“Dit is het hart van de stad, dus stop met zeuren over dat lawaai”

Eerder deze week raakte bekend dat verschillende internationale buslijnen, waaronder de Flixbus, tegen 2026 volledig zullen verdwijnen van het Koningin Astridplein. Dagelijks houden er tientallen bussen halt, met opstoppingen, getoeter en luidruchtige irritatie tot gevolg. Nabijgelegen horeca en bewoners van het plein reageren verdeeld. Sommigen vrezen inkomstenverlies, anderen zijn blij dat de rust terugkeert.

Het is een zonnige voormiddag op Koningin Astridplein. De voorspelde regen blijft wonderwel uit. Passanten die een vestimentaire vergissing begingen door te anticiperen op plensbuien puffen en zweten. Om niet te dehydrateren, zoeken ze verkoeling op een van de talrijke terrassen op het plein. Toegegeven, echt rustig is het er niet. Het kabaal van voorbijgangers, trambellen en draaiende busmotoren vormt met veel vereen klankspel dat niet zou misstaan op een obscuur elektronisch muziekfestival.

Maaskantje

Maar volgens heel wat Antwerpenaren valt het woord festivalsfeer maar moeilijk te rijmen met het ‘’t Astrid’. Dat de geluidscocktail irritatie opwekt, is een half feit. Maar niet iedereen gaat daarmee akkoord. “Wie zeurt over het lawaai, moet stoppen met die aanstellerij. Je zit hier in het hart van de stad, wat verwachten mensen?”, vraagt de Nederlander Daniel Kakoulian (25) zich af. De jonge kerel uit Maaskantje kocht er onlangs een appartement en heeft nog geen seconde spijt gehad.

“Ik reis vaak voor het werk en kocht dit stekje om zo flexibel mogelijk aan de slag te gaan. Ik ben vaak een paar dagen weg of zit in het weekend bij mijn ouders in Nederland. Wanneer ik hier

Daniel Kakoulian

Bewoner Koningin Astridplein niet ben, wil ik anderen de kans geven om hier te verblijven. Alles is hier zo dichtbij en het plein is prachtig. Toen ik hier voor het eerst kwam, was ik meteen verkocht. En nu zit ik hier zelf, geweldig toch.”

Mocambo

Een paar huizen verderop woont Elias Kouria (32). Hij werkt bij koffiebar Mocambo en moet ’s ochtends slechts een tiental trappen afdalen om de werkvloer te betreden. “Ik woon hier na vijf jaar nog steeds met plezier. Alles wat ik nodig heb, bevindt zich op wandelafstand.” Ook de herrie op het plein stoort hem evenmin. Maar de Syrische Belg zag de afgelopen jaren het plein veranderen in negatieve zin.

“Het volk dat vroeger naar onze bar kwam, haakte langzaam maar zeker af. Er zijn geen problemen, maar de sfeer is wat verziekt. Ik heb zo stilaan genoeg van die rubeelding

Irma Sinanagic

Receptioniste Antwerp Billiard Palace

“Ik reis vaak voor het werk en kocht dit stekje om zo flexibel mogelijk aan de slag te gaan. Ik ben vaak een paar dagen weg of zit in het weekend bij mijn ouders in Nederland. Alles is hier zo dichtbij en het plein is prachtig.”

‘‘In de ogen van passagiers fungeren wij als een soort meldpunt voor klachten over hun rit of boeking. Met eender welke opmerkingen komen ze naar hier.’’

zies, de vuiligheid en al dat geroep. Of het verdwijnen van de bussen daar iets aan zal veranderen, weet ik niet. Soms stappen reizigers weleens binnen na hun busrit, maar de impact op onze inkomsten zal beperkt zijn.”

Bij Café Jozef zijn ze daar niet zo zeker van. “Wij krijgen vaak reizigers over de vloer wanneer ze van de bus komen of moeten wachten op hun vertrek. Op rustige dagen zorgen ze vaak voor animo, op een positieve manier. Dat de Flixbus binnenkort wegtrekt, kan wel eens een financiële aderlating worden. Wij waren ondertussen al redelijk gewend geraakt aan de bussen, maar horen onze klanten ook vaak genoeg mopperen over het geluid en de drukte die erbij komen kijken”, zegt bartender en garçon Ian Boonya (22).

