tegelijk intact. “Vanop het plein waar we pinten dronken, onschuldig beschonken / Tot nu, gestructureerde jongens, werken door in de ochtend”, rapt Astro melancholisch. Na zijn rol als beatmaker op Familie Boven Alles neemt hij opnieuw zijn plek in naast Guy en Brak op het voorplan.
Naast een gegidste tocht door de straten geeft Stikstof ook nu blijk van introspectie. Met vriendschap als richtsnoer. Zwangere Guy toont zich fragiel in Broos, waar zijn maten hem uit de put sleuren. In een voicemail beveelt Jazz Brak om samen te “deconnecteren”. Dat deed de groep in Costa Rica, in de studio waar Tim Vanhamel zijn Millionaire nieuw leven inblies. Stikstof had evenwel geen paddo’s of ayahuasca van doen om inspiratie te tanken. De lockdown, hun change of scenery en de hulp van jong grut als Demi Lou en Smahlo gooiden gas op het vuur. Ook Stikstof & Friends staat zo voor straf spul: scherp, hard, pissig waar het moet en zacht waar nodig. De keet gaat plat op Couleur Café, Rock Werchter en Gent Jazz.
PAUL DE BRUYN
CORINNE HEYRMAN
Familie Boven Alles Moeras.
PEAKY BLINDERS