Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ja, ik ga met de president eten, maar ik ben kritisch voor hem”
Oud-CD&V-voorzitter Johan Van Hecke en Els De Temmerman nodigen Cath Luyten uit in Oeganda
Uitbaters van een hotel aan het schilderachtige Victoriameer. Het leven dat Johan Van Hecke (67) en Els De Temmerman (60) anno 2022 in Oeganda leiden, lijkt mijlenver af te staan van hun vorige levens als politicus en oorlogsjournaliste. Maar wanneer Cath Luyten bij het echtpaar langsgaat, ontdekt ze dat het heilige vuur nog steeds brandt.
Samen runnen Van Hecke en De Temmerman het Kaazi Beach Resort aan het Victoriameer, het op één na grootste meer ter wereld. In blikken ze samen terug op de afgelopen jaren. Het koppel leerde elkaar kennen in de jaren negentig, toen hij nog voorzitter was van CVP – de huidige CD&V – en zij als journaliste werkte voor de VRT. Van Hecke was destijds getrouwd, zijn buitenechtelijke relatie werd hem door de partij niet in dank afgenomen. In 1996 nam hij zelf ontslag.
“Een ietwat donkere periode”, vertelt hij daarover aan Luyten. Al staat hij er niet te lang bij stil. “Ze is voorbij. Daar moet je niet meer van wakker liggen, je moet denken aan de toekomst.” En die toekomst speelt zich af onder de Afrikaanse zon, al ontsnapte Van Hecke ook daar niet aan kritiek uit eigen land. Zo werd hem verweten dat hij geld zou aanvaard hebben van een corrupt regime.
Van Hecke betwist in het programma niet dat hij al een paar
Buurman, wat doet u nu? keer met president Yoweri Museveni, intussen al 36 jaar president van Oeganda en volgens de oppositie een verkiezingsfraudeur, aan tafel zat. Hij bracht ooit zelfs een weekend door op zijn boerderij.
“Ik ben een kritische Musevenilover”, zegt Van Hecke. “Hij heeft pacificatie gebracht, maar het is natuurlijk niet al goud wat blinkt. Er zijn dingen waar ik me vragen over stel. Hij zal ooit voor zichzelf moeten uitmaken dat het tijd is om de fakkel door te geven. Mijn mening over de oorlog in Congo stond hem duidelijk niet helemaal aan. Maar ik zei: meneer de president, ik zou uw vriend niet zijn indien ik u dit niet zou kunnen vertellen. zei hij.” ‘I appreciate it’,
Dochters van 10
Els De Temmerman, die als journaliste haar halve leven in oorlogsgebieden doorbracht, vecht nog steeds voor het goede doel. Al is ze, met twee dochters van 10 in huis, voorzichtiger geworden. “Ik zou niet willen dat mijn kinderen ooit doen wat ik gedaan heb. Als ze ooit toch in de journalistiek zouden stappen en naar oorlogen zouden trekken, zou ik mee willen gaan om een oogje in het zeil te houden.”
Drie weken oud waren Lara en Maya toen ze naar Oeganda verhuisden. Meer dan een klein mondje Nederlands spreken ze niet, ze werden volledig in het Engels opgevoed. “Als iedereen in je directe omgeving Engels spreekt, heeft het op den duur geen zin meer om dat Nederlands vol te houden. Ze hebben in het begin Nederlandse les gevolgd, maar we hebben dat stopgezet. Ze vonden het niet leuk.” Toch een gebrek aan discipline, besluit vader Van Hecke met een grimas. Ook van hem.
De Temmerman mag dan niet meer rechtstreeks in oorlogssituaties terechtkomen, ze runt nog steeds opvangcentra voor door rebellen ontvoerde kinderen, kindsoldaten en hun kinderen.
Prijs op hoofd
Soms op eigen risico, want rebellenleider Joseph Kony zette een prijs op haar hoofd. “Ik heb even bescherming gekregen van de regering. Eigenlijk zagen ze me liever vertrekken, maar ik kon die kinderen niet achterlaten.”
Intussen runt ze ook een nieuw voedselproject om in Afrika tegen te gaan. Fysieke en mentale ontwikkelingsachterstand is dat, te wijten aan een gebrek aan essentiële voedingsstoffen. “In Oeganda is er geen voedseltekort, maar men eet hier bijna alleen koolhydraten.” Daarom leert De Temmerman de bevolking verschillende soorten groenten en fruit kweken via haar organisatie.
iBuurman, wat doet u nu?
Eén, 21.15u ‘stunting’