Autolucht

Edwin Kaan (79) is een vaste waarde op het iconische terras.

“Ik zit hier drie à vier keer per week, telkens buiten op dezelfde plaats. Je zit kort op de sfeer en ziet veel passage. Ik houd van drukte en verhuisde een paar maanden geleden vanuit het platteland naar Antwerpen. Ik moest opnieuw autolucht opsnuiven”, lacht de Nederlander.

Maar of hij effectief geniet van het voorbijkomende verkeer, valt te betwisten. “De bussen veroorzaken elke dag een opstopping en blokkeren dan vaak het hele plein. Dat leidt af en toe tot een kakofonie van geroep, getuut en gescheld.”

“Eigenlijk wel grappig, maar het is een goede zaak dat ze vertrekken. Af en toe zijn de bussen een welgekomen stoorzender in een gesprek dat ik liever niet had aangeknoopt, maar het overgrote deel van de tijd is het gewoon vreselijk irritant”, vertelt de goedlachse Nederlander.

Meldpunt

Wie ook opgetogen reageert op de ontwikkeling, is de 36-jarige Irma Sinanagic. Zij is receptioniste en manusje-van-alles bij hotel Antwerp Billard Palace. “Je zou denken dat de bussen een meerwaarde zouden zijn voor ons, niets is minder waar. Ze stoppen letterlijk voor de deur, maar het levert ons geen extra cliënteel op. Niet dat dat hoeft, want we zitten meestal goed vol, maar toch.”

“De bussen zijn al jaren een redelijke last voor ons”, gaat Sinanagic verder. “In de ogen van passagiers fungeren wij als een soort meldpunt voor klachten over hun rit of boeking. Met eender welke opmerkingen komen ze naar hier. Wanneer je Flixbus Antwerpen opzoekt, staat ons adres er als eerste bij en dat kan er weleens voor iets tussen zitten. Hoe dat komt, weet ik niet, maar leuk is het allerminst.”

“Ik trachtte al verschillende keren contact op te nemen met Flixbus, maar in afwachting van een antwoord, zagen we ons genoodzaakt om een blad te hangen aan onze receptie om mensen duidelijk te maken dat we niets te maken hebben met transport. Voor ons zal het goed zijn dat ze weg zijn. We zouden pas echt in de problemen komen als ze het Centraal Station zouden verplaatsen. Want onze klanten arriveren vaak per trein. Gelukkig zit dat er niet meteen aan te komen.”

Alcoholverbod

Voor heel wat horeca-uitbaters zijn er nog andere problemen dan het lawaai, zo blijkt uit de uitleg van de receptioniste. “Het is niet altijd fijn om hier iets te hebben. Vooral in de weekends kan het erg uit de hand lopen. Vorige week heeft er nog iemand een grote boodschap achtergelaten vlak voor onze inkom, niet bepaald appetijtelijk voor nieuwe gasten die inchecken. Het alcoholverbod van een aantal jaren geleden zorgde al voor een positieve impuls, daarvoor was het vaak nog meer miserie. We zitten dan wel in het toeristisch centrum, maar er zijn grenzen.”

Hoewel het Astridplein de afgelopen jaren verandering onderging, viel dat niet bij iedereen even hard op. Esti Zonenashvili en haar man Yzhag baten al vijftien jaar lang de juwelenwinkel Golden Dream uit op het Astridplein. Ze zijn er erg gelukkig. “Vroeger hadden we een winkel nabij de Kievitstraat, nu zitten we een hele tijd hier, nog steeds met plezier. Er is niets dat me stoort. Af en toe duikt wel eens een onaangename geur op of doet er al eens iemand moeilijk, maar toegegeven: vreemde vlerken vindt je overal.”

Ook de bussen stoorden de diamantairs nog geen seconde. “Wij ontvangen klanten vanuit alle hoeken van de wereld. Het kan goed zijn dat zij met de bus arriveren. Het lawaai stoort ons niet, integendeel: het is hier beter dan het ooit geweest is. We denken er niet aan om hier weg te trekken, de toekomst lacht ons toe.”

LAURENS VAN AERT

FOTO JORIS HERREGODS handelaars irritatie op.