“Ik ben nerveuzer voor Wout en Primoz dan voor mezelf”

Als debutant trek je dan grote ogen?

“Het is niet dat ik mij kapot schrik. Ik weet dat ik mijn plaats hier heb en dat ik mijn mannetje wel kan staan. Het is de taak van Tiesj en mij om onze kopmannen elke dag veilig af te zetten. En niet op tien kilometer van de finish, dan kan er nog van alles gebeuren. Maar wel op drie kilometer, zodat ze geen tijd meer kunnen verliezen. De eerste drie dagen is dat al gelukt. De tijdrit was nog een verplicht nummer voor mij. Maar zaterdag en zondag zaten we als ploeg altijd waar we moesten zitten. Dat is: voor de miserie. Als je ziet dat sommige renners nu al een halve minuut verliezen, doet dat deugd.” (Benoot,

“(knikt)

Ik

red.)

Elke knecht heeft daarbij zijn strikte opdracht? blijf iets

meer bij

Jonas Tiesj ontfermt zich over Primoz. Maar normaal blijven we altijd met vier samen. Daarachter zitten dan Christophe en Wout. Wout is wat groter en sterker en laat zich niet doen. Zet je Primoz als vijfde of zesde man, dan zit hij al redelijk ver. Dan neemt het risico toe.” (Vingegaard, red.). (Laporte, red.)

Klinkt eenvoudig, maar voor een debutant moet dat best stresserend zijn.

“Dat is het ook. Maar ik leg mezelf ook die druk op. Ik weet dat ik dit kan en ik wil dit goed doen. En als het er echt toedoet, gaat het uiteindelijk toch om de benen. Dan moet je gewoon heel hard kunnen fietsen. Vaak zie je dat ploegen de hele dag naast ons rijden. Maar dan komt de finale eraan en kiezen ze er alsnog voor om in andermans wiel te gaan schuilen. Gelukkig heb ik met

Tiesj een compagnon die echt heel hard kan rijden. We voelen mekaar goed aan, wisselen goed af. Ideaal. En dat zie je ook. De ploeg zit op schema. Primoz en Jonas staan goed in het klassement, Wout draagt het geel en heeft al goede zaken gedaan voor de groene trui. We hebben alleen nog niet gewonnen. Maar die zege komt er vroeg of laat wel.”

Ondanks zijn gele trui kan Van Aert niet verbergen dat al die tweede plaatsen hem dwarszitten.

“Logisch. Wout is een kampioen en kampioenen willen winnen. Maar het is echt niet zo dat hij hier bokkig, gepikeerd of gefrustreerd door het hotel loopt. Hij weet best dat de Tour nog maar drie dagen ver is. En als je kijkt naar de drie etappes die er nu aankomen, krijgt hij opnieuw drie grote kansen.”

Gaat hij daarbij extra steun krijgen van de ploeg? Van jou bijvoorbeeld?

“Dit zijn alleszins de ritten waarvoor ze mij hebben meegenomen. Een beetje een klassiek parcours, kasseien... Maar we hebben veel ambitie met de ploeg. Dan moet je zorgvuldig met je krachten omspringen. De vraag is ook of Wout meer steun nodig heeft. Christophe is meer dan sterk genoeg om Wout in de finale bij te staan.”

Van Aert was zondag boos op zichzelf dat hij in de sprint niet langer in het wiel van Laporte gebleven was. Analyseren jullie zo’n ritten nadien?

“Analyseren is een groot woord. De buschauffeur kijkt de finale van de rit elke dag in zijn bus en neemt die beelden op. Moeten we na de rit anderhalf uur met de bus naar het hotel rijden, zullen we

FOTO BELGA