Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een coureur in huis, dat mag je niet onderschatten”
Vriendin Cameron Vandenbroucke en mama Heidi D’Hulst: twee sterke vrouwen achter kersvers Belgisch kampioen
Vriendin Cameron Vandenbroucke en mama Heidi D’Hulst zijn de sterke vrouwen achter kersvers Belgisch kampioen wielrennen Tim Merlier. Zij voelden een dag voor het BK al dat ‘hun’ Tim klaar was voor zijn tweede driekleur. “Hij was zo nerveus. Dat is meestal een teken dat hij gaat winnen.”
Maandagnamiddag 15.00u, café Sint-Arnolduspleintje aan de kerk van Wortegem. Minder dan twaalf uur nadat Heidi D’Hulst de laatste feestvierders haar etablissement heeft uitgejaagd poseert Heidi D’Hulst (57) trots met haar zoon Tim Merlier (29) en zijn vriendin Cameron Vandenbroucke (23) voor een muur met de belangrijkste memorabilia uit Merliers carrière. Twee Belgische tricolore truien nemen het meeste plaats in: die van bij de juniores in het veldrijden (2010) en die van bij de elite op de weg (2019). “Er is geen plaats meer voor de derde trui die hij zondag gewonnen heeft”, beseft mama Merlier. “Ik zal eens moeten bestuderen hoe ik dat ga oplossen. Ik heb nog geen tijd gehad om erover na te denken.”
De nacht was kort. Hoewel het de vaste sluitingsdag is, ligt het café er alweer piekfijn bij. Heidi en Cameron nemen plaats op een kruk, een paar meter verderop achter de toog tokkelt de nieuwe Belgische kampioen met kleine oogjes op zijn gsm. Schijnbaar ongeïnteresseerd, maar bij elk intiemer antwoord van de twee vrouwen in zijn leven worden er betekenisvolle blikken over en weer gewisseld.
Hebben jullie het laat gemaakt zondagnacht?
“We zijn iets voor drie uur ’s nacht naar huis gegaan. Thuis hebben we nog de laatste tien kilometer van het BK herbekeken op tv, Tim wilde zijn finish nog graag zien. Om 6.30u was hij al wakker. Tim kan nooit goed slapen na een gewonnen race. Ik had hem al op voorhand gewaarschuwd dat hij mij moest laten uitslapen. Dat heeft hij gelukkig gedaan. Ik heb geen kater. Ik drink zelden alcohol. Ik heb nog nooit in mijn leven bier gedronken, ik weet zelfs niet hoe dat smaakt.”
“Om 3.30u heb ik laatste supporters
Cameron Vandenbroucke:
Heidi D’Hulst:
tegen gezegd: de
het is genoeg gasten, ik sluit mijn café. geweest
Het was een enorm feest. Hoeveel vaten ik heb getapt? Ik heb ze nog niet
geteld, meneer. Ik moet nog in mijn kelder gaan kijken. Maar het waren er veel. Elke keer als Tim wint, is het hier ambiance. Maar door corona hebben we zijn ritzeges in de Giro en de Tour van vorig jaar niet deftig kunnen vieren. Fans mochten alleen op het terras zitten. Dat hebben we zondag goedgemaakt. Zelf stond ik langs het parcours, de sleutels van mijn café had ik aan de supportersclub gegeven. Als Tim won, mochten de deuren meteen open. Toen ik na de wedstrijd toekwam, was de boel gelukkig nog heel.”
Hoe groot was de ontlading bij jullie na die spannende millimetersprint in Middelkerke? Zijn er traantjes gevloeid?
“Nee. Ik heb het moeilijk om te wenen als er volk in de buurt is. Dan kan ik niet huilen. De tranen zijn voor thuis. Ik stond achter de finish en keek op mijn telefoon naar de sprint. Niemand stak zijn armen omhoog en het
Cameron: was onduidelijk wie de winnaar was. Ik dacht dat Tim tweede was geworden, tot ik naast een koerscommissaris liep die vertelde dat het toch Tim was. Ik heb een vreugdesprongetje gedaan en ben naar hem gelopen. Tijdens de podiumceremonie had ik kippenvel.”
“Ik zag de laatste meters op een groot scherm. Dat was heftig. Nerveus dat ik was. En vervolgens heel trots.”
Heidi:
Hoe groot was jullie vertrouwen dat Tim opnieuw Belgisch kampioen zou worden? “Ik heb Tim de avond voor het BK naar zijn hotel gebracht en zei hem:
Cameron:
je vertrekt, vermoeiend.
Heidi: ik ben blij dat want je bent
Hij was opvallend nerveus. Maar bij Tim is dat goede stress. Als hij ambetant is, weet ik dat hij goed zal rijden.”
Als hij zo begint te doen, is dat vaak een teken dat hij zal winnen. Een moeder voelt dat. Als hij niet nerveus
“(Grinnikt)
is, dan scheelt er iets.”
Tim had de voorbije twee maanden redenen genoeg om lastig te zijn. Na een valpartij in Parijs - Roubaix op zijn elleboog moest hij een streep trekken door de Giro. Er waren de geruchten over de ondertussen bevestigde transfer naar Quick-Step - Alpha Vinylteam.
“Tim heeft een gesloten karakter. Hij spreekt niet te veel over zo’n dingen. Dat missen van de Giro bijvoorbeeld.
Heidi:
Het is nu gebeurd, ik moet verder en er niet te veel over praten.
elkaar.”
Cameron:
Zo zit Tim in
“Tim is inderdaad geen prater, maar blijft ook nooit bij de pakken zitten. Ik heb het liever zo dan iemand die bij een tegenslag meteen depressief is. Hij is een perfectionist. Als hij een training om negen uur gepland heeft en hij kan pas om vijf over negen vertrekken, is dat een catastrofe. Tim is mentaal heel sterk. Oké, hij is 90% sterk in zijn hoofd. Die overige 10% zijn de chocoladetaartjes. Eten is zijn zwak punt. Daar is nog werk aan.
(Merlier kijkt gespeeld boos op, tot jolijt van Cameron)
Het is toch zo, Tim!”
Hebben jullie na zijn valpartij in Parijs - Roubaix samen veel chocoladetaartjes gegeten om zijn humeur op peil te houden?
“Dat was een moeilijke periode. Tim was niet altijd even aangenaam. Maar dat is normaal. De Giro was een belangrijk doel van zijn seizoen. Dat valt dan plots weg. Ik moet hem dan gewoon wat laten doen. Ik ben met hem meegegaan op stage naar Tenerife, op de Teide. Echt vakantie is dat niet voor mij. Tien dagen in het enige hotel op die berg. Veel valt er niet te beleven. En het duurt een uur voor je beneden bent. Eens een toertje gaan lopen of wandelen. Of achter hem aan rijden in de auto en samen een koffietje drinken. Maar
Cameron: