Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De chihuahua van mijn moeder heeft mijn kinderen al gebeten, mijn honden nog nooit. Je moet kinderen leren om met respect met honden om te gaan.”
Tanja heeft Mai, een American stafford, meegenomen naar de wandeling. Thuis heeft ze nog een American bully XL en een Franse buldog rondlopen. “Onze American bully XL slaapt bij ons mee in bed”, zegt ze lachend. Tanja neemt zelfs het woord discriminatie in de mond als het over de vooroordelen gaat waarmee hun honden te maken krijgen. “Als er een bijtincident plaatsvindt met een stafford zullen de media zijn ras vermelden”, werpt ze op. “Bij andere honden gebeurt dat niet. Ik vind dat zuivere discriminatie van onze honden, terwijl bijvoorbeeld labradors statistisch gezien meer bijtincidenten op hun kerfstok hebben.”
Maar wat dan met honden die steeds maar hervallen en verschillende bijtincidenten op hun strafblad hebben? Moeten die geen spuitje krijgen, zo opperen we voorzichtig. “Als een hond erg problematisch gedrag vertoont en een gevaar betekent voor de maatschappij moet je hem inderdaad laten inslapen”, geeft Mieke aan. “Die hond is ook niet gelukkig. Zo’n karakterstoornis is een fout van de natuur. Maar zo’n gebrek is niet aan een ras gebonden.”
Alle baasjes tonen een vrijwel onvoorwaardelijke liefde voor hun honden. “Maar je hebt ook mensen die honden vermenselijken”, werpt Mieke op. “Het is van schatje hier en schatje daar. Ik ken iemand met een bulterriër. Soms rijdt hij ermee naar de zee. Als hij dan de koffer opendoet en de hond zegt: ‘njet’, rijden ze gewoon terug naar huis. Het is en blijft een hond. Ik zie hem graag, maar hij moet luisteren.”
Opwinding
En dan ontstaat er plots opwinding in de groep. Uit een van de buitenverblijven langs ons pad is een chihuahua door
Volgens een onderzoek van de KU Leuven dat al dateert van 1999 worden er in België jaarlijks 35.000 tot 40.000 mensen door een hond gebeten. ongeveer 100.000 mensen
Uit een andere studie van 2002 blijkt dat bij 60 tot 65% van de bijtincidenten kinderen en adolescenten het slachtoffer zijn.
Omdat de bijtincidenten met honden in België niet systematisch worden geregistreerd, is het schatten naar het aantal.
Het materiële leed daarvan wordt geraamd op meer dan 21 miljoen euro, het morele en esthetische leed zijn er niet in verrekend. De nationale gezondheidsenquête van 2002 spreekt over in België die in het afgelopen jaar gebeten werden door een hond.
65% van de ongevallen doet zich voor in de privékring waarbij het slachtoffer in bijna 94% van de gevallen de hond kende. Bij 18% waren hechtingen en medicatiebehandeling nodig, bij 20% een ziekenhuisopname en bij 22% ging het om verwondingen in het gezicht.
een openstaande poort ontsnapt. Het beestje van amper een halve meter groot gaat wild keffend tekeer en dreigt als een kamikaze de groep honden aan te vallen. Patsy werpt zich kordaat op als reddende engel en zet zich tussen de herrieschopper en de groep in. Niet veel later komt een lijkbleke eigenaar aangelopen en neemt zijn keffer in de armen mee. “Bedankt”, mompelt hij nog naar Patsy. “Was dat hondje naar onze Smokey gelopen, dan was die een vogel voor de kat geweest”, sakkert Patsy. “Maar allicht hadden wij weer de schuld gekregen terwijl de chihuahua losliep en wij onze honden correct aan de leiband hadden.” Nog natrillend van de emoties zijn we ondertussen aan het einde van de wandeling gekomen. Op een tafel wordt nog allerlei lekkers voor de honden te koop aangeboden: het zijn gedroogde konijnenoren en zalmhuiden. De honden hebben zich perfect gedragen en verdienen wel een versnapering. Als we terug thuis zijn, vraagt onze vrouw of we een van de honden hebben geaaid. “Neen”, zeggen we haar en voelen ons betrapt.